Kierunki

Nauka akompaniamentu z czytaniem a vista

Kod przedmiotu

Nazwa jednostki
Wydział kompozycji, Teorii Muzyki, Rytmiki i Edukacji Artystycznej

Kierunek
Edukacja Artystyczna w Zakresie Sztuki Muzycznej

Specjalność
Edukacja Artystyczna

Typ przedmiotu
Obowiązkowy

Poziom przedmiotu

Rok	I		II		III
Semestr	1	2	3	4	5	6
Punkty ECTS	-	-	-	-	1	1
Ilość godzin w tygodniu	-	-	-	-	1	1
Rodzaj zaliczenia	-	-	-	-	Zs	E
Legenda	Z - zaliczenie; Zs - zaliczenie ze stopniem; E - egzamin; ED - egzamin dyplomowy

Metody nauczania
Ćwiczenia

Język wykładowy
polski
angielski

Imię i nazwisko wykładowcy/ów
st. wykł. kw I st. Rafał Gzella
st. wykł. Beata Wiśniewska-Piętka
st. wykł. Piotr Morawicz
as. Kinga Firlej-Kubica
mgr Marta Macierzyńska
mgr Marek Czmochowski

Wymagania wstępne

Cele przedmiotu
Zdobycie umiejętności i kompetencji w realizacji partii akompaniamentu oraz szybkiego odtwarzania tekstu muzycznego. Opanowanie umiejętności słuchania i rozumienia partnerów (solistów instrumentalistów i śpiewaków).

Treści merytoryczne przedmiotu
Praktyka akompaniamentu w pracy z solistą (śpiewakiem i instrumentalistą). Poznanie podstawowych problemów i możliwości innych instrumentów (barwa, brzmienie, trudności oddechowe itp.). Uczestnictwo w działaniu zespołowym - współwykonawstwo. Nauka czytania a vista. Ćwiczenia poprawiające płynność czytania nut o różnym stopniu trudności pianistycznej.

Kryteria oceny
Semestr 5: zaliczenie ze stopniem na podstawie pracy studenta nad programem muzycznym, obecności na zajęciach, samodzielności, efektywności i współpracy z solistą.
Semestr 6: egzamin komisyjny - ocenie podlega stopień opanowania programu egzamina-cyjnego i współpraca studenta z solistą oraz umiejętność czytania nut a vista.

Bibliografia
Neuhaus H., Sztuka pianistyczna, PWM, Kraków 1970.
Popowa L., Metodyka nauczania akompaniamentu fortepianowego. Materiały pomocnicze dla nauczycieli, Warszawa 1979.
Umiejetność gry a vista i jej znaczenie w edukacji pianisty. Materiały z sesji naukowej, red. H. Dulikowska, Łódź 2005.

Metodologia pracy licencjackiej

Kod przedmiotu

Nazwa jednostki
Wydział kompozycji, Teorii Muzyki, Rytmiki i Edukacji Artystycznej

Kierunek
Edukacja Artystyczna w Zakresie Sztuki Muzycznej

Specjalność
Edukacja Artystyczna

Typ przedmiotu
Obowiązkowy

Poziom przedmiotu

Rok	I		II		III
Semestr	1	2	3	4	5	6
Punkty ECTS	-	-	-	-	1	-
Ilość godzin w tygodniu	-	-	-	-	1	-
Rodzaj zaliczenia	-	-	-	-	Z	-
Legenda	Z - zaliczenie; Zs - zaliczenie ze stopniem; E - egzamin; ED - egzamin dyplomowy

Metody nauczania
Ćwiczenia

Język wykładowy
polski

Imię i nazwisko wykładowcy
ad. dr Wiesława Pychyńska-Kindykiewicz

Wymagania wstępne

Cele przedmiotu
Nabycie umiejętności samodzielnego myślenia naukowego i poznanie podstawowych założeń metodologicznych w opracowaniu tematu pracy licencjackiej.

Treści merytoryczne przedmiotu
Propedeutyka pracy naukowej w metodologicznym przygotowaniu studenta do pisania pracy licencjackiej.

