28 czerwca 2018, czwartek, godz. 19.00
Teatr Wielki w Łodzi, plac Dąbrowskiego
bilety: 30 zł (normalny) i 25 zł (ulgowy)
więcej informacji tutaj
Ta niezwykle zabawna i pogodna komedia Szekspira zawita na scenie Teatru Wielkiego w Łodzi pod postacią opery komicznej Ottona Nicolaia – arcydzieła lekkości, humoru i zarazem romantycznego uroku! Premierowe przedstawienia już 27 i 28 czerwca.
Spośród licznych operowych kompozycji Nicolaia Wesołe kumoszki z Windsoru, wystawione po raz pierwszy w Berlinie w 1849 roku, są jedynym dziełem, które aż do dzisiaj nie tylko nie uległo zapomnieniu, ale stało się jedną z najpopularniejszych oper w niemieckiej literaturze muzycznej, prezentowaną chętnie i z wielkim powodzeniem.
Premiera w Teatrze Wielkim w Łodzi (27 i 28 czerwca 2018) realizowana wspólnie z Akademią Muzyczną w Łodzi będzie wspaniałą okazją do popisów wokalnych studentów Wydziału Wokalno-Aktorskiego, którzy na profesjonalnej scenie operowej zmierzą się z szekspirowskimi bohaterami i dowcipną choć wcale nie „prostą” muzyką. Młodzi soliści wystąpią wspólnie z Orkiestrą i Chórem Teatru Wielkiego w Łodzi.
Można być pewnym, że inteligentny humor Szekspira, barwna muzyka Nicolaia w połączeniu z żywiołową, młodzieńczą werwą wykonawców przyniosą efekt w postaci relaksu i dobrej zabawy widzów. Zapewnią nam to wykonawcy i realizatorzy! Michał Kocimski zajmuje się stroną muzyczną przedstawienia, reżyserią – Beata Redo-Dobber.
Dodatkowo, 6 i 7 lipca 2018, Akademia Muzyczna w Łodzi zaprasza na plenerową odsłonę Wesołych kumoszek z Windsoru. Dwukrotnie opera zostanie zaprezentowana w inscenizowanej wersji z fortepianem na Scenie letniej przy Pałacu Akademii (w razie niepogody we wnętrzach Pałacu na I piętrze).
Wydarzenie jest częścią międzynarodowego projektu operowego „European Opera Academy”, w ramach którego Akademia zrealizowała w 2017 roku Semele Georga Friedricha Haendla, zaś na 2019 rok planuje przygotowanie opery Flis Stanisława Moniuszki.
REALIZATORZY
• kierownictwo muzyczne – Michał Kocimski
• reżyseria, ruch sceniczny,
opracowanie scenografii, kostiumów oraz projekcji multimedialnych – Beata Redo-Dobber
• kierownik chóru – Maciej Salski
• asystent reżysera – Agnieszka Białek
• asystent do spraw scenografii i kostiumów – Dominika Jakóbiak
• korekta niemieckiej wymowy scenicznej – Marianne Berglöf (Hochschule für Musik, Karlsruhe)
• przygotowanie ensemblowe solistów
z uwzględnieniem specyfiki wykonania w języku niemieckim – Ingmar Beck (Monachium)
• pianiści korepetytorzy – Tatiana Dranchuk, Nadieżda Pawlak, Ewa Szpakowska
• tłumaczenie tekstu niemieckiego – Mirosław Basny
• światła – Adam Trautz
• projekcje – Krzysztof Niemczycki
• koordynatorzy projektu – Patrycja Krzeszowska, Przemysław Rezner
• inspicjenci – Andrzej Kowalik, Zbigniew Pawełczyk
WYKONAWCY
Soliści – studenci Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej w Łodzi
Chór i Orkiestra Teatru Wielkiego w Łodzi
Michał Kocimski – dyrygent
OBSADA
studenci Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej w Łodzi
Sir John Falstaff – bas
Seweryn Ropenga | klasa prof. dra hab. Ziemowita Wojtczaka (absolwent AM Łódź)
Frau Fluth – sopran
Agnieszka Węgrzynowska | klasa dr Doroty Wójcik
Frau Reich – mezzosopran
Agata Szmuk | klasa dra Przemysława Reznera
Herr Fluth – baryton
Michał Sobiech | klasa dra Przemysława Reznera
Herr Reich – bas
Marcel Orłowski | klasa prof. dra hab. Włodzimierza Zalewskiego
Jungfer Anna Reich – sopran
Agnieszka Grabowska | klasa dr Patrycji Krzeszowskiej
Fenton – tenor
David Stoklosa | klasa prof. dra Krzysztofa Bednarka
Junker Spärlich – tenor
Łukasz Baltazar Kózka | klasa dra Przemysława Reznera
Dr Cajus – baryton
Maciej Wągrocki | klasa prof. dra hab. Włodzimierza Zalewskiego
Ksiądz
Romuald Kisielewski
Myśliwi
Michał J. Barański, Jakub Telinga, Przemysław Cierzniewski
Pokojówki
Anna Koziara, Anna Durniat
Służący
Szymon Raczkowski, Michał Rudziński
Kelner
Krzysztof Zimny
STRESZCZENIE
Otto Nicolai – Wesołe kumoszki z Windsoru | Die lustigen Weiber von Windsor
opera w trzech aktach
Libretto – Hermann Mosenthal na podstawie komedii Williama Shakespeare’a.
