Kierunki

Techniki muzykoterapii z ćwiczeniami

Kod przedmiotu

Kierunek
Muzykoterapia

Specjalność
muzykoterapia

Typ przedmiotu
obowiązkowy

Rok	I		II		III
Semestr	1	2	3	4	5	6
Punkty ECTS	3	3	-	-	-	-
Ilość godzin na zjazd	2	2	-	-	-	-
Rodzaj zaliczenia	Zs	Zs	-	-	-	-
Legenda	Z - zaliczenie; Zs - zaliczenie ze stopniem; E - egzamin; ED - egzamin dyplomowy

Metody nauczania
seminarium, warsztaty grupowe

Język wykładowy
polski

Imię i nazwisko wykładowcy
mgr Ewa Rybarczyk

Wymagania wstępne
brak

Cele przedmiotu
Nabycie umiejętności i kompetencji w zakresie: doboru odpowiednich technik do wskazanych celów terapeutycznych, doboru uczestników i koordynowania postępowania w grupie terapeutycznej, kryteriów selekcji materiału muzycznego do poszczególnych wymagań terapeutycznych z uwzględnieniem ich wpływu na: wrażliwość muzyczną pacjenta oraz ewokację zachowań motorycznych, reakcje emocjonalne i relacje interpersonalne.

Treści merytoryczne przedmiotu
Podstawowe techniki pracy muzykoterapeutycznej, podstawy dotyczące przygotowania i prowadzenia zajęć muzykoterapii od strony metodycznej.

Kryteria oceny
Aktywne uczestnictwo w zajęciach. Przeprowadzenie jednego zadania terapeutycznego z wybranej techniki muzykoterapii; określenie: celu zadania, grupy wiekowej, rodzaju zaburzeń pacjentów (semestr I).Projekt zajęć muzykoterapii - przeprowadzenie wybranych elementów; omówienie: zajęć, wykorzystanych technik muzykoterapii ; charakterystyka grupy lub pacjenta indywidualnego (semestr II).

Bibliografia
Galińska E., Z zagadnień muzykoterapii, [w:] praca zbiorowa pod redakcją M. Manturzewskiej, H. Kotlarskiej, Wybrane zagadnienia z psychologii muzyki, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1990.
Kronenberger M., Muzykoterapia. Wykorzystanie technik aktywnych i receptywnych w profilaktyce stresu, Global Enterprises, Łódź 2004.
Lecourt E., Muzykoterapia czyli jak wykorzystać siłę dźwięków, Videograf II, Chorzów 2008.
Nordoff P., Robbins C., Terapia muzyką w pracy z dziećmi niepełnosprawnymi, tłum. A. Bryndal, E. Masiak, Oficyna Wydawnicza „Impuls", Kraków 2008.

Instrumentacja I - II

Kod przedmiotu

Nazwa jednostki
Wydział kompozycji, Teorii Muzyki, Rytmiki i Edukacji Artystycznej

Kierunek
Edukacja Artystyczna w Zakresie Sztuki Muzycznej

Specjalność
Edukacja Artystyczna

Typ przedmiotu
Obowiązkowy

Poziom przedmiotu

Rok	I		II		III
Semestr	1	2	3	4	5	6
Punkty ECTS	1	1	1	1	-	-
Ilość godzin w tygodniu	0,5	0,5	0,5	0,5	-	-
Rodzaj zaliczenia	Z	Zs	Z	E	-	-
Legenda	Z - zaliczenie; Zs - zaliczenie ze stopniem; E - egzamin; ED - egzamin dyplomowy

Metody nauczania
Ćwiczenia

Język wykładowy
polski

Imię i nazwisko wykładowcy/ów
ad. Olga Hans
ad. dr Krzysztof Grzeszczak
st. wykł. Barbara Puchalska
as. Jakub Kowalewski

Wymagania wstępne

Cele przedmiotu
Umiejętność tworzenia instrumentacji na różne zespoły z uwzględnieniem ich możliwości wykonawczych. Poznanie technik instrumentacji poszczególnych epok stylistycznych. Rozwój wyobraźni dźwiękowej. Wykształcenie poczucia barwy i brzmienia poszczególnych instrumentów oraz rozbudzenie wyobraźni w stronę poszukiwań kolorystycznych.

