Archiwum wydarzeń – listopad 2014

Absolwent łódzkiej Akademii Muzycznej w klasie prof. Stanisława Firleja (dyplom z wyróżnieniem). Po studiach otrzymał stypendium królowej Zofii i trzy lata uczył się w Escuela Superior de Música Reina Sofía (Madryt) w klasie wiolonczeli Natalii Szachowskiej, wizytowanej przez Mścisława Rostropowicza. W wyniku choroby nowotworowej (2004) utracił możliwość grania obiema rękami i jest jedynym na świecie instrumentalistą smyczkowym używającym podczas gry tylko prawej ręki. Jest zwycięzcą Konkursu im. Dezyderiusza Danczowskiego (1997), Yamaha Music Foundation of Europe (1998), Śląskiego Turnieju Wiolonczelowego i International Europhony Competition w Bukareszcie  (2002). Na II Międzynarodowym Konkursie Wiolonczelowym im. Witolda Lutosławskiego przyznano mu II nagrodę i tytuł Najlepszego Polskiego Laureata. Jako jedyny Polak w historii otrzymał Grand Prix Konkursu Indywidualności Muzycznych im. Aleksandra Tansmana (Łódź, 2000). W roku 2003 przyznano mu Paszport Polityki. Był trzykrotnie nominowany do nagrody Fryderyk; statuetkę dostał w 2006 roku. Otrzymał Nagrodę Polskiej Akademii Nauk, Nagrodę Marszałka Województwa Śląskiego, „Eurekę” za wybitne osiągnięcia w dziedzinie kultury oraz Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2011). Brał udział w kursach mistrzowskich prowadzonych przez Natalię Gutman, Fransa Helmersona, Tomasza Strahla, Tsuyoshi Tsutsumi, Eleonore Schoenfeld, Joela Krosnicka, Borisa Pergamenschikova, Yo-Yo Ma i Laurence’a Lessera. Koncertował na największych estradach świata – Carnegie Hall w Nowym Jorku czy Salle Pleyel w Paryżu. W madryckiej Auditorio Nacional zagrał prawykonania utworów Luciano Berio, przygotowane we współpracy z kompozytorem. Był członkiem Polskiej Orkiestry Festiwalowej Krystiana Zimermana, z którą odbył światowe tournée. Występował ze znakomitymi artystami, m.in. Rafałem Blechaczem, Agnieszką Duczmal, Haliną Czerny-Stefańską, Evelyn Glennie, Lorinem Maazelem, Yaacovem Bergmanem, Kirillem Gersteinem, Hansjörgem Schellenbergerem, Garym Karrem, Francesco D’Orazzio i Maximiano Valdésem. Grał z Kwartetem Śląskim i Beethoven Quartet. W latach 1996-1998 koncertował w Cello Academy – zespole 12 najlepszych wiolonczelistów Europy, prowadzonym przez Hansa Erika Deckerta (Dania). Dominik Połoński jest adiunktem w akademiach muzycznych w Łodzi i rodzinnym Krakowie. Prowadzi klasy wiolonczeli na polskich i międzynarodowych kursach mistrzowskich oraz publikuje felietony w czasopismach muzycznych.

Klarnecista, absolwent Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej II stopnia im. Henryka Wieniawskiego i Akademii Muzycznej w Łodzi w klasie Ryszarda Ryczla (dyplom z wyróżnieniem, 2005) oraz katowickiej Akademii Muzycznej w klasie prof. Andrzeja Janickiego (studia podyplomowe). Swe umiejętności doskonalił na międzynarodowych letnich kursach i konkursach interpretacji instrumentów dętych u prof. Mieczysława Stachury i prof. Diethelma Kühna, a także u innych wybitnych artystów, jak: Eduard Brunner, Oriol Romaní, Matthias Müller, Florent Héau, António Saiote, Valter Vitek, Mirosław Pokrzywiński, Jan Jakub Bokun, Arkadiusz Adamski czy Aleksander Romański. Jako solista i kameralista jest zdobywcą wielu nagród: Konkurs Młodego Muzyka w Szczecinku (I nagroda 1994, II nagroda 1996), Ogólnopolskie Przesłuchania Instrumentów Dętych w Olsztynie (III nagroda, 2000), Ogólnopolski Konkurs Muzyki Francuskiej w Łodzi (III nagroda, 1999), Międzynarodowy Festiwal i Konkurs Indywidualności Muzycznych im. Aleksandra Tansmana w Łodzi (finalista, 2002 i 2008), Międzynarodowy Konkurs Muzyki Kameralnej im. Kiejstuta Bacewicza w Łodzi (II nagroda 2007, finalista 2010), Festiwal Klarnetowy w Piotrkowie Trybunalskim (kilka nagród i wyróżnień w kategorii solowej i kameralnej: 1995, 2001, 2003). Współpracuje z Polską Operą Kameralną, Filharmonią Radiową New Art, orkiestrą Camerata Mazovia, Radomską Orkiestrą Kameralną oraz Filharmonią Łódzką. Jest założycielem i członkiem kwartetu klarnetowego Subito Quartet oraz tria fortepianowego Divers Trio. Dokonał kilkunastu

prawykonań utworów współczesnych kompozytorów. Kilkakrotnie występował jako solista z Big Bandem Jacka Delonga. Dokonał nagrań dla Radia Łódź oraz Programu II Polskiego Radia. Jego nagrania znajdują się na kilku płytach wydanych przez Akademię Muzyczną w Łodzi. W roku 2012 Robert Stefański uzyskał tytuł doktora sztuki. Obecniepracuje na stanowisku adiunkta w Akademii Muzycznej w Łodzi i uczy w Państwowej Szkole Muzycznej I stopnia w Zgierzu.