Kryteria oceny
Zaliczenie na podstawie znajomości założeń metodologicznych w pracy licencjackiej.

Bibliografia
Wybór opracowań metodologicznych.

Analiza dzieła muzycznego

Kod przedmiotu

Nazwa jednostki
Wydział kompozycji, Teorii Muzyki, Rytmiki i Edukacji Artystycznej

Kierunek
Edukacja Artystyczna w Zakresie Sztuki Muzycznej

Specjalność
Edukacja Artystyczna

Typ przedmiotu
Obowiązkowy

Rok	I		II		III
Semestr	1	2	3	4	5	6
Punkty ECTS	-	-	2	2	-	-
Ilość godzin w tygodniu	-	-	2	2	-	-
Rodzaj zaliczenia	-	-	Zs	Zs	-	-
Legenda	Z - zaliczenie; Zs - zaliczenie ze stopniem; E - egzamin; ED - egzamin dyplomowy

Język wykładowy
polski

Imię i nazwisko wykładowcy
st. wykł. Barbara Lachtara

Wymagania wstępne

Cele przedmiotu
Umiejętność przeprowadzenia analizy formalnej i harmonicznej dzieł przede wszystkimi instrumentalnych (solowych fortepianowych, kameralnych, symfonicznych), a także ukazanie rozwoju historycznego danej formy. Znajomość różnych metod analizy utworów w zależności od potrzeb (np. praca pedagogiczna, praca naukowa). Znajomość literatury przedmiotowej.

Treści merytoryczne przedmiotu
Podstawowe elementy formalne dzieła muzycznego. Powtórzenie głównych form instrumentalnych: małej i wielkiej formy okresowej, ronda, formy sonatowej, wariacji, sonaty. Analiza kompozycji solowych, kameralnych i symfonicznych pochodzących z różnych epok historycznych i krajów (z uwzględnieniem dzieł polskich - również łódzkich - twórców)

Kryteria oceny
Każdy semestr nauki kończy się zaliczeniem ze stopniem. Student powinien wykazać się dobrą znajomością zrealizowanego na zajęciach materiału oraz przedstawić samodzielną analizę utworów (kolokwia). Musi też umieć ukazać historyczny rozwój omawianych form muzycznych.

Bibliografia
Chomiński J. M., Wilkowska-Chomińska K., Formy muzyczne, Kraków 1974-1987.
Iżykowski R, Formy muzyczne, Łódź, 1962-63.
Muchenberg B.,Literatura muzyczna, Kraków 1991.
Wójcik D., ABC form muzycznych, Kraków 1997.
Wszystkie dostępne encyklopedie, informatory i leksykony muzyczne

Fuga

Kod przedmiotu

Kierunek
Kompozycja i Teoria Muzyki

Specjalność
kompozycja, teoria muzyki

Typ przedmiotu
obowiązkowy

Rok	I		II
Semestr	1	2	3	4
Punkty ECTS	4	4	-	-
Ilość godzin w tygodniu	0,5	0,5	-	-
Rodzaj zaliczenia	Z	E	-	-
Legenda	Z - zaliczenie; Zs - zaliczenie ze stopniem; E - egzamin; ED - egzamin dyplomowy

Metody nauczania
wykład

Język wykładowy
polski

Imię i nazwisko wykładowcy
prof. Piotr Grajter
ad. dr szt. Krzysztof Grzeszczak
st. wykł. Jolanta Smolska

Wymagania wstępne
Ukończenie kursu polifonii kontrastowej (gatunki) i polifonii imitacyjnej (kanon). 

Cele przedmiotu:

• zdobycie umiejętności komponowania fug trzy- i czterogłosowych (jedno lub wielotematowych) na różne składy wokalne i instrumentalne;
• twórcze wykorzystanie wcześniej zdobytych umiejętności linearnego prowadzenia głosów [polifonia kontrastowa (gatunki) i polifonia imitacyjna (kanon)];
• zapoznanie się z różnicami stylistycznymi i językiem dźwiękowym fugi (od baroku po współczesność).