Treści merytoryczne przedmiotu
Problemy techniczne instrumentów muzycznych - możliwości ich łączenia. Instrumentowanie na różne typy zespołów.

Kryteria oceny
Semestry 3 - 5: zaliczenie przez pedagoga prowadzącego przedmiot na podstawie przedstawionych przez studenta prac przewidzianych programem w danym semestrze oraz  obserwacji pracy studenta w ciągu roku.
Semestr 6: egzamin komisyjny końcowy, na którym oceniane są wszystkie prace (partytury) studenta napisane w ciągu dwóch lat studiów.

Bibliografia:
Drobner Mieczysław, Instrumentoznawstwo i akustyka, Kraków 1997.
Kotoński Włodzimierz, Instrumenty perkusyjne we współczesnej orkiestrze, Kraków 1963, 1981.
Sikorski Kazimierz, Instrumentoznawstwo, Kraków 1975.
Pawłowski Józef, Podstawy instrumentacji (I-II), Kraków 1966, 1970.
Rimski-Korsakow Mikołaj, Zasady instrumentacji, Kraków 1953.

Zajęcia muzyczno-ruchowe

Kod przedmiotu

Nazwa jednostki
Wydział kompozycji, Teorii Muzyki, Rytmiki i Edukacji Artystycznej

Kierunek
Edukacja Artystyczna w Zakresie Sztuki Muzycznej

Specjalność
Edukacja Artystyczna

Typ przedmiotu
Obowiązkowy

Poziom przedmiotu

Rok	I		II		III
Semestr	1	2	3	4	5	6
Punkty ECTS	1	1	-	-	-	-
Ilość godzin w tygodniu	2	2	-	-	-	-
Rodzaj zaliczenia	Z	Zs	-	-	-	-
Legenda	Z - zaliczenie; Zs - zaliczenie ze stopniem; E - egzamin; ED - egzamin dyplomowy

Metody nauczania
Ćwiczenia

Język wykładowy
polski

Imię i nazwisko wykładowcy
as. Aneta Skrzypczak

Wymagania wstępne

Cele przedmiotu
Student powinien nabyć wiedzę i umiejętności pozwalające na swobodne wykonywanie oraz samodzielne konstruowanie zadań muzyczno-ruchowych.

Treści merytoryczne przedmiotu

• rozwijanie świadomości ciała i koordynacji ruchowej, wzrokowo-ruchowej oraz słuchowo-wzrokowo-ruchowej
• rozwijanie wyobraźni muzyczno-ruchowej (m.in. poprzez realizowanie ćwiczeń z improwizacji ruchowej, kompozycji ruchu, improwizacji głosowej)
• tworzenie małych form scenicznych (ruchowe interpretacje piosenek, miniatur, zadania muzyczno-ruchowe)
• kształcenie umiejętności konstruowania zadań muzyczno - ruchowych różnego typu

Kryteria oceny
Stopień poprawności wykonywania zadań muzyczno-ruchowych, zaangażowanie, kreatywność, przygotowanie i przeprowadzenie ćwiczenia z zakresu materiału realizowanego w danym semestrze, znajomość literatury przedmiotu.
Semestr 1 - zaliczenie, Semestr 2 - zaliczenie ze stopniem

Bibliografia:
Brzozowska-Kuczkiewicz M.: Emil Jaques-Dalcroze i jego rytmika, WSiP, Warszawa 1995.
Bissinger-Ćwierz U.: Muzyczna pedagogika zabawy w pracy z grupą, Wyd. Klanza, Lublin 2002.
Dymara B.: Dziecko w świecie muzyki, Wyd. Impuls, Kraków 2000.
Hannaford C.: Zmyślne ruchy, które doskonalą umysł - Polskie Stowarzyszenie Kinezjologów.
Lipska E. i M. Przychodzińska: Muzyka w nauczaniu początkowym. Metodyka, WSiP, Warszawa 1980.
Ławrowska R.: Muzyka i ruch, WSiP, Warszawa 1998.
Pielasińska W.: Ekspresja - jej wartość i potrzeba, Warszawa 1993.
Smoczyńska-Nachtman U.: Zabawy i ćwiczenia przy muzyce, COMUK, Warszawa 1988.
Skowrońska-Lebecka E.: Dźwięk i gest, Wyd. Żak, Warszawa 1995.
Way B.: Drama w wychowaniu dzieci i młodzieży, Warszawa 1995.
Wieman M.: Tańce i zabawy z piosenką, Nasza Księgarnia 1954.
Wieman M.: A czy wy tak potraficie? WSiP, Warszawa 1990.

