- Zbigniew Chaniecki
Europejskie teatry lat 1750-1815 w relacjach polskich podróżników - Marek Nahajowski
Od Printza do Forkela. Wizje dziejów muzyki europejskiej w historiografii XVIII wieku - Beata Stróżyńska
Symfonia w XVIII-wiecznej Polsce. Teoria, repertuar i cechy stylistyczne
cena pakietu: 120 zł
Europejskie teatry lat 1750-1815 w relacjach polskich podróżników
Zbigniew Chaniecki
Łódź 2019
ISBN 978-83-60929-61-2
objętość: 630 stron
ZAWARTOŚĆ
- Od redakcji
- Wstęp
Część I. FRANCJA
- Rozdział 1.
- Uwagi o społecznej sytuacji artystów sceny i przeszkodach utrudniających działalność teatrów w Paryżu (do 1789 r.)
- Paryskie życie teatralne w okresie rewolucji
- Uwagi o repertuarze teatrów w okresie rewolucji
- Teatry paryskie w czasie rządków Napoléona
- Wpływ sytuacji społecznej i politycznej na przybyszów z Polski
- Modele podróży
- Polskie środowisko w Paryżu
- Nauka
- Zwiedzanie
- Zainteresowania teatralne Polaków
- Teatr Francuski zwany też Komedią Francuską
- Polskie i francuskie opinie o Teatrze Francuskim i jego aktorach
- Relacje i opinie Polaków o poszczególnych spektaklach teatralnych w Komedii Francuskiej
a. Dramaty francuskich klasyków
b. Dzieła osiemnastowiecznych twórców tragedii
c. Komedie następców Molière’a - Inne teatry dramatyczne
- Teatry szkolne
- Wielka Opera
- Opera Włoska
- Théâtre Feydeau (do 1791 de Monsieur)
- Théâtre du Vaudeville
- Théâtre de la Gaîté
- Théâtre de l’Ambigu-Comique
- Théâtre de la Porte-Saint-Martin
- Théâtre Beaujolais (późniejszy Montansier, Variétés)
- Théâtre des Jeunes Artistes
- Epilog
Społeczne, prawne i polityczne uwarunkowania działalności paryskich teatrów
Rozdział 2.
Polacy w Paryżu
Rozdział 3.
Dramat francuski w Polsce
Rozdział 4.
Wrażenia, opinie i relacje Polaków ze spektakli obejrzanych w paryskich teatrach dramatycznych
Rozdział 5.
Teatry muzyczne Paryża w relacjach Polaków
Rozdział 6.
Opinie Polaków na temat teatrów na francuskiej prowincji
Część II. WŁOCHY
- Rozdział 7.
- Uwagi o działalności teatrów we Florencji w XVII i XVIII w.
- Życie teatralne Florencji w relacjach Polaków
- Tradycja i działalność publicznych teatrów operowych
- Kształtowanie się teatru postbarokowego
- Teatry weneckie w XVIII wieku
- Polacy na spektaklach teatralnych w Wenecji
- Geneza i początki działalności teatrów muzycznych, kompozytorzy i libreciści
- Uwagi o publiczności teatralnej
- Teatry muzyczne w relacjach Polaków
a. Teatro San Carlo
b. Teatro San Giovanni dei Fiorentini
c. Teatro Nuovo sopra Toledo
d. Teatro del Fondo di Separazione - Rzymska droga rozwoju opery
- Teatry rzymskie w relacjach Polaków
a. Teatro Alibert (później Teatro delle Dame)
b. Teatro di Torre Argentina
c. Teatro Tordinona (później Teatro Apollo)
d. Teatro della Valle
e. Teatro Pace
f. Teatro Pallacorda
g. Collegio Clementino
h. Teatro dei Burattini - Genua
- Lucca
- Piza
- Livorno
- Siena
- Parma
- Mediolan
- Turyn
- Padwa i Vicenza
- Werona
- Bolonia
- Fano
- Udine
- Reggio Emilia
Florencja
Rozdział 8.
Wenecja
Rozdział 9.
Neapol
Rozdział 10.
Rzym
Rozdział 11.
Polskie relacje z teatrów w innych miastach włoskich
Część III. INNE KRAJE
- Rozdział 12.
- Polacy w Wiedniu i ich zajęcia: nauka, zwiedzanie, koncerty, życie towarzyskie i zakupy
- Polacy w wiedeńskich teatrach
- Praga
- Karlsbad
- Brno
- Berlin
- Drezno
- Mannheim
- Monachium
- Stuttgart
- Inne miasta niemieckie
- Amsterdam
- Bruksela
- Gandawa
- Spa
Z dziejów teatru hiszpańskiego. Opinie Polaków
Rozdział 13.
Polacy informują o teatrach w Austrii, Czechach i Niemczech
Rozdział 14.