Treści merytoryczne przedmiotu

Semestr I: Fugi trzygłosowe:

• wokalna (1 praca) na głosy równe lub mieszane;
• instrumentalne (3-4 prace) na różne składy, np.: trio stroikowe, trio smyczkowe, instrument klawiszowy;

Semestr II: Fugi czterogłosowe:

• wokalna (1 praca) na głosy mieszane;
• instrumentalne (3-4 prace) na różne składy;
• dwutematowa wokalna lub instrumentalna (nadobowiązkowo).

W zależności od preferencji stylistycznych studenta język muzyczny komponowanych fug nie musi ograniczać się do systemu dur-moll.

Kryteria oceny
W semestrze I zaliczenie ze stopniem na podstawie przedłożonych ćwiczeń praktycznych w obrębie powyższych treści merytorycznych przedmiotu; semestr II - komisyjny egzamin pisemny: samodzielne napisanie fragmentu fugi 4-głosowej na zadany temat (kompletne pierwsze przeprowadzenie tematu w 4-głosie, z uwzględnieniem kontrapunktów stałych lub zmiennych, zwyczajowa odpowiedź, łącznik między I i II przeprowadzeniem, wskazanie wejścia tematu w II przeprowadzeniu i znalezienie stretta).

Bibliografia
Feicht H., Polifonia renesansu, Kraków 1976.
Gawlas J., Kontrapunkt, podstawowe zasady, Kraków 1970.
Motte D., Kontrapunkt, Leipzig 1985.
Noskowski Z., Kontrapunkt, wykład praktyczny, Warszawa 1928.
Sikorski K., Kontrapunkt, cz. III Fuga, Kraków 1957.
Wesołowski F., Nauka kontrapunktu, Warszawa 2008.

Etnomuzykologia

Kod przedmiotu

Kierunek
Kompozycja i Teoria Muzyki, Edukacja artystyczna w zakresie sztuki muzycznej

Specjalność
kompozycja, teoria muzyki, edukacja artystyczna

Typ przedmiotu
fakultatywny

Rok	I		II
Semestr	1	2	3	4
Punkty ECTS	2	2	-	-
Ilość godzin w tygodniu	2	2	-	-
Rodzaj zaliczenia	Z	Zs	-	-
Legenda	Z - zaliczenie; Zs - zaliczenie ze stopniem; E - egzamin; ED - egzamin dyplomowy

Metody nauczania
wykład

Język wykładowy
polski

Imię i nazwisko wykładowcy
dr Arleta Nawrocka-Wysocka

Wymagania wstępne
brak

Cele przedmiotu

A. Praktyczne

1. Sporządzanie transkrypcji wokalnych i prostych instrumentalnych
2. Rozpoznawanie charakterystycznych skal, rytmów i technik stosowanych w muzyce tradycyjnej

B. Poznawcze

1. Orientacja w regionalnym zróżnicowaniu folkloru polskiego, rozróżnianie i przyporządkowanie do danego obszaru kulturowego charakterystycznych instrumentów polskich i europejskich.
2. Teoretyczne podstawy wiedzy na temat metod badawczych oraz terminologii stosowanej w etnomuzykologii, jak również jej szeroko pojętego przedmiotu (stylów, gatunków, instrumentarium, elementów muzycznych itp.)

Treści merytoryczne przedmiotu

1. Przedstawienie głównych cech stylistycznych polskiego i europejskiego folkloru muzycznego w oparciu o analizę słuchową i transkrypcje.
2. Wskazanie różnorodnych szkół i kierunków istniejących w badaniach muzyki tradycyjnej (antropologia kulturowa, folklorystyka, etnomuzykologia zmiany kulturowej, orientalistyka)
3. Zapoznanie studentów z podstawowymi problemami badawczymi dyscypliny (źródła historyczne, sporządzanie transkrypcji, metody klasyfikacji, pojęcie folkloru i folkloryzmu).
4. Wskazanie folkloru jako źródła inspiracji dla muzyki profesjonalnej (analiza wybranych kompozycji inspirowanych folklorem)
5. Uwypuklenie podobieństw i różnic stylistycznych polskiego folkloru muzycznego i folkloru muzycznego wybranych krajów Europy.

