Inne wydarzenia cykliczne

Po trzech latach na scenę Akademii Muzycznej w Łodzi wraca musical Włodzimierza Korcza Łódź Story. Zostanie pokazany w nieznacznie skróconej wersji i w nowej aranżacji na kameralny zespół instrumentów, z nową obsadą śpiewaków i tancerzy. Młodzi artyści pracują pod kierunkiem Beaty Redo-Dobber (inscenizacja, reżyseria, ruch sceniczny, reżyseria projekcji multimedialnych, scenografia, kostiumy) oraz Michała Kocimskiego (kierownictwo muzyczne). To realizatorzy, którzy byli współtwórcami sukcesu prapremierowych spektakli z grudnia 2013 roku, chwalonych przez krytyków muzycznych za energię o „mocy elektrowni atomowej”. Premiera nowej wersji musicalu odbędzie się 22 listopada w ramach 4. AŻ Festiwalu, a siedem kolejnych przedstawień zaplanowano w dniach: 5–7 grudnia 2016 oraz 17 stycznia, 4–5 marca i 3 kwietnia 2017 roku.

Musical operowy Łódź Story został napisany na zamówienie Akademii Muzycznej w Łodzi przez Włodzimierza Korcza, jej absolwenta, uznanego kompozytora, aranżera i pianistę. Partytura powstała w 2012 roku do libretta Moniki Partyk, krakowskiej poetki, krytyka i teoretyka muzyki. Prapremiera musicalu odbyła się 14 grudnia 2013 roku w ramach pierwszej edycji AŻ Festiwalu, zorganizowanego na otwarcie nowej Sali Koncertowej Akademii przy ul. Żubardzkiej. Jego wykonawcami byli studenci łódzkiej Akademii: soliści, chór i tancerze Wydziału Wokalno-Aktorskiego oraz Orkiestra Kameralna. Musical prezentowano na scenie uczelni od grudnia 2013 do kwietnia 2014 roku – zawsze przy nadkompletach publiczności. W 2014 roku znalazł się on również w programie Operowego Forum Młodych w ramach XXI Bydgoskiego Festiwalu Operowego, a nagrania ze spektakli zostały wydane jako 2-płytowy album CD.
Nowe dzieło Włodzimierza Korcza zostało entuzjastycznie przyjęte przez publiczność i krytyków, którzy docenili Łódź Story jako „rasowy musical” z zapadającymi w pamięć tematami muzycznymi: „Korcz połączył brzmienia o operowej sile z melodyką musicalu, nawiązał do folkloru żydowskiego, wplótł wariacje na temat Prząśniczki. W uszach zostają słowa: «z łódeczki Łódź»” (Renata Sas, „Express Ilustrowany”, 16 grudnia 2013).

Łódź Story nawiązuje do przeszłości i teraźniejszości Łodzi. Bohaterami sztuki są m.in.: Karol Poznański – syn Izraela Poznańskiego, zwanego niegdyś „królem łódzkiej bawełny”, i pracownicy jego zakładów. Akcja musicalu rozpoczyna się w „mieście tkaczy” na początku XX wieku. Pomiędzy Poznańskim a jedną z tkaczek rodzi się uczucie będące przyczyną późniejszych zdarzeń, które znajdują dopełnienie we współczesności. Akcja toczy się na tle najbardziej znanych miejsc Łodzi, widocznych w trakcie przedstawienia w projekcjach wideo. Są to m.in. słynne pałace rodziny Poznańskich przy ul. Ogrodowej (dziś Muzeum Miasta Łodzi) i przy ul. Gdańskiej (siedziba Akademii Muzycznej w Łodzi od 1945 roku), willa Leopolda Kindermanna (aktualnie jedna z siedzib Miejskiej Galerii Sztuki), Pałac Herbsta (dziś Muzeum Sztuki w Łodzi) i Księży Młyn, Park Źródliska, Stary Cmentarz przy ul. Ogrodowej, a także zakłady Poznańskich, dzisiejsze centrum handlowo-rozrywkowe Manufaktura. W spektaklu wykorzystano fragmenty filmu Ziemia obiecana Andrzeja Wajdy. Mottem przedstawienia są słowa będące dewizą miasta – Ex navicula navis („Z łódeczki łódź”), które można odnaleźć w dawnych herbach i pieczęciach Łodzi.

Kompozytor, pianista, aranżer, dyrygent, twórca wielu przebojów. Urodzony 13 listopada 1943 roku w Łodzi, absolwent łódzkiej Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w klasie fortepianu prof. Zbigniewa Szymonowicza. W latach 1968–1970 był redaktorem muzycznym Polskiego Radia w Łodzi. Komponuje muzykę teatralną i filmową, bierze udział w koncertach radiowych i telewizyjnych. Był szefem muzycznym cyklicznych widowisk telewizyjnych, m.in. reżyserowanych przez Krzysztofa Jaślara Mazurskich Biesiad Kabaretowych i Lidzbarskich Wieczorów Humoru i Satyry. Współpracował z kabaretami: Pod Egidą, Tey, Olgi Lipińskiej, telewizyjnym Polskim Zoo, Kraj się śmieje i innymi. Pisał piosenki i musicale dziecięce dla harcerskiego zespołu Gawęda (z tekstami Wandy Chotomskiej). Wśród licznych kompozycji Włodzimierza Korcza ważne miejsce zajmuje muzyka oratoryjna: A kto się odda w radość oraz Woła nas Pan – do poezji Ernesta Brylla, a także do wierszy Moniki Partyk: Święty (wspólnie z Zygmuntem Koniecznym), Golgota polska (wspólnie z Andrzejem Zarzyckim), Rapsod o Cudzie nad Wisłą. Twórczość musicalowa Włodzimierza Korcza obejmuje takie utwory, jak: Dyzma-musical do tekstów Wojciecha Młynarskiego, Pinokio z librettem Ryszarda Czubaczyńskiego czy Jajokracja z librettem Ernesta Brylla.
Kompozytor podróżuje po Europie, Stanach Zjednoczonych i Australii, najczęściej z Alicją Majewską, dla której powstały takie piosenki, jak m.in.: Być kobietą, Jeszcze się tam żagiel bieli, Odkryjemy miłość nieznaną, Wielki targ. Wśród wielu innych wykonawców piosenek Włodzimierza Korcza są: Edyta Geppert (Jaka róża taki cierń – słowa Jacek Cygan, Och, życie kocham cię nad życie – tekst Wojciech Młynarski, Zamiast – słowa Magda Czapińska); Danuta Rinn (Gdzie ci mężczyźni – słowa Jan Pietrzak, A te skrzydła połamane, Polska baba – słowa Ernest Bryll); Michał Bajor (Ogrzej mnie, Błędny rycerz, Moja miłość największa – teksty Wojciech Młynarski, Nie chcę więcej – tekst Dariusz Rogalski); Dorota Osińska (Ktoś do kochania – słowa Magda Czapińska, Zostań z nami – tekst Wojciech Kejne).
Szczególne miejsce w twórczości Włodzimierza Korcza zajmuje napisany na zamówienie Akademii Muzycznej w Łodzi musical operowy do libretta Moniki Partyk Łódź Story.

Poetka, krytyk i teoretyk muzyczny. Absolwentka Akademii Muzycznej w Krakowie (teoria muzyki) oraz podyplomowo Uniwersytetu Jagiellońskiego (Studium Literacko-Artystyczne) i Papieskiej Akademii Teologicznej (dziennikarstwo). Nagrodzona w ogólnopolskim Konkursie Prac Magisterskich krakowskiej Akademii Muzycznej za rozprawę Tragedie Szekspira w operze romantycznej. Jest stałym recenzentem „Ruchu Muzycznego” (głównie wydarzeń operowych); przez lata pisała do „Dziennika Polskiego”. Współpracuje z Polskim Wydawnictwem Muzycznym jako autorka haseł encyklopedycznych i redaktor. Jej twórczość poetycka koncentruje się wokół piosenki literackiej i pieśni oratoryjnej. Współpracuje z czołowymi kompozytorami tego nurtu: Zygmuntem Koniecznym, Włodzimierzem Korczem, Andrzejem Zaryckim, Jerzym Satanowskim, Ewą Kornecką oraz Bartoszem Chajdeckim, Borisem Malkovskym, Pawłem Moszumańskim i Pawłem Stankiewiczem. Utwory z jej tekstami wykonują zarówno wokaliści muzyki rozrywkowej, jak i śpiewacy operowi: Alicja Majewska, Dorota Osińska, Marek Bałata, Zbigniew Wodecki, Joanna Słowińska, Dorota Miśkiewicz, Grzegorz Wilk, Piotr Cugowski, Jaga Wrońska, Dorota Ślęzak, Barbara Gąsienica-Giewont, Agnieszka Piass, Ryszard Cieśla, Michał Sławecki, Anna Maria Adamiak, Piotr Kociniewski i Chór Cappelli Gedanensis oraz aktorzy: Jan Nowicki, Jacek Wójcicki, Halina Winiarska, Jerzy Kiszkis, Beata Paluch, Andrzej Ferenc, Beata Wojciechowska, Lidia Bogacz, Tadeusz Zięba, Anna Sroka, Iwona Konieczkowska, Marta Bizoń i Katarzyna Zielińska.
Jest autorką tekstów dwóch oratoriów z serii Artyści Janowi Pawłowi II w hołdzie: Golgota polska (muzyka Andrzej Zarycki i Włodzimierz Korcz) i Święty (muzyka Zygmunt Konieczny i Włodzimierz Korcz) oraz oratorium Rapsod o Cudzie nad Wisłą (muzyka Włodzimierz Korcz) i Missa Assumptionnis w intencji Ofiar katastrofy smoleńskiej (muzyka Bartosz Chajdecki). Napisała teksty do kilkudziesięciu piosenek poetyckich. Współpracuje z teatrami Krakowa, Rzeszowa i Warszawy oraz krakowskimi kabaretami – Piwnica pod Baranami i Loch Camelot. Jej ostatnimi dokonaniami są teksty na najnowszą płytę Doroty Osińskiej oraz wiersze do muzyki filmowej i teatralnej Zygmunta Koniecznego.