Doniesienia Polaków z teatrów w Niderlandach
Rozdział 15.
Polskie relacje i opinie o teatrach angielskich
Rozdział 16.
Szwecja i teatry Sztokholmu w opisach Polaków
Rozdział 17.
Życie teatralne Rosji we wspomnieniach Polaków
- Podsumowanie
- Spis ilustracji
- Wykaz skrótów
- Bibliografia
- Źródła
- Opracowania
- Indeks nazwisk
- Indeks geograficzny
- Summary
Od redakcji:
„Książka Europejskie teatry lat 1750–1815 w relacjach polskich podróżników stanowi ukoronowanie pięćdziesięcioletniej pracy badawczej Zbigniewa Chanieckiego. Ta barwna opowieść o życiu teatralnym Starego Kontynentu w II połowie XVIII wieku i na początku XIX stulecia jest adresowana do szerokiego grona odbiorców, do wszystkich miłośników historii kultury, którzy zapewne z przyjemnością przeczytają fragmenty pamiętników i notatek sprzed przeszło dwustu lat. Specyfiką tej opowieści jest spojrzenie na omawianą problematykę z perspektywy Polaków, choć sporadycznie zdarzają się także relacje osób innych narodowości.”
~ Beata Stróżyńska
Od Printza do Forkela. Wizje dziejów muzyki europejskiej w historiografii XVIII wieku
Marek Nahajowski
Łódź 2019
ISBN: 978-83-60929-66-7
objętość: 440 stron
ZAWARTOŚĆ
- Wprowadzenie
- 1.1. Stan badań
- 1.2. Rozwój świadomości historyczno-muzycznej w Europie do końca XVII wieku
- 1.3. Zarys myśli historiograficznej w XVIII wieku
- 2.1. Pionierzy – Printz, Bontempi, Bonnet-Bourdelot
- 2.2. Teoretycy i akademicy francuscy
- 2.3. Caffiaux, Marpurg, Blainville, Martini, Gerbert
- 2.4. W poszukiwaniu syntezy – Hawkins, Burney, Forkel
- 2.5. Teoretycy, literaci, kompilatorzy
- 3.1. Geneza i natura muzyki
- 3.2. Próby periodyzacji dziejów
- 3.3. Pozaeuropejskie kultury muzyczne
- 4.1. XVIII -wieczny spór o sztukę antyku. Querelle des anciens et des modernes
- 4.2. Mityczna geneza muzyki greckiej
- 4.3. Problemy teorii muzyki
- 5.1. Mit średniowiecza w kulturze XVIII wieku
- 5.2. Średniowieczna monodia
- 5.3. Od Guidona do Dunstable’a – w kręgu wczesnej polifonii
- 5.4. Rozkwit wielogłosowości (1450–1600)
- 5.5. Zapomniana epoka? Muzyka pierwszej połowy XVII stulecia w perspektywie historiografii XVIII -wiecznej
- 6.1. Od modalności do systemu dur – moll
- 6.2. Ojcowie -założyciele musica moderna
- 6.3. „Augustian Age” – styl klasyczny pierwszej połowy XVIII wieku
- 6.4. Charlesa Burneya poglądy estetyczne na musica moderna
- Zakończenie
- Bibliografia
- Indeks nazwisk
- Summary in English
- Resumo en Esperanto
Rozdział 1.
Zagadnienia wstępne
Rozdział 2.
Historiografowie i ich prace
Rozdział 3.
Koncepcje dziejów muzyki w XVIII wieku
Rozdział 4.
Musica antiqua – Starożytna Grecja
Rozdział 5.
Musica antiquo-moderna. W kręgu modalności europejskiej
Rozdział 6.
Musica moderna. W poszukiwaniu wyznaczników muzycznej współczesności
Ze wstępu:
„Celem niniejszej pracy stało się prześledzenie rozwoju historiografii muzycznej w XVIII wieku. W szczególności dotyczyło to takich zagadnień, jak: obieg myśli naukowej, wzajemne relacje między poszczególnymi badaczami, sposoby periodyzacji historii, zmiana stanu wiedzy na temat dawniejszego repertuaru czy ocena stylów kompozytorskich przeszłości w kontekście ówczesnych dyskusji estetycznych. Aby określić powyższe zależności, konieczne stało się przeprowadzenie pogłębionej analizy porównawczej dawnych rozpraw historiograficznych. Jakkolwiek zasadniczą część materiału badawczego stanowiły tak zwane ogólne historie muzyki, wiele informacji na temat XVIII-wiecznych wizji dziejów odnaleźć można było również na kartach traktatów teoretyczno-muzycznych oraz polemik estetycznych (dyskusje na temat kultury starożytnej i średniowiecznej). Całość wywodu wsparta została odniesieniami do wyników dotychczasowych badań naukowych na temat rozwoju historiografii muzycznej.”