Absolwent Akademii Muzycznej w Krakowie, którą ukończył w klasie dyrygentury prof. Krzysztofa Missony (dyplom z wyróżnieniem, 1982). Jest profesorem sztuk muzycznych i pedagogiem Akademii Muzycznej w Łodzi oraz Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. W latach 1982-1986 był kierownikiem Chóru Państwowej Filharmonii w Krakowie, następnie dyrygentem i kierownikiem muzycznym zespołu Capella Cracoviensis. Równolegle prowadził działalność dydaktyczną w rodzimej Akademii. Od 1986 do 1990 roku był stałym dyrygentem Polskiej Orkiestry Kameralnejoraz orkiestry Sinfonia Varsovia, a w latach 1987-1992 dyrektorem artystycznym Międzynarodowych Festiwali Chopinowskich w Dusznikach Zdroju. W 1990 roku został dyrektorem naczelnym i artystycznym Filharmonii Śląskiej w Katowicach; funkcję tę pełnił do roku 1998. W tym czasie był także członkiem jury Międzynarodowych Konkursów Dyrygentów im. Grzegorza Fitelberga w Katowicach. Lata 1998-2005 to czas pełnienia funkcji dyrektora artystycznego Filharmonii Częstochowskiej i opieki merytorycznej nad Festiwalami Wiolinistycznymi im. Bronisława Hubermana w Częstochowie. W roku 2003 objął na pięć lat stanowisko dyrektora artystycznego Filharmonii Narodowej w słowackich Koszycach i dyrektora muzycznego Festiwali „Košická Hudobná Jar”. W latach 2003-2008 był pierwszym gościnnym dyrygentem, konsultantem muzycznym oraz dyrektorem artystycznym Filharmonii Dolnośląskiej w Jeleniej Górze. Dyrygował wieloma znakomitymi orkiestrami w Polsce i za granicą. Koncertował w większości krajów Europy oraz w USA, Kanadzie, Korei Południowej, Meksyku, Japonii, na Tajwanie. Występował w najsłynniejszych salach koncertowych Londynu, Paryża, Wiednia, Berlina, Bonn, Kolonii, Stuttgartu, Pragi, Brukseli i Aten. Współpracował oraz koncertował z artystami tej miary, jak: Yehudi Menuhin, Stefania Toczyska, Gidon Kremer, Krzysztof Jakowicz, Kaja Danczowska, Ewa Podleś, Konstanty Andrzej Kulka, Justus Frantz, Piotr Paleczny, Katia i Marielle Labeque, Jadwiga Rappé, Wanda Wiłkomirska, Grigorij Sokołow, Krzysztof Jabłoński, June Anderson, Andrzej Hiolski, Sarah Chang, Fou Ts’ong, Andrzej Bauer. Uczestniczył w wielu prestiżowych festiwalach muzycznych, m.in. Festiwalu Mozartowskim w Würzburgu (Niemcy), w Echternach (Luksemburg), Mariańskich Łaźniach (Czechy), La Chaise Dieu (Francja), Atenach (Grecja), Eastern Music Festival (USA), Warszawska Jesień czy Wratislavia Cantans. Artysta dokonał wielu nagrań płytowych i archiwalnych (50 płyt CD). W 1991 roku podczas festiwalu Warszawska Jesień otrzymał nagrodę SPAM za prawykonanie Koncertu fortepianowego Stefana Kisielewskiego, z Markiem Drewnowskim jako solistą (1991). Płyta nagrana z orkiestrą Filharmonii Śląskiej i Zofią Kilanowicz (III Symfonia pieśni żałosnych Henryka Mikołaja Góreckiego) została płytą roku 1994 i otrzymała nagrodę Fryderyk. W latach 1991-1996 współpracował z ośrodkiem Telewizji Polskiej w Katowicach, prowadząc cykliczny program Na symfonicznej estradzie. Był także muzycznym konsultantem ostatniego filmu z udziałem Witolda Lutosławskiego w reżyserii Krzysztofa Zanussiego, zrealizowanego na zamówienie BBC (1990). Za swe dokonania artystyczne Jerzy Swoboda uhonorowany został Złotym Krzyżem Zasługi oraz Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Pianista i kompozytor. Absolwent Państwowej Szkoły Muzycznej w Warszawie w klasie fortepianu Marii Wiłkomirskiej (1962) i w klasie kompozycji Kazimierza Sikorskiego (1964). Studia kontynuował w Paryżu pod kierunkiem Nadii Boulanger (1966-1967). Obecnie jest profesorem kompozycji w Akademii Muzycznej w Łodzi i na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie. Twórca