Klawesyn i Muzyka Dawna
- skrzypce wg modelu Groblicza I-go, Jan Pawlikowski, Kraków 2018;
- skrzypce wg modelu Antonio Stradivariego z 1715 roku, Jan Pawlikowski, Kraków 2017;
- skrzypce piccolo, wg modelu Nicola Amatiego z 1649 roku, Jan Pawlikowski, Kraków 2018;
- 2 smyczki wg modeli XVII wiecznych z systemem clip on, Basil de Visser, Amsterdam 2013;
- smyczek renesansowy;
- smyczek model 1700;
- smyczek francuski wg modelu XVII w.
SKRZYPCE
- altówka wg modelu braci Amatich z 1596 roku, Jan Pawlikowski, Kraków 2018.
ALTÓWKI
- Dwa oboje barokowe, kopie oboju pochodzącego z około 1720 r. niemieckiego budowniczego Paula Paulhahna. O Paulhahnie wiemy niewiele, działał w pierwszej połowie XVIII w. prawdopodobnie w okolicach Norymbergi. Z zachowanych do dziś instrumentów tego budowniczego znany jest obój in C oraz flet d’amore in A. Jedyny oryginalny obój Paulhahna znajduje się w prywatnej kolekcji Nikolausa Harnoncourta. Jest wykonany z bukszpanu. Na nim właśnie grał Jürg Schaeftlein, pierwszy oboista Concentus Musicus Wien, pionier oboju barokowego w naszych czasach. Duet z nim tworzył amerykanin Paul Hailperin, grając na kopii Paulhahna, którą sam zbudował. Wśród oboistów grających na tym instrumencie są: Sophia McKenna, David Reichenberg, Paul Goodwin, Katharina Spreckelsen, Marie Wolf, Anthony Bevis. Instrumenty będące własnością Akademii Muzycznej w Łodzi, zbudował polski budowniczy, Filip Frydrysiak w 2010 r. Jeden z nich wykonany jest z bukszpanu, drugi z drzewa czereśni. Wysokość stroju a’ 415 Hz.
OBOJE
- klawesyn francuski wg Pascala Taskin, Paryż 1769, Bruce Kennedy, Castelmuzzio 2015, transpozycja a’ 392 Hz – 415 Hz – 440 Hz;
- klawesyn niemiecki wg Michaela Mietke, Berlin, ok. 1700, Matthias Kramer, Hamburg 2018, tranpozycja a’ 392 Hz – 415 Hz – 440 Hz;
- klawesyn włoski zbudowany w oparciu o model włoski XVIII wieku, tzw.: false inner-outer, Matthias Kramer, Hamburg 2018, transpozycja a’ 415 Hz – 440 Hz – 465 Hz;
- klawesyn francuski wg Pascala Taskin, Zygmunt Kaczmarski, Kraków 1995, transpozycja a’ 415 Hz – 440 Hz;
- klawesyn flamandzki, Zygmunt Kaczmarski, Kraków 1995, transpozycja a’ 415 Hz – 440 Hz;
- klawesyn współczesny marki Thierbach (1969);
- klawesyn pedałowy firmy Neupert, zbudowany na wzór klawesynu Wandy Landowskiej, co wiąże się z bogatą tradycją muzyki dawnej w Łodzi związaną z działalnością Emmy Altberg. Klawesyn pochodzi z 1936 roku, Posiada numer katalogowy 15464 i jest modelem typu „Konzert” („K”), a jego konstrukcja częściowo wzorowana była na Le grand modèle de concert Pleyela.
KLAWESYNY
Dzięki współpracy i uprzejmości Piccola Accademia di Montisi studenci Katedry w roku akademickim 2014/2015 korzystali z kopii klawesynu Joannesa Coucheta (1650) wykonanej przez Bruce’a Kennedy’ego w Castelmuzzio w 2008 roku.
Klawesyn francuski wg Pascala Taskina, Paryż 1769, Bruce Kennedy, Castelmuzzio 2015
Klawesyn niemiecki wg Michaela Mietke, Berlin ok. 1700, Matthias Kramer, Hamburg 2018
Klawesyn włoski zbudowany w oparciu o model włoski XVIII wieku, Matthias Kramer, Hamburg
- wiolonczela 4/4, wg modelu „Monck”Antonio Stradivariego 1730, Jacek Wesołowski, Gdańsk 2018;
- wiolonczela piccolo, wg modelu braci Amatich z 1615 roku, Jacek Wesołowski, Gdańsk 2018;
- basse de violon, wg modelu Andrei Amatiego z 1572 roku, Jacek Wesołowski, Gdańsk 2018;
- wiolonczela anonimowa, przystosowana do używania jako instrument historyczny Marcin Mazur, Łódź 2014;
- 2 smyczki barokowe, modele włoskie ok. 1720, Basil de Visser, Amsterdam 2013;
- smyczek wczesnobarokowy, model ok. 1660, Basil de Visser, Amsterdam 2017;
- smyczek romantyczny, model Dodd, ok. 1800, Basil de Visser, Amsterdam 2017.