Kryteria oceny

1. Kolokwium pisemne przeprowadzone przez prowadzącego przedmiot

Przewidziane są dwie części: teoretyczna (odpowiedzi na pytania dotyczące przerabianego materiału) oraz praktyczna (rozpoznanie prezentowanych przykładów muzycznych i krótka ich charakterystyka oraz opis poszczególnych elementów muzycznych na podstawie transkrypcji - identyfikowanie skali, stylu muzycznego, formy itp).

2. Samodzielna praca studenta (przygotowywanie prezentacji oraz aktywność na zajęciach).

Bibliografia
Bobrowska J. R., Polska folklorystyka muzyczna, Katowice 2000.
Dahlig E., Ludowe instrumenty skrzypcowe w Polsce, Warszawa 2001.
Dahlig P., Ludowa praktyka muzyczna, Warszawa.1993.
Sobieska J., Polski folklor muzyczny. Materiały do nauczania. Warszawa 2006.
Stęszewski J., Muzyka ludowa. W: Etnografia Polski. Przemiany kultury ludowej. T. I-II. Wrocław 1981.
Żerańska-Kominek S., Muzyka w kulturze, Warszawa 1995. 

Estetyka muzyki

Kod przedmiotu

Kierunek
Kompozycja i Teoria Muzyki

Specjalność
kompozycja, teoria muzyki, rytmika

Typ przedmiotu
obowiązkowy

kompozycja, teoria muzyki

Rok	I		II
Semestr	1	2	3	4
Punkty ECTS	-	-	4	4
Ilość godzin w tygodniu	-	-	2	2
Rodzaj zaliczenia	-	-	Z	Zs
Legenda	Z - zaliczenie; Zs - zaliczenie ze stopniem; E - egzamin; ED - egzamin dyplomowy

rytmika

Rok	I		II
Semestr	1	2	3	4
Punkty ECTS	-	-	2	2
Ilość godzin w tygodniu	-	-	2	2
Rodzaj zaliczenia	-	-	Z	Zs
Legenda	Z - zaliczenie; Zs - zaliczenie ze stopniem; E - egzamin; ED - egzamin dyplomowy

Metody nauczania
wykład połączony z analizą tekstów źródłowych i dyskusją

Język wykładowy
polski

Imię i nazwisko wykładowcy
ad. dr hab. szt. Jacek Szerszenowicz

Wymagania wstępne
Zalecane jest zaliczenie wykładu z Estetyki muzycznej na poziomie studiów I stopnia.

Cele przedmiotu
Pogłębienie wiedzy na temat wybranych zagadnień estetycznych, w celu poszerzenie świadomości badawczej dla teoretyka muzyki oraz orientacji we współczesnych kontrowersjach estetycznych i artystycznych ze szczególnym uwzględnieniem wartości sztuki i sensu jej uprawiania.

Treści merytoryczne przedmiotu
Paradygmat muzyki i opcje estetyczne; logiczne i instytucjonalne kryteria stosowalności pojęcia sztuki; fundamenty aksjologii sztuki; relacje estetyki z innymi dziedzinami wiedzy o muzyce; teoriopoznawcze implikacje ontologii bytu muzycznego Ingardena; antropologia i teoria czasu muzycznego; orientacje estetyczne: formalistyczna, semiologiczna, psychologiczna, socjologiczna, metafizyczna; ideologie i praktyka artystyczna awangardy XX wieku; problem postmodernizmu.

Kryteria oceny
Aktywność na zajęciach i pisemna praca zaliczeniowa na koniec roku.

Bibliografia (wybrane pozycje)
Adorno Th. W., Filozofia nowej muzyki, PIW, Warszawa 1974.
Ingarden R., Utwór muzyczny i sprawa jego tożsamości [w:] Studia z estetyki, t. II, PWN, Warszawa. 1966.
Lissa Z., Nowe Szkice z estetyki muzycznej, PWM, Kraków 1975.
Meyer L. B. Emocja i znaczenie w muzyce, PWM, Kraków 1974.
Tatarkiewicz W., Dzieje sześciu pojęć, PWN, Warszawa 1975.
Tomaszewski M., Interpretacja integralna dzieła muzycznego. Rekonesans, AM, Kraków 2000.