Akcja rozgrywa się w Windsorze w początkach panowania króla Henryka V (1413-32).
Akt I
Dwie zaprzyjaźnione sąsiadki – mężatki pani Fluth i pani Reich – otrzymują takie same listy miłosne. Ich autorem jest rubaszny były żołnierz – hulaka Falstaff. Wesołe kumoszki planują zemstę na bezczelnym adoratorze. Ustalają, że pani Fluth zaprosi go na rzekomą schadzkę, którą przerwie nagle Pani Reich, donosząc, iż zazdrosny mąż pani Fluth nadciąga właśnie do domu w otoczeniu towarzyszy – świadków potencjalnej zdrady jego małżonki. Obie panie „znajdują ratunek” dla wystraszonego Falstaffa. Ukrywają flirciarza w koszu z brudną bielizną i każą służącym wynieść go w chwili, gdy rozwścieczony pan Fluth wpada do domu. Po cichu nakazują im wyrzucić niedoszłego kochanka do potoku, co ma być karą za jego zuchwałość.
Akt II
W gospodzie Sir John Falstaff suszy ubranie, w trunkach topiąc smutki. Do gospody przybywa pan Fluth. Jest w przebraniu, przedstawiając się Falstaffowi innym nazwiskiem. Udaje, iż jest zakochany w pewnej mężatce, niejakiej pani Fluth, i szuka rady Falstaffa – „wysokiej klasy specjalisty od niewieścich serc”, jak ją posiąść. Wpada w szał, dowiadując się, że ten już ją zdobył i chętnie udzieli wskazówek, jak tego dokonać. Wychodzi na jaw ucieczka Falstaffa w bieliźnianym koszu. Pan Fluth nie ujawniając, kim jest naprawdę, knuje intrygę, udając przyjaźń, aby zastawić w domu pułapkę na niewierną żonę i jej kochanka.
W tym samym czasie, w ogrodzie państwa Reichów, kandydaci do ręki ich córki Anny – szlachcic Spärlich i doktor Cajus – są świadkami jej schadzki z ukochanym Fentonem.
Tymczasem Falstaff przybywa ponownie do pani Fluth, a pani Reich „ponownie przerażona” ostrzega, że zazdrosny pan Fluth właśnie nadciąga. Jedyny ratunek intrygantki widzą w przebraniu go za „nielubianą babę” z Brentford.
Scena kończy się potępieniem tyraństwa zazdrosnego męża pani Fluth.
Akt III
Kumoszki wreszcie wyjawiają całą intrygę swoim mężom. Wspólnie postanawiają po raz ostatni zabawić się kosztem tchórzliwego flirciarza. Panie wzywają Falstaffa na nocną schadzkę w windsorskim parku. Na tę samą godzinę, w tajemnicy, umawiają przyjaciół. Ci – przebrani za leśne duchy i elfy – mają nastraszyć „rycerza” i dać Falstaffowi odpowiednią nauczkę. W całym tym zamieszaniu pan i pani Reich chcą umożliwić adoratorom potajemne poślubienie ich córki Anny; jednak każde z nich ma kogoś innego na myśli. Pan Reich informuje więc swojego faworyta Spärlicha, że w nocy pozna Annę po szacie zielonej. Pani Reich przekazuje doktorowi Cajusowi, że córka przywdzieje czerwień. O północy Falstaff przybywa na schadzkę, a rzekome „duchy” dopadają go i dają mu nauczkę. W tym czasie Anna i Fenton, którego ukochana uprzedziła, że będzie ubrana na biało, biorą wymarzony ślub. Gdy po komicznych nieporozumieniach sytuacja ostatecznie się wyjaśnia, rodzice Anny udzielają błogosławieństwa młodej parze. Przebaczanie otrzymuje także Falstaff.