WIOLONCZELE BAROKOWE
Bogate i zróżnicowane instrumentarium z rodziny wiolonczel XVII i XVIII wieku oraz różne rodzaje smyczków jako uzupełnienie kompetentnego nauczania i doświadczeń wynoszonych z lekcji indywidualnych, zespołowych i projektów orkiestrowych pozwalają studentom na dogłębne i kompleksowe studiowanie historycznych praktyk wykonawczych w specjalności wiolonczela barokowa.
- viola da gamba basowa 7-strunowa, wg. Richarda Meares 1664, Jacek Wesołowski, Gdańsk 2018;
- viola da gamba sopranowa, wg. Williama Turnera ok 165, Jacek Wesołowski, Gdańsk 2018;
- smyczek do violi da gamba basowej, z warsztatu Rogera Rose, 2018;
- smyczek do violi da gamba sopranowej, z warsztatu Rogera Rose, 2018.
VIOLE DA GAMBA
Viole da gamba zamówione przez Akademię Muzyczną im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi zostały zbudowane w pracowni lutniczej Jacka Wesołowskiego w Gdańsku w 2018 roku. Viola da gamba sopranowa jest kopią instrumentu angielskiego budowniczego Williama Turnera (ok. 1650 rok). Długość struny wynosi ok. 40 cm. Instrument posiada sześć strun, rozetkę oraz charakterystyczną dla viol angielskich rzeźbioną główkę. Viola da gamba basowa jest zbudowana na modelu Richarda Mearesa z ok. 1660 roku. Oryginał znajduje się w Royal College of Music w Londynie. Długość struny wynosi ok. 69 cm. Viola posiada siedem strun oraz rzeźbioną główkę. Główka violi Jacka Wesołowskiego nie jest kopią oryginału. Lutnik zdecydował się zrobić ukłon w stronę Akademii Muzycznej w Łodzi i wyrzeźbić głowę swojego stryja – profesora Franciszka Wesołowskiego (1914-2007) – teoretyka, kompozytora i pedagoga, który w roku 1986 założył w naszej Akademii Zakład Muzyki Dawnej.
- konsort renesansowych fletów podłużnych wg Bassano. Zestaw obejmuje 6 instrumentów:
1 basset in F, 2 tenory in C, 2 alty in G, 1 sopran in D
wysokość stroju: a’ = 466 Hz
materiał: klon
producent: Guido Klemisch, Berlin 2018 - 2 wczesnobarokowe flety sopranowe in C wg Kynseckera
wysokość stroju: a’ = 466 Hz
materiał: klon
producent: Guido Klemisch, Berlin 2018 - 1 barokowy flet basowy in F wg J.C. Dennera
wysokość stroju: a’ = 415 Hz
materiał: klon
producent: Guido Klemisch, Berlin 2018 - 3 barokowe flety altowe in F wg Stanesby`ego Sr
wysokość stroju: a’ = 415 Hz
materiał: masa żywiczna (resin)
producent: Vincent Bernolin, Paulhan 2018 - 2 barokowe flety altowe in F wg Stanesby’ego Jr
wysokość stroju: a’ = 415 Hz
materiał: bukszpan europejski
producent: Joachim Rohmer, Celle 2010
FLETY PODŁUŻNE
Cztery flety z konsortu renesansowego- konsort poprzecznych fletów renesansowych, zbudowany przez Giovanniego Tardino, Basel, z drewna klonowego, według wzoru oryginalnych fletów renesansowych ze zbiorów Accademia Filarmonica di Verona. W skład konsortu wchodzi jeden dwuczęściowy flet basowy in G, trzy flety tenorowe in D i jeden flet dyszkantowy in G. Wysokość stroju a’ 415 Hz;
- flet barokowy jednoklapowy, zbudowany przez Rudolfa Tutza (Innsbruck) według wzoru fletów Jeana Hyacintha Rottenburgha. Dwie części środkowe fletu w wysokości stroju a’ 415 Hz i 392 Hz;
- flet klasyczny ośmioklapowy, zbudowany przez Rudolfa Tutza (Innsbruck) według wzoru fletu Augusta Grensera (1789). Wysokość stroju a’ 430 Hz;
- flet piccolo jednoklapowy. Dwie środkowe części wymienne w wysokości stroju a’ 415 Hz i 430 Hz.
FLETY TRAVERSO
- lutnia renesansowa 10-chórowa wg Tieffenbruckera, Martin de Witte, Haga 2018;
- lutnia barokowa 13-chórowa (z łabędzią szyją) wg Tieffenbruckera, Martin de Witte, Haga 2018;
- teorba wg Sellasa, Martin de Witte, Haga 2018.
LUTNIE