Praca licencjacka

Kod przedmiotu

Nazwa jednostki
Wydział kompozycji, Teorii Muzyki, Rytmiki i Edukacji Artystycznej

Kierunek
Edukacja Artystyczna w Zakresie Sztuki Muzycznej

Specjalność
Edukacja Artystyczna

Typ przedmiotu
Obowiązkowy

Poziom przedmiotu

Rok	I		II		III
Semestr	1	2	3	4	5	6
Punkty ECTS	-	-	-	-	-	5
Ilość godzin w tygodniu	-	-	-	-	-	1
Rodzaj zaliczenia	-	-	-	-	-	ED
Legenda	Z - zaliczenie; Zs - zaliczenie ze stopniem; E - egzamin; ED - egzamin dyplomowy

Metody nauczania
Ćwiczenia

Język wykładowy
polski

Imię i nazwisko wykładowcy/ów
prof. zw. Tadeusz Błaszczyk
prof. szt. Anna Domańska
prof. AM dr Krystyna Juszyńska
ad dr szt. Marcin Wolniewski
ad. dr Wiesława Pychyńska-Kindykiewicz
ad. dr Grażyna Poraj
ad. (kw. I st. ) Jerzy Rachubiński
st. wykł. Janusz Janyst

Wymagania wstępne

Cele przedmiotu
Uzyskanie kompetencji i umiejętności w zakresie zbieractwa literatury tematycznej oraz materiału badawczego. Wyrobienie umiejętności dostrzegania problemów naukowych, rozwiązania ich w formie logicznie i poprawnie zbudowanej pracy pisemnej zgodnej z podstawowymi kryteriami pracy naukowej. Rozbudzenie zainteresowań działalnością naukową, ewentualnie publicystyczną.

Treści merytoryczne przedmiotu
Praca indywidualna - zbieractwo literatury tematycznej, opracowanie koncepcji, wybór metod i technik badawczych, realizacja badań, analiza materiału badawczego (potwierdzenie tezy). Opracowanie tematu pracy licencjackiej w formie pracy pisemnej: napisanie, redakcja i skład pracy.

Kryteria oceny
Egzamin dyplomowy w formie ustnej obrony pracy licencjackiej odbywa się przed komisją egzaminacyjną. Student broniący tez zawartych w swojej pracy powinien umieć odpowiedzieć na pytania ściśle związane z poruszaną w pracy pisemnej problematyką, jak również do niej nawiązujące. Student oceniany jest w skali A+, A, B, C, D, E, F (25 pkt - 0pkt.).

Bibliografia
Rudniański Jarosław: Sprawność umysłowa. Wiedza Powszechna, Warszawa1984.
Pieter Józef. Z zagadnień pracy naukowej. Ossolineum, Wrocław 1974.
Święcicki Maciej: Jak studiować? Jak pisać pracę magisterską? PWN, Warszawa 1971.
M. Węglińska, B. Śliwerski: Pisanie prac
A. Pułło, S. Czachorowski: Jak napisać pracę magisterską
Źródła tematyczne i materiały faktograficzne w indywidualnym doborze.

Praktyki zawodowe

Kod przedmiotu

Nazwa jednostki
Wydział kompozycji, Teorii Muzyki, Rytmiki i Edukacji Artystycznej

Kierunek
Edukacja Artystyczna w Zakresie Sztuki Muzycznej

Specjalność
Edukacja Artystyczna

Typ przedmiotu
Obowiązkowy

Poziom przedmiotu

Rok	I		II		III
Semestr	1	2	3	4	5	6
Punkty ECTS	-	-	-	-	0,5	-
Ilość godzin w tygodniu	-	-	-	-	1	-
Rodzaj zaliczenia	-	-	-	-	Z	-
Legenda	Z - zaliczenie; Zs - zaliczenie ze stopniem; E - egzamin; ED - egzamin dyplomowy

Metody nauczania
Ćwiczenia

Język wykładowy
polski

Imię i nazwisko wykładowcy
st. wykł. Katarzyna Kłys

Wymagania wstępne

Cele przedmiotu
Poznanie przez studenta różnorodnych form działalności instytucji upowszechniających kulturę muzyczną.