MICHAŁ KOCIMSKI
Rocznik 1976. Oboista i dyrygent. Uzyskał dyplomy z wyróżnieniem na wydziałach: instrumentalnym Akademii Muzycznej w Łodzi w klasie oboju prof. Jana Ciepłuchy oraz dyrygentury symfoniczno-operowej w klasie prof. Bogusława Madeja i prof. Ryszarda Dudka na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie. W latach 2000-10 był asystentem dyrygentów światowego formatu, m.in. Claudio Desderiego (szefa artystycznego Teatro Massimo w Palermo), Jacova Bergmana (New York Orchestra w USA), Andrei Licaty (Baltimore Opera Company w USA) oraz Krzesimira Dębskiego i Tadeusza Kozłowskiego (Teatr Wielki w Łodzi). W 2009 roku został zaproszony przez Plácida Dominga do poprowadzenia części jego koncertu zorganizowanego z okazji 90-lecia województwa łódzkiego w Teatrze Wielkim.
W latach 2010-13 jako dyrygent był na stałe związany z Teatrem Wielkim w Łodzi. W 2010 roku poprowadził premierę Romea i Julii Prokofiewa, a rok później światową prapremierę widowiska baletowego Spotkania w dwóch niespełnionych aktach – w choreografii wybitnej łódzkiej tancerki i choreografki, wieloletniej dyrektor Polskiego Teatru Tańca Ewy Wycichowskiej, z muzyką Krzysztofa Knittla. W Teatrze Wielkim w Łodzi dyrygował spektaklami baletowymi (Valentino Dębskiego, Jezioro łabędzie Czajkowskiego, Królewna Śnieżka Pawłowskiego), musicalowymi (My fair Lady Loewego, Błękitny zamek Czubatego), operowymi (Wolny strzelec Webera, Dydona i Eneasz Purcella, Zamek Sinobrodego Bartóka – na XVIII Bydgoskim Festiwalu Operowym) oraz operetkowymi (Księżniczka Czardasza i Hrabina Marica Kálmána). W ramach realizacji Damy pikowej Czajkowskiego, Kochanków z klasztoru Valldemosa Ptaszyńskiej, Marii Stuardy i Anny Boleny Donizettiego, Madamy Butterfly, Toski, Cyganerii Pucciniego, Nabucca i Traviaty Verdiego w Teatrze Wielkim w Łodzi współpracował z wybitnymi reżyserami, m.in. Mariuszem Trelińskim, Waldemarem Zawodzińskim, Maciejem Korwinem, Jackiem Gąsiorowskim, Tomaszem Koniną, Laco Adamikiem.
Od 2011 roku Michał Kocimski prowadzi zajęcia dla młodych adeptów sztuki wokalno-aktorskiej oraz dyrygenckiej, pracując jako nauczyciel akademicki w rodzimej Akademii. W 2013 roku objął kierownictwo muzyczne prapremiery musicalu operowego Włodzimierza Korcza Łódź Story. Będąc muzyczną wizytówką Łodzi, spektakl ten cieszył się ogromną popularnością i jako jedyny pośród akademickich produkcji był wznawiany i prezentowany do kwietnia 2017 roku.
