Archiwum aktualności 2016

 

 

Pianista-kameralista, pedagog, kompozytor i organizator życia muzycznego. Studiował w Konserwatorium Muzycznym Heleny Kijeńskiej-Dobkiewiczowej w Łodzi oraz w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Warszawie (fortepian u A. Dobkiewicza, kompozycja u R. Statkowskiego i P. Rytla) i na Uniwersytecie Warszawskim (studia filozoficzne). W latach 1931-45 prowadził działalność pedagogiczną, publicystyczną i koncertową (jako kameralista) w Kownie i Warszawie. Po II wojnie światowej powrócił do Łodzi, gdzie uczestniczył w pracach nad restytucją szkolnictwa muzycznego. W latach 1945-50 sprawował funkcję dyrektora Państwowej Średniej Szkoły Muzycznej w Łodzi, równocześnie prowadząc zajęcia z nauki akompaniamentu, kameralistyki i przedmiotów humanistycznych w łódzkiej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (później Akademii Muzycznej), w której pracował do roku 1991; przejściowo wykładał także w warszawskiej PWSM. W roku 1950 objął funkcję dziekana Wydziału Instrumentalnego PWSM w Łodzi, a w latach 1957-69 przez 4 kadencje był jej rektorem. W 1957 roku przyczynił się do powstania w ramach Uczelni Katedry Teorii Muzyki, Fortepianu oraz Instrumentów Orkiestrowych, a w 1959 powołał do życia pierwszą w Polsce Katedrę Muzyki Kameralnej, którą kierował do roku 1974.

Równolegle prowadził działalność estradową, występując m. in. z E. Umińską, I. Dubiską, B. Górzyńską, H. Baranowicz-Bacewicz, O. Olginą, L. Skowron, T. Żylis-Gara, M. Szaleskim, Z. Płoszajem, Z. Friemanem, A. Hiolskim i siostrą Grażyną, z którą dokonał szeregu prawykonań i pierwszych nagań jej utworów kameralnych. Komponował pieśni i utwory fortepianowe (m. in. Toccata). Opublikował szereg prac naukowych z problematyki kameralistyki fortepianowej.

Odznaczony m. in. Krzyżem Kawalerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz tytułem honorowym Zasłużonego Nauczyciela PRL. W roku 1993 otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Muzycznej w Łodzi.