Treści merytoryczne przedmiotu

• edukacja muzyczna i artystyczna społeczeństwa
• kształtowanie sylwetki kreatora sztuki w powszechnej edukacji artystycznej
• specyfika funkcjonowania instytucji muzycznych (opery, operetki, filharmonii, radia, TV)

Kryteria oceny

• odbycie przez studenta hospitacji zajęć w w/w instytucjach
• opis działań realizowanych w poszczególnych instytucjach
• frekwencja na zajęciach

Bibliografia
Opracowania tematyczne oraz materiały źródłowe proponowane przez przedstawicieli poszczególnych instytucji.

Literatura muzyczna

Kod przedmiotu

Nazwa jednostki
Wydział kompozycji, Teorii Muzyki, Rytmiki i Edukacji Artystycznej

Kierunek
Edukacja Artystyczna w Zakresie Sztuki Muzycznej

Specjalność
Edukacja Artystyczna

Typ przedmiotu
Obowiązkowy

Poziom przedmiotu

Rok	I		II		III
Semestr	1	2	3	4	5	6
Punkty ECTS	-	-	2	2	-	-
Ilość godzin w tygodniu	-	-	2	2	-	-
Rodzaj zaliczenia	-	-	Zs	Zs	-	-
Legenda	Z - zaliczenie; Zs - zaliczenie ze stopniem; E - egzamin; ED - egzamin dyplomowy

Metody nauczania
Wykład

Język wykładowy
polski

Imię i nazwisko wykładowcy
st. wykł. Janusz Janyst

Wymagania wstępne

Cele przedmiotu
Zdobycie wiedzy dotyczącej kierunków, technik kompozytorskich i twórców muzyki współczesnej (XX i XXI w.). Poznanie najważniejszych dzieł muzycznych powstałych w tym okresie.

Treści merytoryczne przedmiotu
Omawiana jest twórczość kompozytorów modernizmu, awangardy i postmodernizmu z uwzględnieniem relacji z innymi dziedzinami sztuki. Problematyka dzieła sztuki i dzieła muzycznego. Znak, symbol, teoria ekspresji.

Kryteria oceny
Oceniane jest wiadomości wyniesione z wykładów oraz podanych lektur.

Bibliografia
Zieliński Tadeusz: Style, kierunki i twórcy muzyki XX wieku. COMUK, Warszawa 1972.
Schaeffer Bogusław: Mały informator muzyki XX wieku. PWM, Kraków 1975.
Jarociński Stefan: Orfeusz na rozdrożu. PWM, Kraków 1974.
Baculewski Krzysztof: Polska twórczość kompozytorska 1945-84. PWM, Kraków 1985.
Wybrane monografie twórców.

Kształcenie słuchu I - II

Kod przedmiotu

Nazwa jednostki
Wydział kompozycji, Teorii Muzyki, Rytmiki i Edukacji Artystycznej

Kierunek
Edukacja Artystyczna w Zakresie Sztuki Muzycznej

Specjalność
Edukacja Artystyczna

Typ przedmiotu
Obowiązkowy

Poziom przedmiotu

Rok	I		II		III
Semestr	1	2	3	4	5	6
Punkty ECTS	2	2	2	2	-	-
Ilość godzin w tygodniu	2	2	2	2	-	-
Rodzaj zaliczenia	Zs	Zs	Zs	Zs	-	-
Legenda	Z - zaliczenie; Zs - zaliczenie ze stopniem; E - egzamin; ED - egzamin dyplomowy

Metody nauczania
Ćwiczenia, zajęcia grupowe

Język wykładowy
polski

Imię i nazwisko wykładowcy
prof. AM dr Krystyna Juszyńska

Wymagania wstępne

Cele przedmiotu
Celem kształcenia słuchu jest nabycie umiejętności słyszenia, rozpoznawania, analizy i zapisu zjawisk dźwiękowych występujących w muzyce. Dotyczy to rozpoznawania: interwałów, akordów, skal i gam, przebiegu melodii 1 i 2-głosowych, konstrukcji harmonicznych, rytmów. Uzyskanie umiejętności czytania nut głosem w różnych kluczach.