Symfonia w XVIII-wiecznej Polsce. Teoria, repertuar i cechy stylistyczne
Beata Stróżyńska
Łódź 2015
ISBN: 978-83-60929-47-6
objętość: 587 stron
Sfinansowano ze środków Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
ZAWARTOŚĆ
-
Wstęp
- Miejsce symfonii w europejskiej myśli estetycznej i praktyce kompozytorskiej XVIII wieku
1.1. Przemiany estetyczne i filozoficzne w kulturze europejskiej XVIII wieku a znaczenie muzyki instrumentalnej
1.2. Symfonia w ujęciu xviii -wiecznej teorii muzyki
1.3. Cechy gatunkowe symfonii w twórczości europejskiej - Symfonia w XVIII-wiecznej Polsce jako przedmiot refleksji badawczej
2.1. Sytuacja polityczno-społeczna i kulturalna Rzeczypospolitej w XVIII stuleciu
2.2. Poglądy na symfonię w dawniejszym polskim piśmiennictwie muzycznym
2.3. Badania symfonii w XVIII-wiecznej Polsce podejmowane po II wojnie światowej
2.4. Problemy badawcze, metodologiczne i terminologiczne - Repertuar symfonii w XVIII-wiecznej Polsce
3.1. Źródła i zabytki
3.2. Twórcy symfonii - Symfonia w kulturze muzycznej XVIII-wiecznej Polski
4.1. Symfonia w środowisku dworskim
4.2. Symfonia w kontekście kościelnym
4.3. Symfonia w życiu kulturalnym miast - Symfonia kameralna – typ orkiestrowej muzyki koncertowej w XVIII-wiecznej Polsce
5.1. Cykl symfoniczny
5.2. Układy formalne poszczególnych ogniw symfonii
5.3. Instrumentarium i typy faktury instrumentalnej
5.4. Rola elementów ludowych i narodowych
5.5. Symfonia kameralna – podsumowanie - Symfonia kościelna – lokalny typ liturgicznej muzyki instrumentalnej
6.1. Kształt utworu i budowa formalna
6.2. Instrumentarium i faktura instrumentalna
6.3. Charakterystyczne rozwiązania dźwiękowe i stylistyczne
6.4. Kompozycje pro processione jako symfonie kościelne
6.5. Inne utwory w typie symfonii kościelnej
Zakończenie
Bibliografia
Summary
Fragment wstępu:
Teoria, repertuar i cechy stylistyczne symfonii w XVIII-wiecznej Polsce to temat, w ramach którego mieszczą się różne zakresy badawcze, w tym także owa „zaniedbana” historia rodzimej symfonii owego stulecia. Rozprawa obejmuje jednak znacznie szersze spektrum zagadnień, nie ogranicza się do części analitycznej, w której są badane zabytki rodzimej symfoniki z omawianego okresu. W części teoretycznej na podstawie analizy zasobów polskich archiwów oraz ówczesnych wzmianek prasowych została podjęta próba ukazania miejsca i roli tego gatunku na tle życia muzycznego kraju. Celem pracy jest przedstawienie zjawisk, występujących na ziemiach Rzeczypospolitej, w szerokim kontekście europejskim, z uwzględnieniem ówczesnej problematyki filozoficzno-estetycznej oraz teoretyczno-muzycznej.
Punktem wyjścia do wyznaczenia zakresu badań było zdefi niowanie, jakie utwory w świetle ówczesnego piśmiennictwa muzycznego spełniają kryteria gatunkowo-stylistyczne i mogą być zaliczone do grupy symfonii, a także jakie istniały wewnętrzne podziały w ramach tego gatunku. Ścisłe rozgraniczenie poszczególnych rodzajów symfonii na podstawie XVIII-wiecznych traktatów okazało się tak bardzo owocne, iż stało się jednocześnie punktem wyjścia do sformułowania głównej tezy tej pracy o dwutorowym rozwoju rodzimej symfonii; było ono też pomocne w dookreśleniu głównego problemu badawczego, wyznaczając kierunki poszukiwań materiałów źródłowych. Ustalenie możliwie precyzyjnych kryteriów w świetle teorii XVIII-wiecznych stanowiło element niezbędny do przedstawienia ówczesnej praktyki kompozytorskiej oraz wykonawczej. Zasadne wydawało się też omówienie na wstępie cech stylistyczno-gatunkowych konkretnych utworów, to znaczy symfonii, tworzonych w tym czasie w wiodących europejskich centrach muzycznych. Już z pierwszych badań prowadzonych nad zasobami polskich archiwów wynikało jednoznacznie, iż rodzime utwory powstawały przede wszystkim pod przemożnym wpływem ośrodków niemieckojęzycznych, stąd podstawą do rozważań teoretycznych na temat tego gatunku stało się w dużej mierze piśmiennictwo z tych obszarów.