Kod przedmiotu
Kierunek
Kompozycja i Teoria Muzyki
Specjalność
Teoria Muzyki
Typ przedmiotu
Obowiązkowy
Poziom przedmiotu
| Rok | I | II | III | |||
| Semestr | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| Punkty ECTS | - | - | - | - | 2 | 2 |
| Ilość godzin w tygodniu | - | - | - | - | 2 | 2 |
| Rodzaj zaliczenia | - | - | - | - | Zs | E |
| Legenda | Z - zaliczenie; Zs - zaliczenie ze stopniem; E - egzamin; ED - egzamin dyplomowy | |||||
Metody nauczania
wykład
Język wykładowy
polski
angielski
niemiecki
rosyjski
Imię i nazwisko wykładowcy
dr hab. Ewa Kowalska-Zając
dr Sławomir Zamaszko
Wymagania wstępne
Cele przedmiotu
Zapoznanie z technikami kompozytorskimi ,,klasyków współczesności". Praktyczne
zastosowanie wybranych z literatury XX wieku elementów języka muzycznego.
Treści merytoryczne przedmiotu
Poznanie terminologii oraz zakresu pojęcia technik kompozytorskich wg Bogusława
Schaeffera oraz Bohdana Pocieja. Analiza partytur muzyki XX wieku, wspierana
wybranymi fragmentami nagrań. Rozwiązywanie zadań kompozytorskich w oparciu o wskazane
przykłady. Praktyczne zastosowanie różnych systemów skalowych oraz organizacji
materiału dźwiękowego.
Kryteria oceny
Ocenie podlega zapisany rezultat zadań kompozytorskich pod kątem poprawności
zastosowanej techniki. Sprawdzenie nabytej z lektury wiedzy o muzyce XX wieku.
Bibliografia
B. Schäffer Muzyka XX wieku. Twórcy i problem. Kraków 1975.
B. Schäffer Mały informator muzyki XX wieku. Kraków 1987.|
B. Schäffer Dźwięki i znaki; Horyzonty muzyki. Biblioteka Res Facta 1 (wybrane
artykuły).
T. A. Zieliński Style, kierunki i tendencje w muzyce XX wieku. Kraków
1972.
S. Jarociński Orfeusz na rozdrożu. Kraków 1958.
S. Jarociński Debussy a impresjonizm i symbolizm. Kraków 1976.
Th. W. Adorno Filozofia nowej muzyki. Warszawa 1974.