Animacja obrazu Pabla Picassa & utworu Bronisława K. Przybylskiego
25 kwietnia 2017, wtorek, godz. 21.00
Foyer Sali Koncertowej Akademii Muzycznej w Łodzi, ul. Żubardzka 2a
wstęp wolny
W ramach obchodów Roku Awangardy pedagodzy i studentki Katedry Rytmiki i Improwizacji Fortepianowej, we współpracy z prof. AM dr. hab. Jackiem Szerszenowiczem, zaprezentują projekt pn. Guernica 1937-2017 – animację obrazu Pabla Picassa i utworu Bronisława Kazimierza Przybylskiego Guernica – Pablo Picasso in memoriam.
choreografia:
Elżbieta Aleksandrowicz i Barbara Dominiak
wykonują:
Justyna Skoczek, Anna Kasprzyk, Dominika Rydel, Oliwia Kraśniuk, Bianka Szokalska, Dorota Kuźnicka, Klaudia Woźniak, Monika Pacyna, Ada Słowikowska, Magdalena Wrzesińska, Weronika Kosatka, Barbara Dominiak
Bronisław Kazimierz Przybylski
Guernica – Pablo Picasso in memoriam
Utwór powstał po śmierci malarza, jako przypomnienie jego dorobku, ale też wyraz emocjonalnego stosunku do tematu wojny i martyrologii.
Obraz Picassa jawi się jako wielka szarobłękitna kompozycja, przedstawiająca językiem nowej plastyki dramatyczną wizję grozy i brutalności wojny. Uzyskuje znaczenie ekspresyjne poprzez deformacje kształtów, symbolizujące zniekształcenie ludzi i rzeczy w wyniku bombardowania.
Utwór muzyczny jest modelem przeżycia estetycznego wywołanego przez sławne dzieło. Przedstawia kolejne etapy percepcji: pierwszy kontakt z obrazem, jego oswajanie i podsumowanie wrażeń. Wybuchające na wstępie gęste, chaotyczne masy dźwiękowe są rozkładane na fragmenty, dokładniej osłuchiwane, po czym uwaga przenosi się w miejsca sąsiednie, poznawane w podobny sposób. Pole obserwacji poszerza się, obejmuje grupy elementów, aż w końcu ogarnia całą kompozycję. Utwór zamyka ten sam gąszcz dźwięków, ale tym razem możemy już w nim wyłapać poszczególne elementy, zrozumieć złożoną formę.
Konstrukcja muzyki jest równie niekonwencjonalna jak sam obraz: każda strona partytury jest odrębnym „spojrzeniem” na materiał zawarty w partiach instrumentów. Dyrygent stoi przed orkiestrą, jak widz przed wielkim płótnem i steruje wędrówką ucha w przestrzeni dźwiękowej. Kilkudziesięciu instrumentalistów reaguje na jego gesty wskazujące, kiedy mają pokazać swoje partie – włączyć i wyłączyć się z gry. Wędrówka nie jest chaotyczna – odbywa się zgodnie z porządkiem partytury muzycznej. Zaczyna się od fletów, przechodzi przez kolejne instrumenty drewniane – aż do najniższych fagotów. Analogicznie angażuje pozostałe grupy: blachę, perkusję, smyczki... Każda z nich tworzy jednorodne pole brzmieniowe, w którym pojawiają się rozmaite figury kreślone przez poszczególne instrumenty. Po wypowiedziach solowych następuje fragment improwizowany całej grupy.
Aparat wykonawczy: wielka orkiestra symfoniczna z harfą i fortepianem jest odpowiednikiem wielkiego formatu, złożoności i estetycznego znaczenia dzieła Picassa.
Interpretacja ruchowa jest przełożeniem na język ciała kształtów dźwiękowych i struktury muzyki. Obraz Picassa podpowiada – swymi figurami – gesty i układy, a jego wymowa ideowa – ekspresję ruchu.
Jacek Szerszenowicz
Animacja odbywa się w ramach obchodów stulecia Awangardy w Polsce
pod Honorowym Patronatem Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej Andrzeja Dudy
oraz pod auspicjami