Treści merytoryczne przedmiotu
Student doskonali zdolności słuchowe w zakresie następujących zagadnień programowych:

• interwały proste i złożone, pojedyncze i podwójne, melodyczne i harmoniczne;
• gamy majorowe i minorowe (wszystkie odmiany) od c-c lub cis-cis;
• skale całotonowa, pentatonika, góralska, cygańska, kościelne, gamy chromatyczne;
• akordy majorowe i minorowe zasadnicze i w przewrotach oraz akordy zwiększone i zmniejszone; D7, akord chopinowski, akordy z 6 i 7, D9;
• konstrukcja harmoniczna w układzie 4-głosowym,
• dyktanda melodyczne 1-gł. w rozszerzonej tonalności i atonalne oraz tonalne pamięciowe;
• dyktanda melodyczne 2-gł. polifoniczne, tonalne;
• dyktanda harmoniczne wykorzystujące typowe zwroty kadencyjne oraz trójdźwięki poboczne;
• dyktanda rytmiczne z wykorzystaniem wszystkich wartości rytmicznych, pauz, łuków, synkop, grup szesnastkowych, grup nieregularnych itp.;
• śpiewanie ćw. 1-gł. tonalnych i w rozszerzonej tonalności; ćw. 2-gł w duetach, grupach lub przez jedną osobę (jeden głos grać, drugi śpiewać);
• dyktanda harmoniczne (wtrącenia i rozwiązania zwodnicze);
• dyktanda rytmiczne 1-gł i 2-gł. w metrum ćwierćnutowym i ósemkowym;
• śpiewanie ćwiczeń 1-gł. tonalnych i w rozszerzonej tonalności;
• śpiewanie ćw. 2-gł. i czytanie pionu harmonicznego;
• czytanie a vista;

Kryteria oceny
Zaliczenie ze stopniem po każdym semestrze student otrzymuje na podstawie sprawdzianu pisemnego i ustnego (zgodnie z programem w danym semestrze):
Praca pisemna obejmuje:

• dyktando jednogłosowe atonalne (ok. 8 taktów)
• dyktando dwugłosowe polifoniczne (8-10 taktów)
• dyktando harmoniczne (8 taktów)
• dyktanda rytmiczne (dwa 1-głosowe 4/4 i 3/8, jedno 2-głosowe)

Sprawdzian ustny:

• śpiewanie gam i skal, akordów, czytanie ćwiczeń przygotowanych oraz a vista

Bibliografia
Dzielska J., Kaszycki L.M., Podręcznik do kształcenia słuchu;
Dziewulska J., Frączkiewicz A., Palowska K., Materiały do kształcenia słuchu, PWM, Kraków 1978.
Dobrowolska-Marucha D., Dyktanda muzyczne, PWM, Kraków 1988.
Kowalska-Pińczak A., Kształcenie słuchu linearnego. Od tonalności do atonalności, AM Gdańsk 2000.
Targońska I., Ćwiczenia do kształcenia słuchu, AMFC, Warszawa 1988.
Wacholc M., Czytanie nut głosem, cz. I-III, PWM, Krakow 1992-94.
Inne aktualne podręczniki i materiały do kształcenia słuchu.

Kontrapunkt

Kod przedmiotu

Nazwa jednostki
Wydział kompozycji, Teorii Muzyki, Rytmiki i Edukacji Artystycznej

Kierunek
Edukacja Artystyczna w Zakresie Sztuki Muzycznej

Specjalność
Edukacja Artystyczna

Typ przedmiotu
Obowiązkowy

Poziom przedmiotu

Rok	I		II		III
Semestr	1	2	3	4	5	6
Punkty ECTS	-	-	-	-	1	1
Ilość godzin w tygodniu	-	-	-	-	1	1
Rodzaj zaliczenia	-	-	-	-	Zs	E
Legenda	Z - zaliczenie; Zs - zaliczenie ze stopniem; E - egzamin; ED - egzamin dyplomowy

Metody nauczania
Ćwiczenia

Język wykładowy
polski

Imię i nazwisko wykładowcy
st. wykł. Ireneusz Kijanka

Wymagania wstępne

Cele przedmiotu

• poznanie zasad stosowanych w sztuce kontrapunktu;
• praktyczne poznania techniki kontrapunktycznej w zakresie dwu i trzygłosowej polifonii totalnej;
• rozwinięcie wyobraźni dźwiękowej poprzez ćwiczenie techniki dorabiania głosów w układzie horyzontalnym;
• opanowanie w stopniu podstawowym wiedzy w zakresie kontrapunktu wyrażone praktycznymi umiejętnościami jej zastosowania.