Wykształcona muzycznie aktorka, reżyser, dramaturg, choreograf, scenograf, kostiumolog. Aktorka Teatru Starego w Krakowie (od debiutu na pierwszym roku studiów w krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej, na Wydziale Aktorskim do 1995 roku). Jako reżyser i scenograf zadebiutowała w Städtische Bühnen w Norymberdze (za dyrekcji Krystiana Thielemanna, 1992). Współpracuje z Teatrem Wielkim – Operą Narodową w Warszawie i innymi operami w Polsce i za granicą. Wyreżyserowała wiele koncertów, gal operowych transmitowanych i rejestrowanych przez TVP i Polskie Radio. Współpracuje ze słynną hiszpańską grupą twórców La Fura dels Baus (reżyseria, choreografia, ruch sceniczny).
Jako pedagog prowadziła zajęcia, m.in.: w Akademii Muzycznej w Krakowie, Konserwatorium w Norymberdze, na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie. Prowadzi wokalno-aktorskie kursy mistrzowskie; specjalizuje się w  zagadnieniach pracy z ciałem, budowaniu świadomości, wprowadzaniu w działania fizjologii jako drodze do wolności wokalnej i interpretacyjnej w pracy śpiewaków i aktorów. Spektakl Cesarz Atantydy Viktora Ullmanna w reżyserii Redo-Dobber, także z jej choreografią i scenografią (premiera – 2009, Opera Krakowska), zdobył główną nagrodę dla najlepszej produkcji operowej w Konkursie i Festiwalu Armel w Szeged w 2011 roku.

Dyrygenturę symfoniczno-operową ukończył w klasie profesorów: Bogusława Madeya i Ryszarda Dudka w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Jest także absolwentem Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi, w klasie oboju. Swoją drogę zawodową jako dyrygent rozpoczął w 2001 roku. Był asystentem Claudia Desderiego (dyrektor artystyczny Teatru Massimo w Palermo), Jacova Bergmana (New York Orchestra w USA), Andrea Licaty (dyrektor Baltimore Opera Company w USA), Krzesimira Dębskiego (Teatr Wielki w Łodzi) oraz Tadeusza Kozłowskiego (Teatr Wielki w Łodzi). W Teatrze Wielkim w Łodzi prowadził m.in. spektakle: Valentino Krzesimira Dębskiego, Jezioro Łabędzie Piotra Czajkowskiego, Królewna Śnieżka Bogdana Pawłowskiego, My Fair Lady Fredericka Loewego oraz Wolny strzelec Carla Marii von Webera.
Współpracuje z Akademią Muzyczną w Łodzi, łódzkim Teatrem Nowym, Płocką Orkiestrą Symfoniczną oraz Teatrem Muzycznym w Gdyni. Od 2014 roku pełni funkcję dyrektora muzycznego Teatru Muzycznego w Łodzi.
Wielkim wyróżnieniem dla dyrygenta było zaproszenie go przez Plácido Domingo do udziału w koncercie z okazji 90-lecia województwa łódzkiego w Teatrze Wielkim w Łodzi w czerwcu 2009 roku. Pół roku później został zaproszony do współpracy przez Orkiestrę Sinfonia Varsovia, z którą przygotował koncert American Classics w łódzkim klubie Wytwórnia, uznany przez krytyków i recenzentów muzycznych za duże wydarzenie artystyczne. Jego pierwszym przedstawieniem premierowym był spektakl baletowy Romeo i Julia Siergieja Prokofiewa, w styczniu 2010 roku.
Michał Kocimski brał udział w realizacji Damy pikowej Piotra Czajkowskiego w reżyserii Mariusza Trelińskiego, prapremiery Kochanków z klasztoru Valldemosa Marty Ptaszyńskiej w reżyserii Tomasza Koniny oraz Dydony i Eneasza Henry’ego Purcella i Zamku Sinobrodego Beli Bartóka w reżyserii Jacka Gąsiorowskiego. W kwietniu 2011 roku poprowadził prapremierę widowiska multimedialnego Spotkania w dwóch niespełnionych aktach w choreografii Ewy Wycichowskiej do muzyki Krzysztofa Knittla oraz Pauliny Załubskiej, Marcina Stańczyka i Artura Zagajewskiego.

Nigdy niewystawiane w Polsce oratorium sceniczne Georga Friedricha Händla Semele jest arcydziełem wśród kompozycji barokowych. Podstawowym celem realizacji tego projektu jest gruntowne poznanie zapomnianej, a wybitnej kompozycji, przybliżenie dzieła widzom i słuchaczom oraz konsolidacja działań uczelni artystycznych Łodzi i szkoły baletowej przy wsparciu Teatru Wielkiego w Łodzi. Udostępnienie sceny łódzkiej Opery dla pierwszych trzech spektakli nie tylko podnosi rangę przedsięwzięcia, lecz przede wszystkim stwarza niespotykane dotąd możliwości twórcze dla młodych artystów.
Semele Haendla, skomponowane w 1743 roku, nie jest ani operą, ani oratorium. George Friedrich Händel chcąc wystawić swoją najnowszą operę na scenie londyńskiej Covent Garden w czasie Wielkiego Postu, świadomie określił ją mianem opery-oratorium. Pierwsze wystawienie sztuki miało miejsce w Teatrze Covent Garden 10 lutego 1744 roku. W sumie zagrano cztery spektakle różnie przyjęte zarówno przez publiczność, jak i krytykę, a głosów niezadowolenia, a nawet oburzenia, nie brakowało. Charles Jennens, mecenas sztuki i przyjaciel Händla, oceniał dzieło w sposób następujący: „Nie oratorium, ale sprośna opera… Opera Angielska, ale przez głupców nazywana Oratorium i jako takie wykonana w Covent Garden”. Rzeczywiście, zarówno akcja sceniczna, jak i sam tekst Semele ma zabarwienie miłosne, a nawet erotyczne, co jednak w czasach obecnych nie budzi podobnych sprzeciwów jak w epoce Händla, a nawet może stać się magnesem przyciągającym widzów i słuchaczy.

Pierwotne, operowe libretto The story of Semele napisane w latach 1705-1706 przez Williama Congreve dla kompozytora Johna Ecclesa nigdy nie doczekało się wystawienia i uznane zostało przez jemu współczesnych za niemożliwe do adaptacji scenicznej. Ponownego opracowania tekstu dla Georga Friedricha Händla dokonał nieznany librecista (prawdopodobnie Newburgh Hamilton), a kompozytor w roku 1743, w nieco ponad miesiąc, skomponował do niego najwyższej próby muzykę. Utwór Haendla nie jest ani operą, ani oratorium. Napisany, podobnie jak późniejszy Hercules, do świeckiego tekstu, z założenia miał być wystawiony jako oratorium, na scenie, z chórem i bez akcji scenicznej. Pierwsze wystawienie sztuki miało miejsce w Teatrze Covent Garden 10 lutego 1744 roku. W sumie zagrano cztery spektakle różnie przyjęte zarówno przez publiczność, jak i krytykę, a głosów niezadowolenia, a nawet oburzenia, nie brakowało.
Charles Jennens, mecenas sztuki i przyjaciel Händla, oceniał dzieło w sposób następujący: „Nie oratorium, ale sprośna opera… Opera Angielska, ale przez głupców nazywana Oratorium i jako takie wykonana w Covent Garden” (Christopher Hogwood, Händel, Kraków 2010).
Rzeczywiście, zarówno akcja sceniczna, jak i sam tekst Semele ma zabarwienie miłosne, a nawet erotyczne, co jednak w czasach obecnych nie budzi podobnych sprzeciwów jak w epoce Händla, a nawet może stać się magnesem przyciągającym widzów i słuchaczy.
Dzieło za życia kompozytora doczekało się jedynie jednego wznowienia (w grudniu 1744 roku) w King’s Theatre w Londynie, które – mimo skrótów i usunięcia części nazbyt śmiałych treści – zostało wykonane zaledwie dwa razy. Dopiero w roku 1925, dzięki wystawieniu w Cambridge, opera- oratorium Händla rozpoczęła powolny lecz triumfalny powrót na sceny operowe świata. Po kolejnej realizacji w 1954 roku w Londynie sztuka należy do stałego repertuaru teatrów operowych, a niektóre wystawienia (np. z roku 2007 w Zurychu) przywróciły jej należne miejsce wśród kompozycji wielkiego barokowego mistrza.

