KT - II st. - Fuga

Fuga

Kod przedmiotu

Kierunek
Kompozycja i Teoria Muzyki

Specjalność
kompozycja, teoria muzyki

Typ przedmiotu
obowiązkowy

Rok I II
Semestr 1
 2
 3
 4
Punkty ECTS 4
 4
 -
 -
Ilość godzin w tygodniu 0,5
 0,5
 -
 -
Rodzaj zaliczenia Z
 E
 -
 -
Legenda Z - zaliczenie; Zs - zaliczenie ze stopniem; E - egzamin; ED - egzamin dyplomowy

Metody nauczania
wykład

Język wykładowy
polski

Imię i nazwisko wykładowcy
prof. Piotr Grajter
ad. dr szt. Krzysztof Grzeszczak
st. wykł. Jolanta Smolska

Wymagania wstępne
Ukończenie kursu polifonii kontrastowej (gatunki) i polifonii imitacyjnej (kanon). 

Cele przedmiotu:

  • zdobycie umiejętności komponowania fug trzy- i czterogłosowych (jedno lub wielotematowych) na różne składy wokalne i instrumentalne;
  • twórcze wykorzystanie wcześniej zdobytych umiejętności linearnego prowadzenia głosów [polifonia kontrastowa (gatunki) i polifonia imitacyjna (kanon)];
  • zapoznanie się z różnicami stylistycznymi i językiem dźwiękowym fugi (od baroku po współczesność).

Treści merytoryczne przedmiotu

Semestr I: Fugi trzygłosowe:

  • wokalna (1 praca) na głosy równe lub mieszane;
  • instrumentalne (3-4 prace) na różne składy, np.: trio stroikowe, trio smyczkowe, instrument klawiszowy;

Semestr II: Fugi czterogłosowe:

  • wokalna (1 praca) na głosy mieszane;
  • instrumentalne (3-4 prace) na różne składy;
  • dwutematowa wokalna lub instrumentalna (nadobowiązkowo).

W zależności od preferencji stylistycznych studenta język muzyczny komponowanych fug nie musi ograniczać się do systemu dur-moll.

Kryteria oceny
W semestrze I zaliczenie ze stopniem na podstawie przedłożonych ćwiczeń praktycznych w obrębie powyższych treści merytorycznych przedmiotu; semestr II - komisyjny egzamin pisemny: samodzielne napisanie fragmentu fugi 4-głosowej na zadany temat (kompletne pierwsze przeprowadzenie tematu w 4-głosie, z uwzględnieniem kontrapunktów stałych lub zmiennych, zwyczajowa odpowiedź, łącznik między I i II przeprowadzeniem, wskazanie wejścia tematu w II przeprowadzeniu i znalezienie stretta).

Bibliografia
Feicht H., Polifonia renesansu, Kraków 1976.
Gawlas J., Kontrapunkt, podstawowe zasady, Kraków 1970.
Motte D., Kontrapunkt, Leipzig 1985.
Noskowski Z., Kontrapunkt, wykład praktyczny, Warszawa 1928.
Sikorski K., Kontrapunkt, cz. III Fuga, Kraków 1957.
Wesołowski F., Nauka kontrapunktu, Warszawa 2008.