Archiwum wydarzeń – maj 2019

Tomasz Bugaj jest kierownikiem Katedry Dyrygentury Symfoniczno-Operowej w Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie. Do roku 2005 piastował funkcję Dyrektora Artystycznego i Głównego Dyrygenta Filharmonii Krakowskiej. Jest jednym z czołowych przedstawicieli powojennej generacji dyrygentów polskich. Urodził się w 1950 r. Studiował dyrygenturę (1969–1974) u profesora Stanisława Wisłockiego w warszawskiej Akademii Muzycznej oraz muzykologię na Uniwersytecie Warszawskim (1969–1972). Bezpośrednio po ukończeniu studiów podjął współpracę z Warszawską Operą Kameralną, gdzie awansował po kolei ze stanowiska asystenta dyrygenta (m.in. Kazimierza Korda, Jerzego Maksymiuka, Jurgena Jurgensa) na dyrygenta i wreszcie na dyrektora tejże opery. Z Warszawską Operą Kameralną odbył liczne tournée po Europie i Stanach Zjednoczonych, dyrygując opery Haydna, Pergolesiego, Cimarosy, Paisiella, Telemanna, Haendla, Rossiniego i Donizettiego, specjalizując się wszak — przede wszystkim — w Mozarcie.
Przełomem w karierze Tomasza Bugaja była pierwsza nagroda na Międzynarodowym Konkursie w Bristolu, Wielka Brytania, w 1978 r. (międzynarodowa nagroda w dziedzinie dyrygentury ufundowana przez Imperial Tobacco). Dzięki temu sukcesowi Tomasz Bugaj przez kilka następnych sezonów występował z Bournemouth Symphony Orchestra i Bournemouth Sinfonietta oraz nawiązał kontakty z wieloma wiodącymi zespołami brytyjskimi, m. in. z orkiestrami: London Philharmonic, Royal Scottish National, Royal Liverpool Philharmonic, BBC Philharmonic, BBC Scottish Symphony, BBC Welsh, Scottish Chamber i Ulster.
W Polsce Tomasz Bugaj był dyrektorem artystycznym Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy (1980–1984), Filharmonii im. Artura Rubinsteina w Łodzi (1987–1990) oraz regularnym gościem wiodących orkiestr polskich: Filharmonii Narodowej w Warszawie, Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach, Sinfonii Varsovii i Polskiej Orkiestry Kameralnej. Równie aktywny był na polu operowym, gdzie współpracował z takimi teatrami operowymi, jak: Teatr Wielki w Warszawie, Opera Łódzka, Poznańska i Gdańska, teatry operowe w Aachen, Leeds (Opera North), Bilbao i Pamplonie. W Niemczech Tomasz Bugaj dyrygował orkiestrami w następujących miastach: Aachen, Berlin, Bochum, Duisburg, Essen, Hagen, Flennsburg, Herford (Nordwestdeutche Philharmonic), Gelsenkirchen, Mannheim, Monachium (Münchener Rundfunk Orchester), Stuttgart, Saarbrücken, Weimar i Wiesbaden.
Tomasz Bugaj kilkakrotnie dyrygował orkiestrą Mozarteum w Salzburgu oraz orkiestrami w Bergen (Norwegia), Turku (Finlandia), RTL Luxemburg, Orquesta Nacional de Espana (Madryt), Orquesta Simfonica de Gran Canaria, Orquesta Simfonica de Bilbao, National Chamber Orchestra w Waszyngtonie, Orchestra of the RTE w Dublinie, Orchesta Sinfonica de Chile, Orchestra Sinfonica Siciliana w Palermo, Filharmonią Słowacką, Orkiestrą Bratysławską, Rosyjską Narodową Orkiestrą Symfoniczną w Moskwie i wieloma, wieloma innymi. Wśród wielu sal koncertowych, w których występował Tomasz Bugaj wymienić można m. in.: Filharmonię Berlińską i Berliński Schauspielhaus, Grieghallen w Bergen, Alte Oper we Frankfurcie, Herkulessaal w Monachium, Liederhalle w Stuttgarcie, Royal Festival Hall i Barbican Hall w Londynie, Teatro la Fenice w Wenecji, Grosses Fewstspielhaus w Salzburgu i Wielką Salę Konserwatorium Moskiewskiego.
Tomasz Bugaj brał udział w wielu festiwalach międzynarodowych, takich jak: Festival de Asturias, Bath International Festival of Music and Arts, Berliner Festwochen, Festspillene i Bergen, Carinthian Summer, Cheltenham International Festival of Music, Istambul International Festival, Wratislavia Cantans, Italian Festivals w Lucca, Mediolanie, Ravello i Taorminie. Tomasz Bugaj zapraszany był do udziału w wielu konkursach wokalnych: w Pamplonie, Bilbao i Warszawie, gdzie dyrygował podczas końcowych przesłuchań i koncertów laureatów oraz uczestniczył w pracach jury.
Tomas Bugaj nagrywał dla takich wytwórni, jak: Orpheo, Polskie Nagrania, Yedang (Korea Południowa), Musiques Suisses. Nagrywał też dla Polskiego Radia, TVP, Westdeutscher Rundfunk, Bayerischer Rundfunk i BBC.

źródło tekstu: www.chopin.edu.pl, źródło zdjęcia: www.nfm.wroclaw.pl