Nigdy niewystawiane w Polsce oratorium sceniczne Georga Friedricha Händla Semele jest arcydziełem wśród kompozycji barokowych. Podstawowym celem realizacji projektu jest gruntowne poznanie zapomnianej, a wybitnej kompozycji, przybliżenie dzieła widzom i słuchaczom oraz konsolidacja działań wyższych uczelni artystycznych miasta i szkoły baletowej. Patronat Teatru Wielkiego w Łodzi i udostępnienie jego sceny dla pierwszych dwóch spektakli nie tylko podnosi rangę przedsięwzięcia, lecz przede wszystkim stwarza niespotykane dotąd możliwości twórcze dla młodych artystów. Akademia Muzyczna im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi traktuje tę operową produkcję jako projekt ogólnouczelniany, studenci przyjmą więc na siebie role solistów, chóru i orkiestry. Akademia Sztuk Pięknych im. W. Strzemińskiego i studenci Pracowni Projektowania Kostiumu Scenicznego zajmą się stroną scenograficzną i kostiumową przedsięwzięcia, a uczniowie Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej im. F. Parnella uświetnią wystawienie scenami tanecznymi. Wszystkie działania koordynować będą: kierownik muzyczny – dr hab. Marcin Wolniewski (AM), scenograf i kostiumolog – dr Izabela Stronias (ASP) oraz kierownik chóru – dr Dawid Ber (AM).
Proces przygotowywania spektaklu rozpoczął się w maju 2016 od przesłuchania solistów i wyłonienia dwu obsad. W przesłuchaniu najważniejsze były możliwości wokalne kandydatów, a także ich zdolności i umiejętności aktorskie, które sprawdzała reżyser Eva Buchmann, z pochodzenia Szwajcarka na stałe mieszkająca w Amsterdamie. Doświadczenie w tworzeniu spektakli operowych, zwłaszcza barokowych, było decydującym argumentem przy wyborze reżysera przedstawienia. Eva Buchmann, która w swoim repertuarze ma wiele inscenizacji dzieł barokowych m.in. Agrippinę G. F. Händla, Arminio H. I. F. Bibera, Kaffeekantate i Jagdkantate J. S. Bacha, La serva padrona G. B. Pergolesiego i Pimpinone G. Ph. Telemanna, pozwoli studentom na konfrontację zdobytych umiejętności z oczekiwaniami europejskich realizatorów. W przygotowaniach do wystawienia Semele od początku nad poprawnością stylu barokowego czuwać będą: mgr Anna Werecka (śpiew) i mgr Ewa Rzetecka-Niewiadomska (klawesyn). Specjalista od angielskiej wymowy scenicznej Anne Woodworth z Dublina będzie pracować z solistami i chórem, natomiast część prób ensemblowych poprowadzi Jan Willem de Vriend – obecnie dyrektor artystyczny Orkiestry Filharmonicznej w Enschede, a przez ponad 25 lat kierownik artystyczny zespołu Combattimento Consort Amsterdam, specjalizującego się m.in. w wykonawstwie muzyki barokowej.
Przedsięwzięcie zostało zgłoszone do Europejskiej Akademii Operowej z siedzibą w Maastricht.

Urodził się w Stavanger w 1958 roku. Jest profesorem na Norweskim Uniwersytecie Nauki i Technologii w Trondheim. Jego utwory wykonywane są zarówno w Norwegii, jak i za granicą, najczęściej na zamówienie uznanych orkiestr, zespołów i wykonawców. Cechą charakterystyczną muzyki Kleiberga jest rozszerzona tonalność oraz kunszt kolorystyczny, o czym można przekonać się, słuchając jego utworów orkiestrowych, m.in. pierwszej symfonii The Bell Reef oraz Koncertu skrzypcowego. Nagranie ostatniego z wymienionych dzieł znalazło się w albumie Treble and Bass: Concertos by Ståle Kleiberg nominowanym do nagrody Grammy. Istotną część dorobku kompozytora stanowią dzieła operowe i oratoryjne, wśród nich David i Bathsheba – utwór reprezentujący obydwa gatunki, który swoją premierę miał w katedrze w Nidaros w 2008 roku. Nagranie dzieła wydane w norweskiej wytwórni 2L zostało nominowane do amerykańskiej nagrody Grammy w kategorii Best Opera Recording. Jednym z najczęściej wykonywanych dzieł Kleiberga jest Requiem – for the victims of Nazi. Zaprezentowano je słuchaczom podczas koncertu 11 września 2004 roku w Katedrze Narodowej w Waszyngtonie; wydarzenie było transmitowane w całych Stanach Zjednoczonych, a nagranie wykonania zarejestrowano na płycie CD. Ostatnim dziełem Kleiberga mieszczącym się we wspomnianych gatunkowych ramach jest Mass for Modern Mann na sopran, baryton, chór mieszany i orkiestrę premierowo wykonanym w 2015 roku w katedrze Nidaros w Trondheim oraz na antenie NRK Radio. Nie mniej interesujący obszar twórczości stanowią dzieła kameralne Kleiberga. Sześć z nich zostało zarejestrowanych na kolejnej płycie wytwórni 2L zatytułowanej Mezzotints - Chamber Music by Ståle Kleiberg oraz albumie z jego muzyką kameralną Do You Believe in Heather?

Studiował dyrygenturę chóralną w Białoruskiej Państwowej Akademii Muzycznej w Mińsku oraz dyrygenturę symfoniczną w Konserwatorium w Rotterdamie. Następnie doskonalił swoje umiejętności podczas kursów mistrzowskich prowadzonych przez cenionych pedagogów, takich jak Collin Metters, Yuri Simonov i Jorma Panula. W 2010 roku otrzymał prestiżowe stypendium Huygens. W ramach programu stypendialnego Lane’a Kirklanda studiował również zarządzanie kulturą na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie (2019-2020). Zadebiutował w 2003 roku wraz z orkiestrą kameralną Białoruskiej Akademii Muzycznej. W tym samym roku wystąpił z Orkiestrą Symfoniczną Młoda Białoruś, a następnie zadebiutował na arenie międzynarodowej z Litewską Państwową Orkiestrą Symfoniczną i został zaproszony do poprowadzenia włoskiej Orkiestry Giovanile della Saccisica. W latach 2009 i 2012 w ramach programu stypendialnego „Gaude Polonia” odbył staże dyrygenckie w Operze Wrocławskiej i Filharmonii Narodowej w Warszawie. W latach 2014-2016 był asystentem dyrygenta Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach, a w latach 2013-2019 pełnił funkcję głównego dyrygenta białoruskiego zespołu Capella Sonorus. Od 2017 do 2021 roku pełnił funkcję dyrygenta Rosyjskiej Narodowej Orkiestry Filharmonicznej. Współpracował m.in. z Orkiestrą Filharmonii Narodowej w Warszawie, Filharmonią Bałtycką, Filharmonią Łódzką, Orkiestrą Symfoniczną w Hajfie, Moskiewską Państwową Orkiestrą Filharmoniczną, Białoruską Narodową Orkiestrą Symfoniczną, Litewską Narodową Orkiestrą Filharmoniczną oraz Orkiestrą Filharmonii w Saratowie i Samarze. W sezonie artystycznym 2013/2014 był asystentem Martina Brabbinsa podczas produkcji opery Psie serce Aleksandra Raskatowa w Operze w Lyonie. Występował na Festiwalu w Lucernie (2012, wraz z Orkiestrą Festiwalową Akademii w Lucernie pod dyrekcją Pétera Eötvösa), Letnim Festiwalu w Pärnu (2011), gdzie studiował pod kierunkiem Neeme Järviego i Parvo Järviego, Międzynarodowym Festiwalu St. Magnus na Orkadach (2011), gdzie współpracował z takimi zespołami jak Scottish Chamber Orchestra i London Sinfonietta. W 2014 roku był asystentem Lorina Maazela podczas Castleton Festival. Od sezonu 2021/2022 Alexander Humala jest dyrektorem artystycznym Filharmonii im. Karola Szymanowskiego w Krakowie.