Treści merytoryczne przedmiotu
Semestr 5:
Styl ścisły: niezbędne prawa dotyczące budowy linii melodyjnej, współzależności (współbrzmień) głosów i ruchu głosów względem siebie.
Gatunki dwugłosowe: nuta przeciw nucie (1x1), dwie nuty przeciw jednej, trzy i cztery nuty na jedną (monorytmiczne i zrytmizowane).
Styl swobodny: prawa dotyczące budowy linii melodycznej, współzależności głosów i ruchu głosów. Pojecie kontrapunktu "pojedynczego" i „złożonego"(podwójny, potrójny itp.)
Gatunki dwugłosowe: nuta przeciw nucie, dwie nuty na jedną, trzy na jedną , cztery nuty na jedną.

Semestr 6:
Pojecie synkopy (opóźniająca, wyprzedzająca) oraz jej zastosowanie w kontrapunkcie.
Gatunki: 1x1 z przesunięciem kontrapunktu (cp) o ćwierć nutę, 3 i 4 przeciw jednej (synkopa przez łuk).
Kontrapunkt ozdobny (mieszany) - „floridus".
Cp - ozdobny do cf- w różnych wartościach, cp-ozdobny do cf-ozdobnego oraz w rytmach uzupełniających.
Kanon dwugłosowy w oktawie, kwincie górnej i dolnej. Kanon w inwersji z zachowaniem I, III i dowolnego stopnia.
Inwencja dwugłosowa.

Kryteria oceny
Semestr 5: zaliczenie ze stopniem na podstawie wartości prac (ćwiczeń) sprawdzanych na bieżąco oraz pracy kontrolnej - pisemnej na zakończenie semestru.
Semestr 6: zaliczenie jako forma dopuszczenia do komisyjnego egzaminu końcowego. Treścią egzaminu jest napisanie zadania w polifonii dwugłosowej z gatunku kontrapunktu ozdobnego (floridus).

Bibliografia
Sikorski K., Kontrapunkt, cz. I (Gatunki), cz. II (Kanon) Kraków 1953-1955.
Gawlas J., Kontrapunkt. Podstawowe zasady, Kraków 1970.

Czytanie partytur I - II

Kod przedmiotu

Nazwa jednostki
Wydział Kompozycji, Teorii Muzyki, Rytmiki i Edukacji Artystycznej

Kierunek
Edukacja Artystyczna w Zakresie Sztuki Muzycznej

Specjalność
Edukacja Artystyczna

Typ przedmiotu
Obowiązkowy

Poziom przedmiotu

Rok	I		II		III
Semestr	1	2	3	4	5	6
Punkty ECTS	1	1	1	1	-	-
Ilość godzin w tygodniu	0,5	0,5	0,5	0,5	-	-
Rodzaj zaliczenia	Zs	Zs	Zs	E	-	-
Legenda	Z - zaliczenie; Zs - zaliczenie ze stopniem; E - egzamin; ED - egzamin dyplomowy

Metody nauczania
Ćwiczenia

Język wykładowy
polski

Imię i nazwisko wykładowcy/ów
prof. zw. Tadeusz Błaszczyk
prof. szt. Anna Domańska
prof. AM Andrzej Ryłko
ad. dr hab. szt. Barbara Sobolczyk
ad. dr szt. Marcin Wolniewski
ad. (kw. I st. ) Jerzy Rachubiński
as. dr szt. Dawid Ber
st. wykł. Ireneusz Kijanka
mgr Elżbieta Tomala

Wymagania wstępne

Cele przedmiotu
Opanowanie umiejętności analizy i syntezy partytury chóralnej i orkiestrowej, realizacji na fortepianie, sporządzania wyciągu fortepianowego.

