Wydarzenie Koła Miłośników-Wykonawców Muzyki Kameralnej
w ramach Forum Kół Naukowych
6 marca 2023, poniedziałek, godz. 18.00
Sala 12, Pałac Akademii Muzycznej w Łodzi, ul. Gdańska 32
wstęp wolny
- Więcej o działalności Koła Miłośników-Wykonawców Muzyki Kameralnej zobacz
Tematyka poszukiwania prawdy, szczęścia, spełnienia, samoakceptacji zostaje uznana przez zespół za kwestię na tyle istotną, aby poruszyć ją i zinterpretować w dziele scenicznym. Ponadto rozwiązania i koncepcje wykorzystane w utworze otwierają nowe możliwości interpretacyjne dzieła muzycznego, stwarzają przestrzeń do odkrywania nowych środków wyrazu artystycznego.
TWÓRCY i REALIZATORZY
- Kompozytorka – dr Dorota Brolik-Bekrycht
- Libretto – dr Anna Werecka-Gryć
- Choreografia – Zuzanna Kasprzyk-Molenda
- Przetworzenia – Syntia Chojnowska
- Animacje – Anna Walczak
WYKONAWCY
- Fortepian – dr Dorota Brolik-Bekrycht oraz dr hab. Anna Liszewska, prof. AM
- Komputer – Syntia Chojnowska
OBSADA
- Calliope – Klaudia Kosik/Marta Lasecka
- Castitas (Niewinność) – Wioletta Liber
- Poena (Wina) – Kinga Czech
- Severitas (Powaga) – dr Bartosz Szulc
- Timor (Strach) – Natalia Darkowska
- Pudor (Wstyd) – dr hab. Przemysław Rezner, prof. AM/Tomasz Wierzba
- Philosophus – Julia Anuszewska
TANCERZE
- Maja Welc
- Dominika Roman
- Katarzyna Szado
- Mariola Dubiel
- Zuzanna Grygo
- Malwina Świstoń
- Wiktoria Polańska
STRESZCZENIE LIBRETTA
PROLOG
Plac Zabaw. Filozof rozważa ideę powstania Świata. Czy świat jest miejscem bezpiecznym, czy też przerażającym? Jaka jest jego pierwotna przyczyna? Wszyscy uczestnicy zabawy towarzyszą mu w poszukiwaniu odpowiedzi.
AKT I
Beztroską zabawę przerywa pojawienie się samozwańczego władcy – Pudora (Wstyd). Wszyscy zmuszeni są porzucić autentyczność i natychmiast przyjąć narzucone im społeczne role. Jedynie Calliope pozostaje niepokorna wobec zastraszania i nacisków. Ku ogólnemu przerażeniu swoich współtowarzyszy podważa sens krzywdzących ról społecznych oraz odwiecznych sposobów wymuszania posłuszeństwa, takich jak zawstydzanie, wzbudzanie poczucia winy oraz indukowanie strachu. Jej nieposłuszeństwo generuje gniew i chęć zemsty Pudora.
AKT II Osadzona w więzieniu i osamotniona Calliope mierzy się ze swoimi najgłębszymi lękami. Tu właśnie zadaje sobie pytanie o genezę Tożsamości, Ego oraz esencję Duszy. Czy możliwe jest wyjście z Labiryntu? To pytanie odnosi się zarówno do ziemskich doświadczeń człowieka w materii jak i niekończącej się podróży Duszy poprzez różne trudne doświadczenia. Chciałaby znaleźć sposób na ukojenie cierpienia wszystkich istot na ziemi.
Akt III
Pudor delektuje się cierpieniem udręczonych istot ludzkich. Do pełnego zwycięstwa brakuje mu tylko duszy Calliope. Proponuje jej układ – ma Ona poddać się narzuconym przez Pudora intruzywnym dogmatom i tym samym zagwarantować swoim siostrom i braciom mniejszy wymiar cierpienia. Calliope zdaje sobie sprawę, że rodzaj nikczemnej gry jaką proponuje Pudor przyczyni się do jeszcze większego cierpienia. Calliope, jako człowiek nie jest w stanie wygrać tej nierównej walki. Zwraca się z prośbą o pomoc do Siły Wyższej. Jej wołanie zostaje wysłuchane. Iluzja świata opartego na relacji kat-ofiara opada. Wszystkie niezdrowe zależności płoną w ogniu prawdy.