fot. Bartek Barczyk

Wykształcona muzycznie aktorka, reżyser, pedagog, choreograf. Absolwentka krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej (dziś Akademii Teatralnej). Przez ponad dziesięć lat aktorka Starego Teatru w Krakowie. Grała i reżyserowała także za granicą. Jej debiut reżyserski to Stara panna i złodziej oraz Telefon Giana Carla Menottiego w Operze Norymberskiej za dyrekcji Christiana Thiellemanna. Współpracowała z najwybitniejszymi reżyserami operowymi świata, m.in. z Harrym Kupferem, Robertem Wilsonem, Gilbertem Deflo, Davidem Aldenem, Achimem Freyerem czy Davidem Pountneyem. Przez ponad 20 lat związana z Teatrem Wielkim – Operą Narodową w Warszawie, gdzie współpracowała m. in. z Mariuszem Trelińskim, Andrzejem Żuławskim, Krzysztofem Warlikowskim czy Lechem Majewskim. Wyreżyserowała tam szereg koncertów, gal operowych, wznowień spektakli z udziałem międzynarodowych gwiazd opery czy przedstawień, np. W Krainie Czarodziejskiego Fletu według Wolfganga Amadeusa Mozarta, Bajko, gdzie jesteś…?, Muzyczne podróże Stasia. W Sali Kongresowej w Warszawie stworzyła wiele koncertów emitowanych przez telewizję. W Operze Poznańskiej zrealizowała operę z udziałem dzieci i solistów – Brundibar Hansa Krasy. Dla Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie stworzyła spektakle: Sen Nocy Letniej Benjamina Brittena (Opera Narodowa), Napój Miłosny Geatana Donizettiego (Warszawska Opera Kameralna), Aptekarza Franza Josepha Haydna na scenie Opery i Filharmonii w Białymstoku – ten sam tytuł zrealizowała dla Akademii Muzycznej w Bydgoszczy w Operze Nova. Łódzka Akademia Muzyczna to miejsce premiery musicalu operowego Włodzimierza Korcza Łódź Story, który wyreżyserowała. Tam także powstał spektakl Wesołych kumoszek z Windsoru Otto Nicolaia, zrealizowany w Teatrze Wielkim w Łodzi. Współpracowała ze słyną grupą twórców La Fura del Baus, z którą wyreżyserowała i przygotowała choreografię do Turandot Giacoma Pucciniego w Monachijskiej Staatsoper pod batutą Zubina Mehty. Dla Opery w Walencji zrealizowała Rigoletto Giuseppe Verdiego. W reżyserowanych przez siebie spektaklach najczęściej tworzy także scenografię, projekty kostiumów, choreografię oraz projekcje multimedialne. Jej przestawienie Cesarz Atlantydy lub Odmowa Śmierci Wiktora Ullmanna, który powstał w Operze Krakowskiej, zdobyło Nagrodę Główną oraz nagrody indywidualne konkursu i festiwalu „Aramel” w Szeged (Węgry) w 2011 roku. Z Operą Wrocławską wystawiła w Hali Stulecia Fausta Charles’a Gounoda, która to produkcja została przeniesiona do gmachu opery. Tamże od 2017 roku grany jest jej spektakl W krainie zaczarowanego fletu na podstawie słynnej opery Mozarta. W 2021 roku w Mazowieckim Teatrze Muzycznym zrealizowała musical Błękitny zamek Romana Czubatego oraz widowisko muzyczne Dla Ciebie śpiewałem w 2022 roku.

Komedia muzyczna (ballet bouffon) w trzech aktach z prologiem powstała w 1745 roku z okazji zaślubin delfina Ludwika z Marią Teresą Hiszpańską i miała premierę na Wersalu. Libretto inspirowane anegdotą zaczerpniętą z Pauzaniasza napisał Ballot de Souvot. Prezentowana inscenizacja opery Rameau została skrócona na potrzeby studenckiego wykonania. Kontekst opowieści został uwspółcześniony – prolog rozgrywa się w szkolnej klasie, zaś kolejne trzy akty podczas próby do szkolnego karnawałowego przedstawienia „Komiczny romans Jowisza”. Poniżej oryginalna treść opery:

• W prologu Tespis (mityczny autor komedii), Momus (bóg dowcipu) oraz Talia (muza komedii) postanawiają zorganizować widowisko, w którym ośmieszą ludzkie słabości, nie oszczędzając ani śmiertelników, ani bogów Olimpu. Sekunduje im Amor. Kolejne trzy akty opery to właśnie efekt ich współdziałania.
• Akt I
  Boski posłaniec Merkury, poszukując nowej romantycznej przygody dla Jowisza, a zarazem leku na zazdrość Junony, zstępuje do świątyni Bachusa. Spotyka tam Kitajrona, od którego dowiaduje się o istnieniu nimfy z żabiego rodu – Platei, która może wziąć udział w intrydze. Platea jest idealną kandydatką, bowiem szybko potrafi wmówić sobie uczuciowe zaangażowanie każdego, kto przyjdzie ją odwiedzić. Zamęcza swoimi zalotami Kitajrona i nie daje się zniechęcić Clarinie, która próbuje oszczędzić jej rozczarowań i stara się powstrzymać jej uczuciowe zapędy. Gdy Merkury składa Platei wizytę w jej bagnie i oznajmia, że Jowisz pragnie zstąpić z Olimpu, aby obdarzyć nimfę pożądanym przez nią uczuciem, ani chwili w to nie wątpi. W nastroju radosnego oczekiwania Platea przygotowuje się na przyjście władcy Olimpu.
• Akt II
  Jowisz odwiedza Plateę w swojej naturalnej postaci, bo zdecydowany brak urody dziewczyny chroni go przed pretensjami Junony. Uwodzi ją, obiecuje małżeństwo, a następnie rozkazuje Momusowi zorganizowanie jakichś rozrywek. Niespodziewanie na scenę wchodzi nowa postać – Szaleństwo. Przejmuje ona kontrolę nad widowiskiem. Śpiewając o romansie Apolla z Dafne, ogłasza początek ery panowania „nowej Junony”.
• Akt III
  Junona wpada w furię, gdy dochodzą do niej słuchy o nowym podboju Jowisza. Merkury stara się ją uspokoić, wysyła do kryjówki i każe ujawnić się w odpowiednim momencie. Pojawia się Platea z orszakiem weselnym – za chwilę ma się odbyć ceremonia zaślubin. Żabia władczyni jest zniecierpliwiona przedłużającym się oczekiwaniem na przybycie Amora i Hymena. Wreszcie pojawia się ten pierwszy, lecz szybko okazuje się, że to Momus w przebraniu. Platei jednak to nie przeszkadza, uroczystość trwa w najlepsze, aż w kulminacyjnym momencie przysięgi Jowisza, z kryjówki wypada rozwścieczona Junona. Bogini zrywa welon z panny młodej i… wybucha śmiechem na widok wybranki męża. Jowisz i Junona godzą się, a upokorzonej, wyśmianej Platei nie pozostaje nic innego, jak uciec w odmęty bagien.

Dyrygent, absolwent Akademii Muzycznej w Poznaniu (studia dyrygenckie u prof. Renarda Czajkowskiego, dyplom pod kierunkiem prof. Witolda Krzemieńskiego). Uczestniczył w kursach mistrzowskich m.in. u Helmutha Rillinga, Johna Eliota Gardinera i Joshuy Rifkina. W latach 1987-1990 był dyrygentem Wielkopolskiej Orkiestry Symfonicznej, a w latach 1987-1999 prowadził Orkiestrę Symfoniczną Państwowego Liceum Muzycznego w Poznaniu. Od roku 1993 jest szefem Orkiestry Symfonicznej Akademii Muzycznej w Poznaniu, a od 1996 także dyrygentem grającej na historycznych instrumentach orkiestry Arte dei Suonatori. W latach 1997-2002 pracował jako dyrygent Teatru Wielkiego w Poznaniu, realizując m.in. premierę Czarodziejskiego fletu Wolfganga Amadeusa Mozarta na festiwalach w Carcassonne i Xanten. Występował z wieloma orkiestrami symfonicznymi w kraju i za granicą, dyrygując w prestiżowych salach koncertowych (Beethovenhalle-Bonn, Großes Festspielhaus w Salzburgu, Alte Oper we Frankfurcie). Towarzyszył wybitnym solistom, m.in.: Konstantemu Andrzejowi Kulce, Jadwidze Kotnowskiej, Elżbiecie Chojnackiej, Wiesławowi Ochmanowi, Malcolmowi Bilsonowi. Dokonał licznych nagrań radiowych i telewizyjnych.
Wśród ważniejszych jego dokonań artystycznych znajduje się polska premiera opery Marcela Landowskiego Galina. W roku 2001 Marcin Sompoliński objął kierownictwo artystyczne Orkiestry I Rzeczypospolitej – pierwszego polskiego zespołu specjalizującego się w wykonawstwie muzyki oświecenia na instrumentach z epoki. W latach 2005-2008 zajmował stanowisko kierownika muzycznego Teatru Muzycznego w Poznaniu. W roku 2006, wraz z zespołem Opera Nova w Bydgoszczy, dyrygował w Salzburgu austriacką prapremierą odnalezionej opery Mozarta Der Stein der Weisen. Od roku 2008 jest stałym dyrygentem niemieckiej orkiestry Concerto Brandenburg specjalizującej się w wykonawstwie muzyki klasycznej na instrumentach historycznych. Jest też pomysłodawcą i realizatorem nowatorskiego cyklu koncertów edukacyjnych Speaking Concerts, realizowanego w szeregu miast Polski.
Osobny nurt działalności artysty stanowią prawykonania muzyki współczesnej, wśród których znajdują się m.in. zamówione przez Międzynarodowy Festiwal Chórów Uniwersyteckich w Poznaniu kompozycje Zbigniewa Kozuba i Marka Jasińskiego. Od 1990 roku Marcin Sompoliński jest pracownikiem Akademii Muzycznej im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu (od 2007 – profesorem tej uczelni).