Treści merytoryczne przedmiotu
Rok I: realizacja prostych partytur chóralnych 2-4-głosowych, zapis nutowy w starych kluczach, wyciągi fortepianowe z prostych pieśni chóralnych.
Rok II: wprowadzenie 5-głosów chóralnych oraz utworów instrumentalnych (klasyczne kwartety smyczkowe), opanowanie linearnej realizacji partii instrumentów transponujących, opracowanie wyciągu fortepianowego trudniejszej pieśni chóralnej oraz fragmentu kwartetu smyczkowego.

Kryteria oceny
Kryterium oceny obejmuje precyzję i biegłość odczytywania zapisu partyturowego, umiejętność ujęcia elementów utworu jako integralnej całości, znajomość ortografii muzycznej, stopień opanowania analizy i syntezy elementów partytury zarówno podczas realizacji na fortepianie jak i sporządzania wyciągu.

Bibliografia
Piliczowa H., Materiały do czytania partytur AMFC, Warszawa 1992.
Sikorski K., Instrumentoznawstwo, PWM, Kraków 1975.

Historia teorii muzyki

Kod przedmiotu

Kierunek
Kompozycja i Teoria Muzyki

Specjalność
kompozycja, teoria muzyki

Typ przedmiotu
fakultatywny

Rok	I		II
Semestr	1	2	3	4
Punkty ECTS	4	4	-	-
Ilość godzin w tygodniu	2	2	-	-
Rodzaj zaliczenia	Z	E	-	-
Legenda	Z - zaliczenie; Zs - zaliczenie ze stopniem; E - egzamin; ED - egzamin dyplomowy

Metody nauczania
wykład

Język wykładowy
polski

Imię i nazwisko wykładowcy
ad. dr Ewa Bielińska-Galas

Wymagania wstępne
Znajomość historii muzyki w zakresie studiów I st.

Cele przedmiotu
Celem przedmiotu jest przedstawienie najważniejszych systemów teoretyczno-muzycznych wypracowanych przez poszczególne generacje teoretyków. Uwaga kierowana jest zarówno na ukazaniu nurtu spekulatywnego, wyznaczającego strefę styczności teorii muzyki z innymi dziedzinami wiedzy, jak również nurtu praktycznego, związanego z przejściem na pisemne wypracowanie kompozycji muzycznej. Po ukończeniu przedmiotu student powinien wykazać się rozumieniem dziejów i przemian teorii muzyki dawnej, znajomością podstaw struktury muzyki dawnej (skal, systemów dźwiękowych, interwałów, strojów, notacji itp.). 

Treści merytoryczne przedmiotu
Zakres wykładu obejmuje historię teorii muzyki od grecko-rzymskiego antyku do baroku, ze szczególną koncentracją na zagadnieniach teorii muzyki europejskiego średniowiecza i renesansu. W ramach wykładu omawiane są podstawowe pojęcia dawnej teorii muzyki, sposoby organizacji materiału dźwiękowego, techniki kompozytorskie i formy zapisu muzyki. Przedmiot łączy aspekt teoretyczny z analizą wybranych utworów monodycznych i wielogłosowych. 

Kryteria oceny
Zaliczenie pierwszego semestru odbywa się na podstawie odpowiedzi ustnej wobec prowadzącego przedmiot. Ocena wiedzy w drugim semestrze dokonywana jest na podstawie analizy wybranego utworu i egzaminu ustnego, który przeprowadza prowadzący przedmiot. 

Bibliografia
Dahlhaus C., Co to znaczy "historia teorii muzyki"?, tłum. W. Malinowski, w: „De Musica", vol. X, 2005.
Dobrzańska-Fabiańska Z., Polifonia średniowiecza, Kraków 2000.
Jastrzębska A., Z dziejów myśli o muzyce, Kraków 2002, s. 7-41, 109-128.
Landels J. G., Muzyka starożytnej Grecji i Rzymu, przekł. M. Kaziński, Kraków 2005.
Palisca C. V., Theory, theorists, w: The New Grove Dictionary of Music and Musicians, 2 ed., t. 25, London 2001, s. 359-378
Witkowska-Zaremba E., Notacja muzyczna w tekstach teoretycznych XV-XVI wieku, w: Notae musicae artis, Kraków 1999, s. 13-108.