Dokładnie w 50. rocznicę śmierci Grażyny Bacewicz odbędzie się koncert wypełniony muzyką patronki uczelni, inaugurujący poświęcony jej rok. W tym ważnym dla społeczności akademickiej wydarzeniu weźmie udział Orkiestra Smyczkowa PRIMUZ Akademii Muzycznej w Łodzi pod batutą Łukasza Błaszczyka. Wykonają, uznany powszechnie za „opus magnum” kompozytorki, neoklasycystyczny Koncert na orkiestrę smyczkową oraz Divertimento – późne dzieło, eksponujące idee sonorystyczne. W drugim utworze na scenie zaprezentują się także studentki specjalności rytmika, wykonując choreografię autorstwa Barbary Dominiak. Uroczystość dopełni projekcja filmu dokumentalnego o życiu i twórczości Grażyny Bacewicz Dla ludzi zawsze mam twarz pogodną… Grażyna Bacewicz (1999, reż. Dariusz Pawelec).

• Więcej informacji kliknij

Międzynarodowy Konkurs Muzyki Kameralnej im. Kiejstuta Bacewicza należy już do artystycznego krajobrazu Łodzi, ciesząc się niemal 60-letnią tradycją. Pierwsza edycja odbyła się w 1961 roku, z inicjatywy Kiejstuta Bacewicza, patrona oraz rektora Akademii Muzycznej w Łodzi. Od pierwszej edycji wydarzenia stało się ono wizytówką Uczelni. Jubileuszowa edycja Konkursu ma za zadanie w sposób szczególny promować twórczość kameralną Grażyny Bacewicz; jej kompozycje to obowiązkowy element repertuaru uczestników. Przewidziano w związku z tym nagrody specjalne za najlepsze interpretacje utworów tej wybitnej kompozytorki. Konkurs zostanie zainaugurowany koncertem, podczas którego, nie zabraknie twórczości patronki Festiwalu. Obok kompozycji Franza Schuberta i Ludwiga van Beethovena, zaprezentowany zostanie wybór pieśni na głos z fortepianem Grażyny Bacewicz.

• Więcej informacji kliknij

Międzynarodowy Konkurs Kompozytorski im. Grażyny Bacewicz ma już swoją wieloletnią tradycję. Jego pomysłodawcą był ówczesny kierownik Katedry Kompozycji AM w Łodzi – prof. Bronisław Kazimierz Przybylski. Konkurs z edycji na edycję cieszy się coraz większą popularnością, o czym świadczy zwiększająca się ilość zgłaszanych partytur oraz fakt, że spływają one z całego świata, m.in. z Kanady, Stanów Zjednoczonych, Meksyku, Argentyny, Australii, Hongkongu czy Japonii. W tym roku utwory oceniać będzie międzynarodowe jury w składzie: Zygmunt Krauze (Polska) – przewodniczący, Paweł Przytocki (Polska), Dan Dediu (Rumunia), Joel Hoffman (Stany Zjednoczone). Przedmiotem VI edycji konkursu będzie kompozycja o czasie trwania od 15 do 20 minut na orkiestrę symfoniczną lub na organy i orkiestrę symfoniczną.

• Więcej informacji kliknij

Twórczość skrzypcowa stanowiła główny nurt działalności kompozytorskiej Grażyny Bacewicz. W roku 110. rocznicy urodzin i 50. rocznicy śmierci patronki uczelni, odbędzie się kolejna edycja Konkursu, dedykowana skrzypkom z całego świata. Już pierwsza jego edycja wzbudziła zainteresowanie wielu instrumentalistów. W bieżącej edycji organizatorzy zakładają obowiązkowe wykonanie dwóch pozycji z dorobku Grażyny Bacewicz, Kaprys Polski będzie obowiązkową pozycją, którą będą musieli wykonać uczestnicy II etapu. W związku z tym, jury konkursu przyzna specjalną nagrodę za najlepsze wykonanie kompozycji Grażyny Bacewicz.

• Więcej informacji kliknij

Bacewicz International Summer Music Academy to kursy mistrzowskie przeznaczone dla muzyków chcących poszerzyć swoją wiedzę i rozwinąć umiejętności z zakresu gry na fortepianie. Swoim doświadczeniem podzielą się wybitni pianiści z prestiżowych uczelni – Royal College of Music w Londynie oraz Universität Mozarteum w Salzburgu. Będą to profesorowie: Dmitri Alexeev i Jacques Rouvier oraz artyści młodego pokolenia: Ilya Maximov i Jianing Kong. Kursy odbędą się między 19 a 26 sierpnia 2019 roku w budynkach Akademii Muzycznej w Łodzi. W ramach BISMA zaplanowano pięć koncertów, w tym jeden poświęcony Grażynie Bacewicz (połączony z wykładem). Kursy, którym patronuje kompozytorka, zwieńczy koncert galowy, podczas którego zostanie wręczona Międzynarodowa Nagroda Grażyny Bacewicz dla najlepszego uczestnika. Organizatorzy: Stretto Music Foundation i Akademia Muzyczna w Łodzi zakładają cykliczny charakter kursów, które przyczynią się do popularyzacji twórczości patronki, promocji uczelni oraz Łodzi nie tylko w kraju, ale i na arenie międzynarodowej.