Reżyserka teatralna i operowa, ukończyła Wydział Reżyserii w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Jej przedstawieniem dyplomowym była opera Dydona i Eneasz Purcella (Collegium Nobilium, 2010). Wyreżyserowała 19 spektakli, m.in.: Nowego Don Kiszota Fredry (Teatr Polski w Warszawie); Wiły oraz Gianni Schicchi Pucciniego (Opera Bałtycka); Księżycowego Pierrota Schönberga (Centrum Sztuki Współczesnej, Zamek Ujazdowski); pierwsze polskie inscenizacje oper Händla – Agrippina i Orlando; Farnace Vivaldiego (Festiwal Oper Barokowych w Łazienkach Królewskich); spektakl Baroque Living Room (Filharmonia Narodowa), Erosa i Psyche Różyckiego (Opera Bałtycka), Pigmaliona Rameau (Warszawska Opera Kameralna), Zamorskie zaloty Rameau (Bydgoski Festiwal Operowy). W 2019 roku przygotowała nową inscenizację opery Dydona i Eneasz Purcella z Olgą Pasiecznik w roli głównej (Polska Opera Królewska) oraz światową prapremierę musicalu Gary’ego Guthmana i Domana Nowakowskiego List z Warszawy. W 2014 roku odbyła staż w paryskim Odéon-Théâtre de l’Europe przy produkcji Les Fausses Confidences Pierre’a de Marivaux w reżyserii Luca Bondy’ego. Jest laureatką stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Młoda Polska 2013”. W 2018 roku wzięła udział w Warsztatach Mistrzowskich Barriego Kosky’ego dla reżyserów operowych w Komische Oper w Berlinie. Dwa jej spektakle Agrippina oraz List z Warszawy były nominowane do nagrody Koryfeusz Muzyki Polskiej w 2015 i 2020 roku.

Kostiumograf, scenograf, projektant ubioru, doktor filozofii; autorka kostiumów teatralnych, filmowych, operowych, baletowych, rekonstrukcji historycznych oraz stylizacji współczesnych. Projektowała kostiumy dla Teatru Powszechnego w Warszawie (Czynny do odwołania według tekstów Marcina Świetlickiego), Teatru Wielkiego w Łodzi (Rigoletto), Teatru Nowego w Łodzi (m.in. Wiele Demonów Jerzego Pilcha, Wszystko o kobietach Mira Gavrana, Zajmijmy się seksem! Walentina Krasnogorowa, Kto nie ma, nie płaci Daria Fo), Teatru Muzycznego w Łodzi (Les Misérables na postawie podstawie powieści Wiktora Hugo, Wielka księżna Gerolstein Jacques’a Offenbacha), do filmów (m.in. Martin Luther. The idea that changed the world Davida Batty, Nie ten człowiek i Pośrednicy Pawła Wendorffa, Rock’n’Roll Eddie Tomasza Szafrańskiego, Pod Joanny Satanowskiej). Pracowała w Teatro dell’Opera di Roma, przy licznych programach telewizyjnych, teledyskach, reklamach, pokazach mody. Od 2009 roku projektuje kostiumy i scenografię dla Stowarzyszenia Teatralnego Badów do spektakli w reżyserii Piotra Bikonta (m.in. Siódemka Ziemowita Szczerka, Burzliwe życie Lejzorka Rojtszwańca Ilii Erenburga, Błazen Pana Boga Daria Fo, Przygody Pędrka Wyrzutka Stefana Themersona, Franz Halbsex Rolanda Topora, Siódemka Ziemowita Szczerka).

Choreograf, animatorka kultury i pedagog z wieloletnim doświadczeniem w nauczaniu dzieci, młodzieży i dorosłych – osób o różnym stopniu zaawansowania. Stypendystka Alternatywnej Akademii Tańca w Poznaniu w roku 2010. Obecnie pedagog Akademii Muzycznej w Łodzi i kierownik Pracowni Technik Tańca w Instytucie Choreografii i Technik Tańca, wcześniej także wykładowca Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Łodzi. Jest także wykładowcą i współorganizatorem Kwalifikacyjnych Kursów Instruktorskich w Bydgoszczy i Poznaniu. Prowadzi warsztaty, tworzy choreografie i reżyseruje projekty w oparciu o różne formy taneczne i sceniczne na terenie całego kraju. Jako tancerka współpracowała m.in. z teatrem muzycznym Capitol we Wrocławiu, grupą KIJO, grupą Skład, kolektywem Oficyna, Yellow Collective i Kruppa Project. Występowała m.in. w spektaklach Imponderabilia (reż. Leszek Bzdyl, Jacek Gębura), Opera za trzy grosze (reż. Wojciech Kościelniak), widowisku multimedialnym Ksenofonia (reż. Jan Komasa), Symbioza oraz Poradnik survivalowy widza nowej choreografii (reż. Martyna Jagodyńska), a także w projekcie autorskim Loczek.

W 2008 roku ukończyła Akademię Muzyczną w Łodzi w klasie prof. Grażyny Krajewskiej-Ambroziak (dyplom z wyróżnieniem). Obecnie jest pracownikiem macierzystej uczelni. Była uczestniczką licznych kursów wokalnych u takich profesorów, jak: Luciana Serra, Mirella Freni, Paul Esswood, Ugo Benelli, Mireille Alcantara. Debiutowała w Teatrze Wielkim w Łodzi partią Amastris w studenckiej premierze opery Serse Georga Friedricha Händla. Rok później zagrała rolę Cherubina w Le Nozze di Figaro Wolfganga Amadeusa Mozarta. W 2012 roku zdobyła nagrodę dla najlepszego mezzosopranu podczas 2. Concorso Internazionale di Canto Lirico „Franca Mattiucci” w Canelli (Włochy). Jej repertuar obejmuje liczne partie operowe, m.in. dzieła Monteverdiego, Händla, Mozarta i Rossiniego. W grudniu 2009 roku wykreowała partię tytułową w operze Giulio Cesare in Egitto Georga Friedricha Händla pod kierownictwem muzycznym Paula Esswooda. W 2011 roku wzięła udział w międzynarodowym tournée koncertowym, śpiewając partię altową w Mszy h-moll Johanna Sebastiana Bacha pod dyrekcją Sigiswalda Kuijkena w ramach L’Académie baroque européenne d’Ambronay. W 2012 roku zaśpiewała partię Angeliny w operze La Cenerentola Gioacchina Rossiniego podczas Festiwalu Operowego w San Remo we Włoszech. Latem 2013 roku wykreowała rolę Rozyny (Il Barbiere di Siviglia) podczas Opern Air Festspiele w Gars am Kamp (Austria). Współpracuje z cenionymi dyrygentami takimi, jak: Alberto Zedda, Paul McCreesh, Sigiswald Kuijken, Paul Esswood, Angelo Guaragna, Cristian Orosanu. Brała udział w wielu festiwalach: Festival d’Ambronay, Pavia Barocca, Festival International Toulouse les Orgues, Wratislavia Cantans, Musica Moderna. Dokonała nagrań dla Telewizji MEZZO, firmy fonograficznej DUX, TVP Łódź, Radia Łódź i innych rozgłośni lokalnych.