Michał Kocimski dyryguje także w Teatrze Muzycznym w Gdyni, koncertuje z Sinfonią Varsovia, Płocką Orkiestrą Symfoniczną, orkiestrami Filharmonii Koszalińskiej i Rzeszowskiej. W 2012 roku rozpoczął stałą współpracę z Teatrem Muzycznym w Łodzi, prowadząc koncerty, operetki i musicale (m.in. Zemsta nietoperza Straussa, Kraina uśmiechu Lehára, Cyrano Herdzina, Jesus Christ Superstar Webbera). W 2014 roku objął tam funkcję kierownika muzycznego. W październiku 2017 roku na deskach Teatru Muzycznego poprowadził premierę musicalu Nędznicy Schönberga. Spektakl został uznany najważniejszym wydarzeniem kulturalnym Łodzi 2017 roku i otrzymał statuetkę Energii Kultury. Od grudnia 2017 roku Michał Kocimski jest również kierownikiem muzycznym Teatru Wielkiego w Łodzi.
fot. Anna Tersa
BEATA REDO-DOBBER
Wykształcona muzycznie aktorka, reżyser, pedagog, choreograf. Absolwentka krakowskiej PWST. Od debiutu na pierwszym roku studiów – przez wiele lat – aktorka Starego Teatru w Krakowie. Ukończyła także dwa kierunki studiów podyplomowych w Wyższej Szkole Przedsiębiorczości i Zarządzania im. Leona Koźmińskiego. Grała i reżyserowała w Polsce, jak również za granicą (Norymberga, Monachium, Walencja, Drezno). Jej debiut reżyserski to Stara panna i złodziej oraz Telefon Gian Carlo Menottiego w Operze Norymberskiej, za dyrekcji Christiana Thiellemanna. Współpracowała z najwybitniejszymi reżyserami operowymi świata, m.in. Harrym Kupferem, Robertem Wilsonem, Gilbertem Deflo, Davidem Aldenem, Achimem Freyerem czy Davidem Pountneyem.
Od ponad 20 lat związana jest z Teatrem Wielkim – Operą Narodową w Warszawie, gdzie pracowała m.in. z Andrzejem Żuławskim, Krzysztofem Warlikowskim, Lechem Majewskim, Mariuszem Trelińskim, reżyserowała spektakle, sylwestrowe gale operowe i okolicznościowe koncerty (np. Jubileusz 25-lecia Posługi Kardynalskiej Prymasa Józefa Glempa, Jubileusz 90- i 97-lecia istnienia Polskiego Urzędu Patentowego, Koncerty Bożonarodzeniowe i wiele innych). W Operze Krakowskiej była dyrektorem artystycznym i reżyserem obchodów 65. rocznicy wyzwolenia Oświęcimia. Wiele widowisk i koncertów stworzyła w Sali Kongresowej w Warszawie, m.in. Milenijny Koncert Sylwestrowy 1999/2000. Współpracowała ze słynną grupą twórców La Fura del Baus, dla której wyreżyserowała i przygotowała choreografię, m.in. do Turandot Pucciniego, wystawionej w monachijskiej Staatsoper pod batutą Zubina Mehty.
Jako pedagog i reżyser Beata Redo-Dobber współdziała z wyższymi uczelniami artystycznymi, tworząc przedstawienia i prowadząc zajęcia ze studentami w ramach kursów mistrzowskich. Lubi pracować z dziećmi i dla dzieci. Stworzyła wiele spektakli z udziałem młodych artystów, w tym muzyczne widowisko Bajko, gdzie jesteś..? grane obecnie na deskach Opery Narodowej w Warszawie.
W tworzonych przez siebie spektaklach od lat jest autorką scenografii, kostiumów, choreografii i projekcji multimedialnych. Jej przestawienie Cesarz Atlantydy lub Odmowa Śmierci Wiktora Ullmanna, które powstało w Operze Krakowskiej, zdobyło Nagrodę Główną Konkursu i Festiwalu Aramel (TV Arte i Mezzo w Szeged na Węgrzech, 2011 rok). Ostatnie produkcje operowe, które wyreżyserowała, to Carmen Bizeta dla Opery i Filharmonii Europejskiego Centrum Sztuki w Białymstoku oraz W krainie czarodziejskiego fletu… wg W. A. Mozarta w Operze Wrocławskiej. Jako reżyser, scenograf, autorka kostiumów, ruchu scenicznego i projekcji multimedialnych przygotowała dla tego teatru również Fausta Gounoda. Przedstawienie miało premierę w 2017 roku jako multimedialne widowisko w słynnej Hali Stulecia we Wrocławiu. Była to dwudziesta jubileuszowa edycja wielkich widowisk plenerowych Opery Wrocławskiej.
- Premiera opery „Wesołe kumoszki z Windsoru” O. Nicolaia – informacja prasowa pobierz plik .pdf