• Więcej informacji kliknij

Kompozytorka i skrzypaczka. Urodziła się 5 lutego 1909 r. w Łodzi, w rodzinie polsko-litewskiej. Pierwsze lekcje muzyki pobierała u swego ojca Vincasa Bacevičiusa, podobnie jak jej bracia: Kiejstut – pianista, kompozytor, pedagog (1904-93) i Witold – kompozytor, pianista, działacz muzyczny (1905-70) oraz siostra Wanda – poetka i dziennikarka (1914-2011).
Od 1919 r. Grażyna Bacewicz uczyła się w łódzkim Konserwatorium Muzycznym Heleny Kijeńskiej-Dobkiewiczowej. W latach 1928-32 kontynuowała naukę w Konserwatorium Muzycznym w Warszawie w klasie kompozycji Kazimierza Sikorskiego, w klasie skrzypiec Józefa Jarzębskiego i fortepianu Józefa Turczyńskiego, uzyskując dyplomy ze skrzypiec i kompozycji. Półtora roku studiowała również filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. Studia uzupełniała w Ecole Normale de la Musique w Paryżu (1932-33) w klasach Nadii Boulanger (kompozycja) i André Toureta (skrzypce). Z końcem 1934 r. wyjechała ponownie do Paryża, aby pracować pod kierunkiem Carla Flescha (skrzypce).
W latach 1934-35 i 1945-46 prowadziła klasę skrzypiec i uczyła przedmiotów teoretycznych (harmonia, kontrapunkt) w Konserwatorium Muzycznym w Łodzi. Kompozycję wykładała w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie (1966-69), od 1967 r. jako profesor zwyczajny.
Do początku lat 50. łączyła działalność kompozytorską z karierą koncertującej skrzypaczki, odnosząc sukcesy w obu tych dziedzinach. W 1935 r. została laureatką I wyróżnienia na I Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im. H. Wieniawskiego. W latach 1936-38 grała w Orkiestrze Polskiego Radia w Warszawie, którą prowadził Grzegorz Fitelberg. Przed II wojną światową koncertowała solo i kameralnie, często z bratem Kiejstutem (m.in. we Francji, Hiszpanii, na Litwie). W czasie okupacji brała udział w tajnym życiu koncertowym, w okresie powojennym odbyła podróże koncertowe do Związku Radzieckiego, Rumunii, Czechosłowacji, Belgii, Francji i na Węgry. Z powodzeniem występowała również jako pianistka. Z czynnego życia estradowego wycofała się w 1953 r. W następnych latach dokonała jeszcze kilku prawykonań własnych utworów.
Za swoje kompozycje otrzymała wiele nagród na konkursach kompozytorskich. Były to m.in.: Konkurs dla kompozytorek w Paryżu (1933: I nagroda za Kwintet na instrumenty dęte), Międzynarodowy Konkurs Sztuki w Londynie (1948: wyróżnienie za Kantatę olimpijską na chór mieszany i orkiestrę), Konkurs Kompozytorski im. F. Chopina w Warszawie (1949: II nagroda za Koncert fortepianowy, III nagroda za Krakowiaka koncertowego na fortepian, wyróżnienie za Etiudę na fortepian), Międzynarodowy Konkurs Kompozytorski w Liège (1951: I nagroda za IV Kwartet smyczkowy oraz 1956: II nagroda za V Kwartet smyczkowy), Międzynarodowa Trybuna Kompozytorów UNESCO w Paryżu (1960: III nagroda za Muzykę na smyczki, trąbki i perkusję), Międzynarodowy Konkurs Kompozytorski im. Królowej Elżbiety w Brukseli (1965: Złoty Medal za VII Koncert skrzypcowy). Otrzymała również Nagrodę Muzyczną m. Warszawy (1949), Nagrody Państwowe III i II stopnia (1950, 1952), Nagrody Ministra Kultury i Sztuki (1955, 1962), Nagrodę Związku Kompozytorów Polskich (1960).
Odznaczona m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1953) i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1955).
Zasiadała w jury konkursów wykonawczych i kompozytorskich w Polsce i za granicą (Poznań, Budapeszt, Paryż, Moskwa, Liège, Neapol). W latach 1955-57 i 1960-69 pełniła funkcję wiceprezesa Związku Kompozytorów Polskich.
Zajmowała się również twórczością literacką. Jej sztuka Jerzyki albo nie jestem ptakiem (1963) otrzymała wyróżnienie w konkursie Ateneum, a kilka lat później była wystawiona w Teatrze Telewizji, pod pierwotnym tytułem 2 do potęgi ho, ho! (1968). Kompozytorka napisała także cztery powieści (zachowane w rękopisach) i wiele opowiadań, z których znaczna część ukazała się drukiem w tomiku Znak szczególny, wydanym już po jej śmierci (1970, 1974). Zmarła w Warszawie 17 stycznia 1969 r.