Kontynuuje tradycje dwóch zespołów chóralnych działających przez wiele lat w Akademii – Chóru Kameralnego, prowadzonego przez Annę Domańską i Jerzego Rachubińskiego, i Chóru Ogólnouczelnianego. Od października 2017 roku w strukturach łódzkiej Akademii Muzycznej działa jeden zespół chóralny, który składa się ze studentów studiów licencjackich kierunków: teoria muzyki, kompozycja, rytmika, edukacja artystyczna, fortepian, klawesyn, organy, akordeon i gitara. Dotychczas zespół pracował pod kierunkiem m.in. Zygmunta Gzelli, Marka Jaszczaka, Andrzeja Ryłki i Jerzego Rachubińskiego. Od września 2014 roku zespół prowadzi Dawid Ber. Chór skupia się przede wszystkim na muzyce oratoryjnej. Brał udział w wykonaniu Requiem Antonína Dvořáka (dyr. Tadeusz Wojciechowski); Requiem c-moll Luigiego Cherubiniego i Tańców połowieckich z opery Kniaź Igor Aleksandra Borodina (dyr. Jan Miłosz Zarzycki); Vesperae solennes de confessore Wolfganga Amadeusa Mozarta (dyr. Marcin Wolniewski); Te Deum Karola Kurpińskiego i Te Deum Antonína Dvořáka (dyr. Jerzy Rachubiński), Mszy f-moll Antona Brucknera (dyr. Tadeusz Wojciechowski), oratorium Znalezienie Świętego Krzyża op. 14 Feliksa Nowowiejskiego (dyr. Andrzej Straszewski), Wielkiej Mszy c-moll Wolfganga Amadeusa Mozarta (dyr. Paul Esswood). W 2013 roku chór przygotował program z okazji 200. rocznicy urodzin Giuseppe Verdiego. Swoją działalność w nowej Sali Koncertowej Akademii chór zainaugurował z akademicką orkiestrą pod batutą Marcina Wolniewskiego wykonaniem Angelus Wojciecha Kilara (2013). Rok później, w tej samej obsadzie, wykonał dwukrotnie Magnificat BWV 243 Johanna Sebastiana Bacha – na Festiwalu Nauki, Techniki i Sztuki w Sali Koncertowej przy ul. Żubardzkiej oraz podczas Koncertu pamięci Reszków w kościele Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w miejscowości Garnek; gościem honorowym była tam Maria Bilowicz, wnuczka Edwarda Reszke. Kolejne dwa sezony artystyczne to udział w spektaklach opery Aleko Siergieja Rachmaninowa, Koncert Kolęd w grudniu 2015 roku oraz Koncert Noworoczny we współpracy z akademicką Orkiestrą Dętą w styczniu 2016 roku. W kolejnym sezonie chórzyści wzięli udział w dwóch projektach: w spektaklach musicalu Łódź story oraz w polskim prawykonaniu Tongeren Mass Krzysztofa Grzeszczaka z Orkiestrą Symfoniczną pod batutą Jerzego Swobody na finał AŻ Festiwalu. Ostatnie sezony to wykonanie, wspólnie z akademicką Orkiestrą Symfoniczną, Requiem d-moll Wolfganga Amadeusa Mozarta (dyr. Kai Bumann), Exodus Wojciecha Kilara (dyr. Marcin Wolniewski) i udział w produkcji operowej Flis Stanisława Moniuszki.

Dyrygentka, chórmistrzyni. Absolwentka Akademii Muzycznej w Łodzi kierunku Edukacja Artystyczna (klasa dr hab. Barbary Sobolczyk). W 2012 roku ukończyła z wyróżnieniem Podyplomowe Studium Chórmistrzowskie w Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy, a w 2019 roku śpiew solowy w Akademii Muzycznej w Łodzi w klasie prof. dr hab. Urszuli Kryger i dr Patrycji Krzeszowskiej-Kubit. Jest chórzystką Filharmonii Łódzkiej im. Artura Rubinsteina. Śpiewa również w kameralnym chórze Vivid Singers pod dyrekcją Dawida Bera. Od wielu lat prowadzi łódzki Chór Nauczycielski oraz kameralny chór żeński Rebelové. Jest dyrygentką chóru mieszanego Zespołu Szkół Muzycznych im. Stanisława Moniuszki w Łodzi, a także asystentką chórmistrza w Chórze Akademii Muzycznej w Łodzi. Wraz z chórami, z którymi współpracuje, zdobywa nagrody i wyróżnienia. Jest również laureatką nagród dla najlepszego dyrygenta.

Absolwent Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie wiolonczeli dr hab. Teresy Kamińskiej. Od lat fascynuje go świat muzyki baroku i historycznych praktyk wykonawczych. Pierwsze szlify w tej dziedzinie zdobywał na zajęciach fakultatywnych z wiolonczeli barokowej i zespołów muzyki dawnej, i licznych kursach, studiując równolegle w Dresdner Akademie für Alte Musik w klasie wiolonczeli barokowej Christine Kyprianides (1999-2001). W latach 2003-2005, dzięki uzyskanemu stypendium, odbył specjalistyczne studia w Guildhall School of Music & Drama w Londynie w klasie wiolonczeli barokowej Alison McGillivray. Pobierał również lekcje u Rainera Zipperlinga, Jaapa ter Lindena, Markusa Möllenbecka, Phoebe Carrai, Balázsa Máté i Jennifer Ward Clarke. Jako kameralista, solista i muzyk orkiestrowy koncertował i nagrywał z większością polskich zespołów grających na instrumentach historycznych, a także z wieloma zespołami zagranicznymi. Współpracował m.in. z Olgą Pasiecznik, Jakubem Józefem Orlińskim, Jackiem Kaspszykiem, Januszem Olejniczakiem, Hubertem Rutkowskim, Stefanem Plewniakiem, Marcinem Sompolińskim, Zbigniewem Pilchem, Giovannim Antoninim, Enrico Gattim, Alfredo Bernardinim, Paulem Goodwinem, Jaapem ter Lindenem, Alexisem Kossenko, Claudio Caviną, Andreą de Carlo, Friedrichem Heiderem, Benjaminem Baylem, Konradem Junghänelem, Sirkką-Liisą Kaakinen-Pilch, Władysławem Kłosiewiczem, Markiem Toporowskim, Marcinem Szelestem, Pavlo Beznosiukiem, Rubenem Dubrovskim, José Marią Florencio, Nicholasem Parlem, Dominique Vissem, Andreasem Speringiem, Jaapem Schroederem, Roberto Traininim, Rinaldo Alessandrinim, Christianem Curnynem i Simonem Standagem. Grał z Paulem McCreeshem i Gabrieli Consort & Players, Hansem-Christophem Rademannem i Dresdner Kammerchor, Markiem Štrynclem i Musica Florea oraz Philippe’em Herreweghem i Collegium Vocale Gent. Koncertował w wielu krajach Europy i w USA. Od 2004 roku współpracuje z Musicae Antique Collegium Varsoviense przy Warszawskiej Operze Kameralnej; od 2008 z Wrocławską Orkiestrą Barokową Jarosława Thiela (NFM), a od roku 2014 z Royal Baroque Ensemble Lilianny Stawarz. Wspólnie z klawesynistką Ewą Mrowcą tworzy zespół Per Il Basso. Ma w swoim dorobku 30 płyt CD. Od roku 2011 w Akademii Muzycznej w Łodzi wykłada wiolonczelę barokową oraz prowadzi zespoły kameralne muzyki dawnej i akademicką orkiestrę barokową. Jest również założycielem i kierownikiem artystycznym Łódzkiej Orkiestry Barokowej „Altberg Ensemble” skupiającej absolwentów tej uczelni oraz inicjatorem i twórcą projektu Międzyuczelnianej Orkiestry Barokowej. Prowadzi również klasę wiolonczeli barokowej i zespołów muzyki dawnej w Zespole Państwowych Szkół Muzycznych im. Fryderyka Chopina w Warszawie, a także kursy wykonawstwa historycznego w Polsce i za granicą. W 2017 roku obronił doktorat na temat XVII-wiecznej literatury wiolonczelowej. Jakub Kościukiewicz gra m.in. na kopii wiolonczeli Matteo Goffrillera z 1693 roku zbudowanej przez Bastiana Muthesiusa w Berlinie w 2013 roku, na anonimowym instrumencie meklemburskim z 1780 roku oraz na instrumencie Gottfrieda Sigismunda Liebicha z 1790 roku zbudowanym w Schreiberhau (Szklarska Poręba), którego używa jako wiolonczeli piccolo. Korzysta z kopii smyczków historycznych wykonanych przez Basila de Vissera (Amsterdam).

