Archiwum wydarzeń – listopad 2021

Francuski pianista pochodzenia cypryjskiego. Urodził się w Marsylii w 1951 roku. Naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku 4 lat w Kamerunie, gdzie spędził dzieciństwo. Jego pierwszą nauczycielką była Marie-Gabrielle Louwerse. Po ukończeniu Konserwatorium Paryskiego, gdzie studiował w klasie fortepianu Aline van Barentzen i Monique de la Bruchollerie oraz kameralistyki René Leroy i Jeana Hubeau, w 1972 roku został jedynym zachodnioeuropejskim zdobywcą nagrody w Międzynarodowym Konkursie Królowej Elżbiety Belgijskiej. W 1974 roku w Wersalu otrzymał I nagrodę w Międzynarodowym Konkursie im. Georgesa Cziffra, a w roku 1977 wygrał International Young Interpreters Rostrum-UNESCO w Bratysławie. Jego znacząca międzynarodowa kariera obejmuje występy z największymi orkiestrami świata: Filharmonią Berlińską, Staatskapelle w Dreźnie, Leipzig Gewandhaus Orchestra, Cleveland Orchestra, Royal Concertgebouw Orchestra Amsterdam, Wiedeńską Orkiestrą Kameralną, Orchestre Symphonique de Montréal, Orkiestrą Symfoniczną NHK w Tokio, Orkiestrą Filharmonii Moskiewskiej, Pekińską Orkiestrą Symfoniczną. Współpracował z takimi dyrygentami, jak Leonard Bernstein, Kurt Masur, Myung Whun Chung, Sir Neville Marriner, Sir Simon Rattle, Antal Doráti, Mścisław Rostropowicz, Charles Dutoit, Nikolaus Harnoncourt, Christoph von Dohnányi oraz Karl Münchinger, który z okazji swojego pożegnalnego koncertu w 1986 roku, z Orkiestrą Kameralną w Stuttgarcie, osobiście zaprosił Katsarisa do wykonania Koncertu D-dur Haydna.
Katsaris dokonał wielu nagrań dla wytwórni Teldec (Grand Prix du Disque Frédéric Chopin, Warszawa 1985; Grand Prix du Disque Franz Liszt, Budapeszt 1984 i 1989; British Music Retailers Association’s Award 1986; Nagranie Roku 1984, Niemcy, za IX Symfonię Beethovena/Liszta). Nagrywał również dla Sony Classical, EMI, Warner Classics, Deutsche Grammophon, BMG/RCA, Decca, Pavane, a obecnie dla własnej wytwórni PIANO 21.
Oprócz klasycznego repertuaru, takiego jak wszystkie koncerty fortepianowe Mozarta nagrane na żywo i wykonane w Salzburgu i Wiedniu z Yoon Kuk Lee i Salzburger Kammerphilharmonie, artysta przywrócił do życia dawno zaginione dzieła, m.in. Koncert w stylu węgierskim Liszta/Tchaikovsky’ego, który nagrał z Eugenem Ormandym i Philadelphia Orchestra.
W 1992 roku japońska telewizja NHK wyprodukowała z Cyprienem Katsarisem trzynastoodcinkowy cykl poświęcony Fryderykowi Chopinowi, obejmujący kursy mistrzowskie i jego własne występy. 17 października 1999 roku w Carnegie Hall nowojorska publiczność nagrodziła Cypriana Katsarisa owacjami na stojąco za recital poświęcony Fryderykowi Chopinowi, wykonany w dniu 150. rocznicy śmierci kompozytora. 27 stycznia 2006 roku, w dniu 250. rocznicy urodzin Mozarta, grał na koncercie inauguracyjnym Orkiestry Mozartowskiej w Mannheim, założonej i prowadzonej przez Thomasa Feya. W marcu 2006 roku Cyprien Katsaris był pierwszym pianistą, który prowadził kursy mistrzowskie w domu Ferenca Liszta w Weimarze, od czasu, gdy Liszt nauczał tam po raz ostatni w 1886 - w roku swojej śmierci. W sierpniu 2008 roku został zaproszony do wykonania dwóch koncertów z okazji igrzysk olimpijskich w Narodowym Centrum Sztuk Widowiskowych w Pekinie. Zagrał Koncert na 10 fortepianów i orkiestrę „China Jubilee” Cuia Shiguanga oraz improwizacje na temat m.in. greckich i chińskich melodii. 10 lipca 2014 roku Cyprien Katsaris wystąpił w pierwszym koncercie w Fundacji Louisa Vuitton w Paryżu.
Artysta działa również aktywnie jako kameralista. Jest założycielem Katsaris Piano Quintet. Prowadził kursy mistrzowskie w Nowym Jorku, Toronto, Salzburgu, Meksyku, Hongkongu, Hadze i Szanghaju. Zasiadał w jury wielu międzynarodowych konkursów, m.in. Chopinowskiego (Warszawa, 1990), Lisztowskiego (Utrecht, 1996), Nagrody Vendôme (Paryż, 2000), Nagrody im. Marguerite Long i Jacques’a Thibaud (Paryż, 2001), Beethovenowskiego (Bonn, 2005), „Giorgos Thymis” (Saloniki. 2011), Skriabinowskiego (Moskwa, 2012), Chopinowskiego (Pekin, 2016) oraz Konkursu w Harbinie (2018).
Sprawował funkcję dyrektora artystycznego Międzynarodowego Festiwalu w Echternach (Luksemburg) w latach 1977–2007.
Został uhonorowany wieloma odznaczeniami i wyróżnieniami, takimi jak Artysta UNESCO na Rzecz Pokoju (1997), Komandor Orderu Zasługi Wielkiego Księstwa Luksemburga (2009), Kawaler Orderu Sztuki i Literatury (Francja, 2000). Otrzymał również Medaille Vermeil Miasta Paryża (2001) oraz Nagrodę Nemitsas (Cypr, 2011). Jest członkiem Stowarzyszenia Artyści dla Pokoju oraz prezesem organizacji Lisztomanias International. Artysta wystąpił na festiwalu Chopin i jego Europa w 2012 roku. W 2019 roku ukazała się wydana przez NIFC płyta z utworami fortepianowymi Stanisława Moniuszki i jego własnymi oraz innych kompozytorów transkrypcjami na fortepian pieśni i motywów z oper polskiego kompozytora. Pianista wystąpił też, na zaproszenie NIFC, z nadzwyczajnym recitalem w Studiu Koncertowym Polskiego Radia w Warszawie 5 maja 2019, w 200. rocznicę urodzin Stanisława Moniuszki.