muzyki unistycznej, której zasady opierają się na rozważaniach zawartych w Teorii widzenia wybitnego malarza i teoretyka sztuki związanego z Łodzią, twórcy unizmu – Władysława Strzemińskiego. Jest autorem oper, koncertów instrumentalnych oraz utworów symfonicznych i kameralnych. Współpracował również z architektami, tworząc muzykę przestrzenną w Polsce, Austrii i Francji. Rok 1966 przyniósł mu I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie dla wykonawców muzyki współczesnej Gaudeamus w Holandii. Od tamtej pory koncertuje jako pianista na całym świecie, wykonując przede wszystkim repertuar współczesny. W roku 1967 założył Warsztat Muzyczny, w którym grał na fortepianie i którym kierował przez 25 lat. Zespół wykonywał utwory zamawiane u kompozytorów z całego świata. W roku 1982 został doradcą muzycznym IRCAM w Paryżu. W latach 1983-1984 prowadził cotygodniowe programy muzyczne we France Musique Radio. Był współautorem serii programów telewizyjnych Muzyka powstaje i cyklu filmów poświęconych muzyce współczesnej Cisza i dźwięk (1986-1989). Prowadzi seminaria i mistrzowskie kursy kompozytorskie w Polsce i za granicą, m.in. w Darmstadt, Bazylei i Sztokholmie, na uniwersytetach Indiana (Bloomington), Yale (New Heaven), Południowej Kalifornii (Santa Barbara). Wykładał w Tokio, Osace, Kobe, Hongkongu, Pekinie, Tajpej i Jerozolimie. Współpracował z dyrygentami: Garym Bertinim, Janem Krenzem, Leifem Segerstamem, Kazimierzem Kordem, Kazuyoshi Akiyamą, Bohdanem Wodiczko, Paulem Zukofskym, Ernestem Bourem, Halsem Zenderem, Jerzym Maksymiukiem czy Luką Pfaffem. Jego utwory wykonywane były na wielu festiwalach muzycznych w kraju i za granicą, w renomowanych salach koncertowych, m.in. Wiener Konzerthaus, Concertgebouw w Amsterdamie, Palacio de Bellas Artes w Meksyku, Suntory Hall w Tokio, Palais de Festival w Cannes i Beethovenhalle w Bonn.

Kompozytor i pedagog urodzony w Łodzi. Absolwent Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów (1981), gdzie studiował kompozycję w klasie prof. Bronisława Kazimierza Przybylskiego i teorię muzyki. Od chwili ukończenia studiów zatrudniony w rodzimej uczelni. Obecnie, w randze profesora, pełni funkcję kierownika Katedry Kompozycji. Przez sześć lat prowadził Akademicki Chór Politechniki Łódzkiej. Z zespołami chóralnymi dokonał nagrań archiwalnych utworów twórców związanych z Łodzią, m.in. Andrzeja Hundziaka i Karola Mroszczyka. Prowadził również wiele koncertów, m.in. w Łodzi, Glasgow i Edynburgu. Z dużym zaangażowaniem kompozytor przygotowuje kolejne sesje Musica Moderna – odbywające się w łódzkiej uczelni od roku 1982 cykle koncertów i wykładów poświęcone muzyce współczesnej. Ważniejsze kompozycje Sławomira Kaczorowskiego to: Elegia o… (chłopcu polskim) na chór mieszany (1976), Koncert na flet i orkiestrę smyczkową (1982), Unity-form na trio akordeonowe (1982), Tryptyk na klawesyn (1983), Impressio na sopran solo i trzy akordeony (1984), Direction na dwa fortepiany (1986), Benedictus na chór mieszany (1986), Koncert na akordeon i orkiestrę kameralną (1987), Dolente na wiolonczelę solo (1989), Der Wille zur Macht (1990), Pezzo alla tango na gitarę i klawesyn (1991), Con forza na fortepian (1993), Swing music na chór mieszany (1994), Impresja na akordeon (1994), Noveletta na harfę i orkiestrę smyczkową (1996), Scherzino na klarnet i akordeon (1997), Impromptu na akordeon (1998), Con calore na altówkę i fortepian (1999), Ragtime na fortepian (1999), Ragtime na fortepian na 4 ręce (2000), Ragtime na skrzypce, gitarę i akordeon (2000), Jesienne lasy na chór mieszany (2000, sł. Tadeusz Miciński), Con moto na fortepian (2001), Cotton Spinner Quartet (2002), Toccata na fortepian (2004), Furioso na orkiestrę symfoniczną (2005), Agitato na dwa fortepiany (2006), Surprise for marimba (2006), Polskie pejzaże na baryton i fortepian (2006), Chain for violin and accordion (2007), Otcze nasz na chór mieszany (2007), Capriccio na obój i fortepian (2007), Concerto giocoso na akordeon, fagot i orkiestrę kameralną (2009), Laudate Dominum na chór mieszany (2012), ALEAccordions for two players (2012) i wiele innych. Jego utwory były wykonywane w kraju i za granicą, m.in. podczas Festiwalu Młoda Muzyka Polska w Szczecinie, Poznańskiej Wiosny Muzycznej, Gdańskich Spotkań Młodych Kompozytorów, Legnica Cantat, Internationales Jugend-Festspieltreffen Bayreuth, Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej im. Witolda Lutosławskiego w Szczecinie, Internationaler Akkordeonwettbewerb Klingenthal, International Accordion Competition Poprad, Coupe Mondiale Copenhagen, Międzynarodowego Konkursu Współczesnej Muzyki Kameralnej w Krakowie, Śląskich Dni Muzyki Współczesnej w Katowicach, Festiwalu Muzyki Współczesnej „Musica Polonica Nova” we Wrocławiu. Nagrody i wyróżnienia: Ogólnopolski Konkurs Młodych Kompozytorów (II nagroda, 1982), Pianistyczny Konkurs Kompozytorski w Słupsku (II nagroda i wyróżnienie, 1984), Konkurs Kompozytorski w Tarnowie (II nagroda, 1985), Konkurs Kompozytorski Zarządu Głównego Polskiego Związku Chórów i Orkiestr (III nagroda, 1987), Konkurs Kompozytorski im. Karola Szymanowskiego (wyróżnienie, 1988). Jest prezesem Łódzkiego Oddziału Związku Kompozytorów Polskich i należy do Polskiej Komisji Akredytacyjnej obecnej kadencji.

Kompozytorka, teoretyk muzyki, rocznik 1986. W Akademii Muzycznej w Łodzi ukończyła kompozycję w klasie prof. Bronisława Kazimierza Przybylskiego (dyplom z wyróżnieniem, 2010) oraz teorię muzyki pod kierunkiem prof. AM dr hab. Ewy Kowalskiej-Zając (2011). Obecnie w łódzkiej uczelni pracuje na stanowisku asystenta. Przez dwa lata kształciła się w ramach Podyplomowych Studiów Muzyki Filmowej, Komputerowej i Twórczości Audiowizualnej w Łodzi. Studiowała muzykę elektroniczną pod kierunkiem prof. Krzysztofa Knittla. Brała też udział w kursach prowadzonych przez prof. Marka Chołoniewskiego i prof. Grażynę Pstrokońską-Nawratil. W sierpniu 2013 roku była uczestniczką Międzynarodowego Kursu Kompozytorskiego „Synthetis” w Radziejowicach, którego wykładowcami byli: Mauro Lanza (Włochy), Mauricio Sotelo (Hiszpania) i Miguel Azguime (Portugalia). Utwory autorstwa Marty Śniady są regularnie prezentowane podczas koncertów w ramach sesji Musica Moderna w Łodzi. Artystka współpracowała z Małgorzatą Monetą przy wystawie fotograficznej Nano w Galerii FF Łódzkiego Domu Kultury. W październiku 2010 roku jej instalacja Pieces of Chopin after bottle of wine prezentowana była w ramach projektu Cóż po Chopinie? w Miejskiej Galerii Sztuki w Łodzi. W roku 2012 utwór Marty Śniady aSH wykonany został przez zespół Kwartludium podczas koncertu w cyklu contem.ucha w Filharmonii Łódzkiej. Jej kompozycje prezentowane były również w Studiu S1 Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Utworem Dusza z cieła wylecieła na chór mieszany a cappella Marta Śniady zdobyła III nagrodę w konkursie kompozytorskim zorganizowanym z okazji 60-lecia Akademii Muzycznej w Gdańsku. W 2013 roku zdobyła I nagrodę w XI Ogólnopolskim Konkursie Kompozytorskim im. T. Ochlewskiego za kompozycję s!c2. Od roku 2009 jest recenzentką muzyczną „Dziennika Łódzkiego”. Ponadto publikowała w czasopiśmie muzycznym „Glissando” i opracowała aneks do książki Rozmowy z Włodzimierzem Kotońskim Małgorzaty Gąsiorowskiej (2010).