Powstała w 2014 roku z inicjatywy Jakuba Kościukiewicza, wiolonczelisty barokowego, muzyka m.in. Wrocławskiej Orkiestry Barokowej (Narodowe Forum Muzyki) oraz Musicae Antiquae Collegium Varsoviense (Warszawska Opera Kameralna), wykładowcy Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi. Projekt MuOB to współpraca trzech orkiestr barokowych funkcjonujących na trzech polskich akademiach muzycznych – w Łodzi, we Wrocławiu i w Poznaniu. Orkiestry te prowadzone są przez trzech wiolonczelistów barokowych grających wspólnie we Wrocławskiej Orkiestrze Barokowej: Jarosława Thiela – dyrektora tej orkiestry oraz Jakuba Kościukiewicza i Bartosza Kokoszę. Ideą MuOB jest integracja i wymiana doświadczeń pomiędzy studentami instrumentów historycznych wspomnianych uczelni. Udział w nim umożliwia pracę i poznanie wybitnych muzyków i liderów muzyki dawnej w Polsce. Pozwala również studentom nabywać doświadczenia w dużym składzie orkiestry barokowej oraz zapoznać się z projektowym charakterem funkcjonowania takiego zespołu. Organizacja i logistyka tak dużego przedsięwzięcia nie byłaby możliwa bez wsparcia i zaangażowania władz wszystkich partycypujących uczelni oraz życzliwości kierowników Katedr i Zakładów Muzyki Dawnej. Pierwsza edycja MuOB miała miejsce w listopadzie 2014 roku – miastem- gospodarzem była Łódź. Pod kierunkiem wybitnego skrzypka Zbigniewa Pilcha studenci przygotowali program zawierający suity Les Burgeois Gentilhomme Jeana-Baptiste’a Lully’ego, Les Indes Galantes Jeana-Philippe’a Rameau oraz III Suitę Orkiestrową BWV 1068 Johanna Sebastiana Bacha. Ponadto Sinfonię d-moll Wilhelma Friedemanna Bacha oraz Sinfonię E-dur Carla Philippa Emanuela Bacha. Cały program zaprezentowany został trzykrotnie podczas krótkiego tournée: we Wrocławiu, Łodzi (podczas AŻ Festiwalu) oraz w Poznaniu. Entuzjastyczne przyjęcie projektu zobligowało pomysłodawców do kontynuowania przedsięwzięcia. Druga odsłona MuOB miała miejsce w marcu 2017 roku. Tym razem uczestnicy, pod kierownictwem Jarosława Thiela, przygotowali Pasję wg św. Łukasza Georga Philippa Telemanna z okazji 500-lecia Reformacji. Do międzyuczelnianej orkiestry dołączyli wokaliści oraz Zespół Wokalny Studenckiego Koła Artystyczno-Naukowego Wokalnej Muzyki Dawnej we Wrocławiu. Kolejny projekt (2018) Splendor i Blask Baroku obejmował wielkie dzieła instrumentalne dojrzałego baroku. W programie znalazła się suita z tragedii lirycznej Les Boréades Jeana-Philippe’a Rameau, Concerto Per l’Orchestra de Dresda g-moll RV 577 Antonia Vivaldiego, suita z Drottningholmsmusiken szwedzkiego kompozytora Johana Helmicha Romana oraz słynne Fireworks Music Georga Friedricha Händla. W 2019 roku kolejny raz akademickie orkiestry historyczne połączyły siły, by wykonać barokowe arcydzieło – późnobarokową operę Montezuma Carla Heinricha Grauna z librettem napisanym przez króla Prus Fryderyka II Wielkiego. Międzyuczelniana Orkiestra Barokowa złożona ze studentów Akademii Muzycznych w Łodzi, Poznaniu i Wrocławiu, wraz ze śpiewakami z wydziałów wokalnych trzech uczelni, wystąpiła pod kierownictwem artystycznym Jarosława Thiela z Poznania. W tym samym roku, w ramach projektu 200 kantat Jana Sebastiana Bacha na 200-lecie Uniwersytetu Warszawskiego zabrzmiały trzy kantaty Johanna Sebastiana Bacha (nr 8, 39 i 140) pod kierunkiem Zbigniewa Pilcha, w wykonaniu solistów, Międzyuczelnianej Orkiestry Barokowej oraz Chóru Collegium Musicum Uniwersytetu Warszawskiego. Ostatnim projektem Orkiestry było Oratorium na Boże Narodzenie Johanna Sebastiana Bacha, przygotowane pod kierownictwem artystycznym Jarosława Thiela, które wykonano w Sali Koncertowej Akademii Muzycznej w Łodzi w styczniu 2020 roku.

Dyrygent i pedagog, łodzianin. Absolwent dwóch kierunków studiów: dyrygentury chóralnej w Akademii Muzycznej w Łodzi oraz dyrygentury symfoniczno-operowej w Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Wykształcenie zdobyte w Polsce uzupełnił w Hochschule für Musik Franz Liszt w Weimarze, studiując dyrygenturę symfoniczną oraz operową. Od 2003 roku jest zatrudniony w łódzkiej Akademii Muzycznej, obecnie w stopniu doktora habilitowanego sztuki. Prowadzi zajęcia na dwóch kierunkach: dyrygentura oraz edukacja artystyczna w zakresie sztuki muzycznej. Pełni obowiązki dyrygenta-szefa akademickiej Orkiestry Symfonicznej. Od 2016 roku sprawuje funkcję dziekana Wydziału Kompozycji, Teorii Muzyki, Dyrygentury, Rytmiki i Edukacji Muzycznej. Od 2003 roku współpracuje z Filharmonią Łódzką; w latach 2005-2010 był dyrygentem-asystentem, m.in. Tadeusza Wojciechowskiego i Daniela Raiskina. Współpracował ze znakomitościami świata dyrygenckiego: Jerzym Semkowem, Kurtem Masurem, Jerzym Maksymiukiem, Janem Krenzem, Tadeuszem Strugałą i Krzysztofem Pendereckim. Prowadził koncerty z udziałem wybitnych solistów.
Intensywna działalność koncertowa Marcina Wolniewskiego obejmuje występy niemal ze wszystkimi orkiestrami filharmonicznymi w kraju oraz zespołami Akademii Muzycznych Łodzi, Wrocławia i Białegostoku. Prowadził koncerty w ramach ogólnopolskich i międzynarodowych festiwali. Przygotował polską premierę, a następnie wielokrotnie prowadził – z wykonywaną na żywo przez orkiestrę muzyką Siergieja Prokofiewa – pokazy filmu animowanego Piotruś i Wilk, nagrodzonego Oscarem. W maju 2009 roku, jako pierwszy dyrygent na świecie, kierował plenerowym pokazem filmu 2001: Odyseja kosmiczna Stanleya Kubricka, z muzyką Györgya Ligetiego, Arama Chaczaturiana, Richarda Straussa i Johanna Straussa, w wykonaniu zespołów Filharmonii Łódzkiej. W latach 2015-2016 dwukrotnie wziął udział w serii koncertów „Die Grosse Verdi Gala”, występując w renomowanych szwajcarskich salach koncertowych, m.in. Tonhalle Zurich, Stadtcasino Basel oraz Kulturcasino Bern. Sprawował kierownictwo muzyczne akademickich spektakli operowych łódzkiej Akademii, wystawionych m.in. na deskach Teatru Wielkiego w Łodzi, Muzeum Miasta Łodzi oraz w Sali Koncertowej na Żubardzkiej (Xerxes i Semele Händla, Wesele Figara Mozarta, Weksel małżeński Rossiniego, Aleko Rachmaninowa i Abu Hassan Webera). W dorobku fonograficznym Marcina Wolniewskiego znajduje się płyta CD Varius Manx symfonicznie, DVD z nagraniem Requiem Gabriela Fauré, CD z klasycznymi koncertami fagotowymi Wolfganga Amadeusa Mozarta, Carla Stamitza i Johanna Nepomuka Hummla (pierwsze polskie nagranie) oraz nagrania oper: Aleko Rachmaninowa i Abu Hassan Webera w polskiej wersji językowej, z udziałem solistów, Chóru i Orkiestry Symfonicznej Akademii Muzycznej w Łodzi.
Marcin Wolniewski jest autorem książki pt. Specyfika procesu przygotowania dzieła muzycznego w pracy dyrygenta z orkiestrą akademicką (2011) poruszającej problematykę pracy dyrygenta z orkiestrami studenckimi. W roku 2014 został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi.

Aktor, lektor, reżyser i wykładowca. Występował w warszawskich teatrach: Teatrze Rozmaitości, Teatrze Dramatycznym, Operze Kameralnej, Operze Narodowej i w Teatrze Współczesnym. Ważniejsze filmy, w których zagrał, to: Lawa (reż. Tadeusz Konwicki), Kornblumenblau (reż. Leszek Wosiewicz), Pokój z krzykiem (reż. Janos Xantus, Węgry), Sceny dziecięce z życia prowincji (reż. Tomasz Zygadło). Jest związany z Polskim Radiem, zagrał w ponad tysiącu słuchowisk. Nagrodzony w 2010 roku Złotym Mikrofonem, w 2014 roku nagrodą za reżyserię słuchowiska Cyjanek o piątej, w 2016 roku Nagrodą „Wielki Splendor” Teatru Polskiego Radia. Znany jest również jako głos telewizji TVN.
Od 2011 roku wykłada aktorstwo w Akademii Muzycznej w Łodzi. Od 2016 roku jest twórcą oraz dyrektorem artystycznym Teatru Scena w Domu Literatury w Warszawie.