Analiza dzieła muzycznego

Kod przedmiotu

Kierunek
Kompozycja i Teoria Muzyki

Specjalność
kompozycja

Typ przedmiotu
obowiązkowy

Rok	I		II
Semestr	1	2	3	4
Punkty ECTS	4	4	-	-
Ilość godzin w tygodniu	2	2	-	-
Rodzaj zaliczenia	Zs	E	-	-
Legenda	Z - zaliczenie; Zs - zaliczenie ze stopniem; E - egzamin; ED - egzamin dyplomowy

Metody nauczania
wykład + warsztat analityczny

Język wykładowy
polski

Imię i nazwisko wykładowcy
prof. AM dr hab. szt. Ewa Kowalska-Zając

Wymagania wstępne
Ukończenie kursu Analizy form muzycznych w ramach studiów I stopnia

Cele przedmiotu

• Rozwijanie zdobytych wcześniej praktycznych umiejętności analitycznych;
• Poznawanie nowych metod analizy,
• Wypracowanie umiejętności świadomego konstruowania formy kompozycji wokalno-instrumentalnych.

Treści merytoryczne przedmiotu
Problematyka analityczna form wokalno-instrumentalnych; relacje pomiędzy warstwą słowną i muzyczną (cykl pieśni orkiestrowych). Problematyka analityczna form cyklicznych - spójność a wewnętrzne skontrastowanie, dramaturgia cyklu (msza, oratorium, pasja, symfonie wokalno-instrumentalne skomponowane w XX i XXIw). 

Kryteria oceny
Opanowanie wiedzy z zakresu objętego wykładem; wykazanie się umiejętnością samodzielnego stawiania pytań analitycznych i wyboru metody analizy; wykazanie się umiejętnością interpretowania wyników analizy i sytuowania ich w szerszym kontekście historycznym i kulturowym.

Bibliografia
Tomaszewski M. Interpretacja integralna dzieła muzycznego, Kraków 2000
Tomaszewski M., W stronę teorii pieśni - związki słowno - muzyczne. (W:) Tomaszewski M., Nad pieśniami Karola Szymanowskiego. Cztery studia, Kraków 1998.

Akustyka

Kod przedmiotu

Kierunek
Kompozycja i Teoria Muzyki

Specjalność
kompozycja, teoria muzyki

Typ przedmiotu
obowiązkowy

Rok	I		II
Semestr	1	2	3	4
Punkty ECTS	-	-	2	2
Ilość godzin w tygodniu	-	-	1	1
Rodzaj zaliczenia	-	-	Z	Zs
Legenda	Z - zaliczenie; Zs - zaliczenie ze stopniem; E - egzamin; ED - egzamin dyplomowy

Metody nauczania
wykład

Język wykładowy
polski

Imię i nazwisko wykładowcy
mgr Dobromiła Jaskot

Wymagania wstępne
Umiejętność zdefiniowania zjawisk akustycznych i działania organu słuchu. Posiadanie dobrego, wyszkolonego słuchu muzycznego.

Cele przedmiotu
Znajomość podstaw akustyki oraz psychoakustyki, w tym zasad działania organu słuchu i mowy; teorii sygnałów, w tym technologii analizy i przetwarzania sygnałów; zjawisk i prawidłowości występujących w polu akustycznym we wnętrzach; zasad działania tradycyjnych i elektronicznych instrumentów muzycznych, cech i charakterystyk akustycznych, syntezy dźwięku, systemów i skal muzycznych.

Treści merytoryczne przedmiotu
Akustyka fizyczna (drgania, odmiany ruchu drgającego, ruch falowy); psychoakustyka (budowa i działanie organu słuchu i mowy); teoria sygnałów (metody analizy sygnałów, modulacje, transformacje sygnału cyfrowego); akustyka pomieszczeń (właściwości i charakterystyka źródeł dźwięku, rozchodzenie się fali akustycznej, metody projektowania akustycznego wnętrz); akustyka muzyczna (fizyka, barwa i dynamika instrumentów, systemy i skale, promieniowanie kierunkowe, synteza dźwięku, głos ludzki).