 
WYBRANE KOMPOZYCJE

NA ORKIESTRĘ:
Uwertura (1943), 4 symfonie (1945, 1951, 1952, 1953), Koncert na orkiestrę smyczkową (1948), Muzyka na smyczki, trąbki i perkusję (1958), Pensieri notturni na orkiestrę kameralną (1961), Koncert na wielką orkiestrę symfoniczną (1962), Musica sinfonica in tre movimenti (1965), Divertimento na orkiestrę smyczkową (1965), In una parte (1967);

NA INSTRUMENT SOLO I ORKIESTRĘ:
7 koncertów skrzypcowych (1937, 1945, 1948, 1951, 1954, 1957, 1965), Koncert fortepianowy (1949), 2 koncerty wiolonczelowe (1951, 1963), Koncert na 2 fortepiany i orkiestrę (1966), Koncert na altówkę i orkiestrę (1968);

KAMERALNE:
Kwintet na instrumenty dęte (1932), Trio na obój, skrzypce i wiolonczelę (1935), Sonata na obój i fortepian (1937), 7 kwartetów smyczkowych (1938, 1943, 1947, 1951, 1955, 1960, 1965), Trio na obój, klarnet i fagot (1948), Kwartet na 4 skrzypiec (1949), 2 kwintety fortepianowe (1952, 1965), Kwartet na 4 wiolonczele (1964), Inkrustacje na róg i zespół kameralny (1965), Trio na obój, harfę i perkusję (1965);

NA SKRZYPCE I FORTEPIAN:
5 sonat (1945, 1946, 1948, 1949, 1951), 2 oberki (1949, 1952), Partita (1955);

SOLOWE:
2 sonaty na skrzypce solo (1941, 1958), Kaprys polski na skrzypce solo (1949), 2 sonaty na fortepian (1949, 1953), 10 etiud koncertowych na fortepian (1956);

WOKALNO-INSTRUMENTALNE:
pieśni na głos z fortepianem (1934-56), opera radiowa Przygoda króla Artura (1959);

BALETY:
Z chłopa król (1953), Esik w Ostendzie (1964), Pożądanie (1969).

 
***

Stale śledzę rozwój muzyki światowej. Jestem przeciwnikiem niewolniczego trzymania się systemu, w którym utwór jest napisany. Uważam, że system służy kompozytorowi, a nie na odwrót. Każdy system jest dobry, pod warunkiem, że utwór jest dobry.
Grażyna Bacewicz

 
***

Od pierwszych jej samodzielnych kroków widać w niej było urodzonego, rasowego muzyka, łączącego – podobnie do wielkich mistrzów baroku – talenty twórcy i odtwórcy w jedną harmonijną całość.
Witold Lutosławski

 
***

Nieraz mawiałem, że jest ona największą kompozytorką od czasów… chyba Safony. I tak było istotnie, bo kobiety-kompozytorki do jej czasów nie zajęły tak wybitnego miejsca, a w epoce romantycznej nie wychodziły poza salon. Ale ona nie potrzebowała tego zaszczytnego przecież wyróżnienia – tytułu najwybitniejszej kompozytorki. Zajęła własne miejsce w twórczości światowej, jako równa między równymi – wielki kompozytor polski, Grażyna Bacewicz.
Witold Rudziński

 
***

Dla wszystkich miała uśmiech i pogodę. Nie ujawniała nigdy swoich rozterek, problemów osobistych, które nas artystów nękają i które z pewnością nie były jej oszczędzone.
Jan Krenz

 
***

...co Grażyna Bacewicz pozostawiła tym, którzy po wszystkich zawirowaniach wieku, jedynie o dziewięć lat od niej starszego, wkraczać będą w następną epokę?
Pozostawiła, oczywiście, swoją muzykę, o wyrazistych konturach, łatwo rozpoznawalnym stylu, podziwu godnej maestrii warsztatowej i owej szczególnej élan vital działającej jak ożywczy podmuch wiatru pośród morza apokaliptycznych przeczuć. Tym, którzy zarzucają muzyce kompozytorki „jednowymiarowość”, brak przestrzeni duchowej, można odpowiedzieć, że samym swoim kształtem, wewnętrzną siłą pulsującej materii dźwiękowej, a jednocześnie po cyzelatorsku wykończoną formą, muzyka ta afirmuje życie w najbardziej ludzkim, „arcyludzkim” wymiarze. To jej przesłanie.
Małgorzata Gąsiorowska