Archiwum wydarzeń – marzec 2015

Louis Andriessen urodził się 6 czerwca 1939 w Utrechcie w rodzinie muzyków. Studiował kompozycję u swego ojca Hendrika Andriessena, a następnie u Keesa van Baarena w konserwatorium w Hadze. Po uzyskaniu dyplomu z wyróżnieniem kontynuował naukę w Mediolanie (1962-1963) i w Berlinie (1964-1965) u Luciana Berio.

Dwukrotnie - w roku 1977 oraz w 1992 - otrzymał nagrodę im. Matthijsa Vermeulena, w 1977 - I miejsce na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO za De Staat. Od 1978 r. wykłada kompozycję w Królewskim Konserwatorium w Hadze, w 1987 r. uczył na uniwersytecie Yale.

Począwszy od lat 70. kompozycje Andriessena przyciągały wykonawców nowej muzyki. On sam w 1972 przyczynił się do utworzenia znanego zespołu "de Volharding" (i napisał dla niego tak zatytułowany utwór). Jego kompozycja Hoketus (1977) dała z kolei nazwę innemu zespołowi, z którym sam kompozytor występował jako pianista. Wśród stałych wykonawców utworów Andriessena należy też wymienić Kwartet im. Schönberga, Zespół "Asko" i Holenderski Chór Kameralny, a także znanych dyrygentów Reinberta de Leeuwa i Edo de Waarta. Kompozytor otrzymuje zamówienia od renomowanych orkiestr i zespołów zagranicznych, takich jak San Francisco Symphony Orchestra, Orkiestra Symfoniczna bbc, London Sinfonietta, kwartet "Kronos", "Ensemble Modern", "Ensemble InterContemporain", "Ijsbreker", "Bang-On-A-Can All Stars" i wiele innych.

Twórczość Andriessena wyrosła na podłożu jazzu i muzyki awangardowej, jednakże jego własny styl charakteryzuje się powrotem do elementarnych jakości materii harmonicznej, melodycznej i rytmicznej w całkowicie indywidualnej szacie instrumentalnej. Kompozytor nie ukrywa swej admiracji dla Strawińskiego; z jego utworów emanuje porównywalny élan, podobna wyrazistość ekspresji i wrażliwość na barwę. Ale źródła inspiracji Andriessena są daleko szersze - obejmują także m.in. twórczość muzyczną Ivesa (Anachronie I), malarstwo Mondriana (De Stijl) i poezję średniowiecza (Hadewijch). W kompozycji De Staat Andriessen podejmuje problem relacji sztuki i polityki poprzez dialog z Państwem Platona, a w Trilogy of the Last Day - tematykę śmierci.

Kompozytor chętnie współpracuje z przedstawicielami innych dziedzin sztuki i odnotowuje w formach multimedialnych znaczne sukcesy. Ze szczególnym zainteresowaniem spotykają się jego dzieła dramatyczne, w tym pełnospektaklowy utwór De Materie, zrealizowany wspólnie z Robertem Wilsonem, trzy utwory do scenariuszy Petera Greenawaya: film M is for Man, Music, Mozart, Rosa: Śmierć kompozytora i Writing to Vermeer (wszystkie wystawione na scenie Opery Holenderskiej w Amsterdamie) oraz zrealizowana wspólnie z filmowcem Halem Hartleyem The New Math(s); znana już z żywych wykonań w Holandii i poza jej granicami, w 2001 zostanie wyemitowana w telewizji.

W ostatnich latach muzyka Andriessena (m.in. De Staat oraz iv cz. De Materie - Symphonies of the Netherlands) coraz częściej staje się źródłem inspiracji dla wybitnych choreografów, w tym Hansa van Manena, Marka Baldwina, Krzysztofa Pastora.