Kryteria oceny
Kolokwium

Bibliografia
Alton Everest, F. Podręcznik akustyki. Wyd. 4, Katowice 2009.
Drobner, M. Akustyka muzyczna. Kraków 1973.
Ozimek, E. Dźwięk i jego percepcja - aspekty fizyczne i psychoakustyczne. Warszawa-Poznań 2002.
Winckel, F. Osobliwości słyszenia muzycznego. Warszawa 1965.

Kompozycja ruchu

Kod przedmiotu

Kierunek
Kompozycja i Teoria Muzyki

Specjalność
rytmika

Typ przedmiotu
obowiązkowy

Rok	I		II
Semestr	1	2	3	4
Punkty ECTS	2	2	-	-
Ilość godzin w tygodniu	2	2	-	-
Rodzaj zaliczenia	Zs	Zs	-	-
Legenda	Z - zaliczenie; Zs - zaliczenie ze stopniem; E - egzamin; ED - egzamin dyplomowy

Metody nauczania
ćwiczenia

Język wykładowy
polski

Imię i nazwisko wykładowcy
prof. AM Elżbieta Aleksandrowicz

Wymagania wstępne
brak

Cele przedmiotu

• zdobycie wiedzy teoretycznej i umiejętności praktycznych w zakresie tworzenia kompozycji ruchu, w kontekście gatunków i form sztuk wizualnych i literackich.

Treści merytoryczne przedmiotu

• kompozycja ruchu w kontekście plastycznym: formy geometryczne, symetryczne, asymetryczne, diagonalne, horyzontalne, dynamiczne, statyczne;
• kompozycja ruchu w kontekście literackim: motyw literacki, przebieg dramaturgiczny, prowadzenie myśli, użycie symbolu w ruchu;
• poszukiwanie rozwiązań koncepcyjnych dla potrzeb tworzenia ruchowych interpretacji utworów muzycznych.

Kryteria oceny

• stopień wiedzy teoretycznej z zakresu zrealizowanego materiału,
• przygotowanie i przeprowadzenie etiudy ruchowej w wybranej technice kompozycyjnej.

Bibliografia
Władysław Strzemiński-Teoria widzenia,Wydawnictwo Literackie, Kraków1974 (wybrane fragmenty)
Wojciech Wierzewski - Film i literatura, Centralny Ośrodek Metodyki Upowszechniania Kultury, Warszawa 1983 (wybrane fragmenty).

Pisemna praca dyplomowa

Kod przedmiotu

Kierunek
Kompozycja i Teoria Muzyki

Specjalność
rytmika

Typ przedmiotu
obowiązkowy

Rok	I		II
Semestr	1	2	3	4
Punkty ECTS	-	-	2	4
Ilość godzin w tygodniu	-	-	0,5	0,5
Rodzaj zaliczenia	-	-	Z	ED
Legenda	Z - zaliczenie; Zs - zaliczenie ze stopniem; E - egzamin; ED - egzamin dyplomowy

Metody nauczania
wykład/ćwiczenia

Język wykładowy
polski

Imię i nazwisko wykładowcy
prof. zw. Szabolcs Esztényi
prof. AM Elżbieta Aleksandrowicz
prof. AM dr hab. szt. Ewa Wojtyga
st. wykł. Eugenia Daroch
wykł. Tomasz Walczak

Wymagania wstępne
brak 

Cele przedmiotu

• pisemna realizacja wybranego przez studenta tematu pracy dyplomowej

Treści merytoryczne przedmiotu

• sprecyzowanie oraz rozwinięcie tez zawartych wpracy
• prawidłowy układ pracy
• dobór i wykorzystanie materiałów źródłowych
• poprawność języka

Kryteria oceny

• samodzielność w opracowywaniu materiałów i konstruowaniu pracy
• złożenie kompletnej pracy w wyznaczonym terminie

Bibliografia
Literatura przedmiotu jest uzależniona od tematu pracy licencjackiej