Kostiumograf, scenograf, projektant ubioru, doktor filozofii; absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi i Uniwersytetu Łódzkiego; autorka kostiumów operowych, teatralnych, filmowych, baletowych, rekonstrukcji kostiumów historycznych oraz współczesnych stylizacji. Projektowała kostiumy dla Teatru Ateneum w Warszawie (Cesarz, reż. M. Grabowski), Teatru Powszechnego w Warszawie (Czynny do odwołania, reż. P. Bikont), Teatru Wielkiego w Łodzi (Rigoletto, reż. P. Bosisio), Teatru im. S. Żeromskiego w Kielcach (Prędko, prędko, reż. M. Grabowski), Teatru Nowego w Łodzi (m.in. Wiele demonów reż. M. Grabowski, Kto nie ma, nie płaci, reż. P. Bikont), Teatru Muzycznego w Łodzi (Nędznicy, reż. Z. Macias, Wielka Księżna Gerolstein, reż. P. Bikont, Mur reż. A. Żymełka), dla filmu (m.in. Martin Luther. The idea that changed the world Davida Batty, Nie ten człowiek Pawła Wendorffa, Pod Joanny Satanowskiej, Pierwsze lato końca świata Nastazji Gonery, Władcy przygód. Stąd do Oblivio Tomasza Szafrańskiego). Pracowała w Teatro dell’Opera di Roma przy licznych programach telewizyjnych, reklamach, teledyskach, pokazach mody.
Od 2009 roku projektuje kostiumy dla Stowarzyszenia Teatralnego Badów (m.in. Siódemka Ziemowita Szczerka, Burzliwe życie Lejzorka Rojtszwańca Ilii Erenburga, Wszystko o kobietach Miro Gavrana, Błazen Pana Boga Daria Fo, Przygody Pędrka Wyrzutka Stefana Themersona, Franz Halbsex Rolanda Topora).

Choreograf, pedagog, absolwentka Państwowej Szkoły Baletowej im. F. Parnella w Łodzi oraz wydziału reżyserii choreografii Państwowego Petersburskiego Konserwatorium im. N. A. Rimskiego-Korsakowa. Studiując w St. Petersburgu, współpracowała jako choreograf z Akademią Baletu Rosyjskiego im. A. Waganowej. Jej pełnospektaklowym debiutem choreograficznym był balet dla dzieci Król Maciuś Pierwszy z muzyką S. Prokofiewa i D. Szostakowicza (Teatr Wielki w Łodzi). W latach 1997-1999 jako choreograf współpracowała z Teatrem Wielkim w Łodzi (Bajadera L. Minkusa, Dama Pikowa P. Czajkowskiego, Don Pasquale G. Donizettiego, Zemsta nietoperza J. Straussa). Od 1997 roku jest pedagogiem Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej im. F. Parnella w Łodzi. W tym okresie opracowała dla uczniów wiele układów choreograficznych na potrzeby koncertów, konkursów baletowych i egzaminów dyplomowych. Zrekonstruowała i przygotowała miniatury Feliksa Parnella Roztańczona baba, Umarł Maciek, umarł..., W parku. Jest autorką prezentowanych przez uczniów baletów: Dziadek do orzechów (Teatr Muzyczny w Łodzi, Opera na Zamku w Szczecinie), Bóg się rodzi (Teatr Lutnia w Łodzi), Carmen (Teatr Wielki w Warszawie i Łodzi) i suity z West Side Story (Teatr Wielki w Warszawie). Dwie ostatnie pozycje zaprezentowano w ramach festiwalu „Szalone Dni Muzyki” wspólnie z Zespołem Szkół Muzycznych im. S. Moniuszki w Łodzi. Opracowała układy taneczne i ruch sceniczny do musicalu Błękitny Zamek (Teatr Nowy w Łodzi), który również powstał we współpracy z ZSM im. S. Moniuszki w Łodzi. Stworzyła choreografię do oper Aleko S. Rachmaninowa, Semele G. F. Händla, powstałych we współpracy Akademii Muzycznej im. G. i K. Bacewiczów, Akademii Sztuk Pięknych im. W. Strzemińskiego i łódzkiej szkoły baletowej (Sala Koncertowa AM i Teatr Wielki w Łodzi).
Od 2004 roku jest wicedyrektorem ds. artystycznych Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej im. F. Parnella w Łodzi. Ten okres zaowocował prestiżowymi nagrodami i wyróżnieniami uczniów na konkursach ogólnopolskich i międzynarodowych (Berlin, Paryż, Nowy Jork) oraz ich uczestnictwem w warsztatach tanecznych i festiwalach (Probaltica w Toruniu, Dance Open w St. Petersburgu). Dzięki współpracy z łódzkim Urzędem Marszałkowskim uczniowie wystąpili na Forum Regionów Partnerskich w St. Petersburgu, a rokrocznie biorą udział w Międzynarodowym Festiwalu Współczesnej Choreografii w Witebsku. Jest pomysłodawczynią i kierownikiem artystycznym Ogólnopolskiego Festiwalu Polskich Tańców Narodowych dla uczniów ogólnokształcących szkół baletowych odbywającego się od 2015 roku w siedzibie Zespołu Pieśni i Tańca „Śląsk” im. S. Hadyny w Koszęcinie. Za swoje osiągnięcia w pracy pedagogicznej została wyróżniona nagrodami I i II stopnia Dyrektora Centrum Edukacji Artystycznej w Warszawie, Odznaką Honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej”, Nagrodą II stopnia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Dyrygent, chórmistrz, teoretyk muzyki, urodzony w Łodzi w 1975 roku. Ukończył studia w zakresie teorii muzyki w klasie prof. Franciszka Wesołowskiego oraz Studium Prowadzenia Zespołów Wokalnych i Wokalno-Instrumentalnych w Akademii Muzycznej w Łodzi w 1998 roku. Ma za sobą Podyplomowe Studia Chórmistrzowskie w bydgoskiej Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego (dyplom z wyróżnieniem, 2000). W roku 2005 uzyskał tytuł doktora w dziedzinie artystycznej dyrygentura w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. W latach 1996-1998 prowadził działalność pedagogiczną i dyrygencką w Ogólnokształcącej Szkole Muzycznej I i II stopnia im. Henryka Wieniawskiego w Łodzi. Działalność tę kontynuuje od 1998 roku w Zespole Szkół Muzycznych im. Stanisława Moniuszki w Łodzi, gdzie w latach 2004-2009 oraz 2010-2011 pełnił funkcję wicedyrektora ds. artystycznych. Był również pedagogiem VI Liceum Ogólnokształcącego w Łodzi, Państwowej Szkoły Muzycznej I i II stopnia w Piotrkowie Trybunalskim, Społecznej Szkoły Muzycznej II stopnia przy Polskim Instytucie Muzycznym i Wyższego Baptystycznego Seminarium Teologicznego w Warszawie. Od 2008 roku jest zatrudniony w Katedrze Edukacji Muzycznej Akademii Muzycznej w Łodzi, gdzie prowadzi klasę dyrygowania; obecnie na stanowisku adiunkta ze stopniem doktora habilitowanego sztuki muzycznej.
W latach 1995-1999 był pracownikiem Chóru Filharmonii Łódzkiej, a od sezonu 2011/2012 pełni w niej funkcję pierwszego dyrygenta chóru. Od roku 1992 prowadzi nieprzerwanie chór mieszany Kościoła Chrześcijan Baptystów w Łodzi. W roku 1996 założył i przez osiem lat prowadził Zespół Wokalny „Alla Camera” i został też kierownikiem artystycznym i dyrygentem chóru mieszanego Towarzystwa Śpiewaczego „Lutnia” w Zgierzu. W latach 2002-2005 prowadził Chór Nauczycielski w Łodzi. Od roku 2005 jest dyrygentem Chóru Kameralnego „Vivid Singers”. Z prowadzonymi przez siebie chórami uzyskał kilkadziesiąt nagród i wyróżnień na festiwalach i konkursach w kraju i za granicą. Koncertował w Polsce, Niemczech, Holandii, Austrii, Belgii, Danii, Czechach, we Włoszech i na Litwie. Jest jurorem i wykładowcą na festiwalach, konkursach, warsztatach i seminariach w zakresie teorii muzyki oraz chóralistyki.

Dyrygent, absolwentka Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi – kierunek edukacja artystyczna zakresie sztuki muzycznej w klasie dr hab. Barbary Sobolczyk. W 2012 roku ukończyła z wyróżnieniem Podyplomowe Studium Chórmistrzowskie w Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy. Obecnie studiuje śpiew solowy w Akademii Muzycznej w Łodzi w klasie prof. dr hab. Urszuli Kryger i dr Patrycji Krzeszowskiej-Kubit. Jest pracownikiem chóru Filharmonii Łódzkiej im. Artura Rubinsteina, a także asystentem w Katedrze Edukacji Muzycznej w Akademii Muzycznej w Łodzi. Śpiewa również w kameralnym chórze „Vivid Singers” pod dyrekcją dra hab. Dawida Bera. Od wielu lat prowadzi łódzki Chór Nauczycielski oraz Kameralny Chór Żeński „Rebelové”. Jest dyrygentem chóru mieszanego Zespołu Szkół Muzycznych im. Stanisława Moniuszki w Łodzi, a także asystentem chórmistrza w Filharmonii Łódzkiej oraz w Ogólnouczelnianym Chórze Akademii Muzycznej w Łodzi. Wraz z chórami, które prowadzi, zdobywa nagrody i wyróżnienia na konkursach chóralnych w całym kraju. Kilkakrotnie wyróżniana nagrodą dla najlepszego dyrygenta festiwalu.