Archiwum aktualności 2017

Galeria zdjęć z uroczystości   |   Media o uroczystości

• IRENA SANTOR
• NAGRODY I ODZNACZENIA
• KSIĄŻKA
• PŁYTA
• WYSTAWA

• IRENA SANTOR (z domu Wiśniewska) urodziła się 9 grudnia 1934 roku w Papowie Biskupim na Pomorzu. Swoją karierę zawodową rozpoczęła w 1951 roku w Państwowym Zespole Ludowym Pieśni i Tańca „Mazowsze”. Z czasów mazowszańskich pochodzi Jej pierwszy wielki przebój Ej, przeleciał ptaszek. Po opuszczeniu „Mazowsza”, w 1959 roku dokonała pierwszych nagrań i zadebiutowała jako solistka na estradzie. Twórcami Jej pierwszych sukcesów zawodowych byli Stefan Rachoń i Władysław Szpilman, a nauczycielami Barbara Fijewska (aktorka), Wiktor Milewski (akompaniator) i Wanda Wermińska (śpiewaczka operowa).
   
  Pierwsze wielkie sukcesy to udział w festiwalu sopockim w 1961 roku i zdobyte tam nagrody dla piosenek Embarras i Walczyk na cztery ręce oraz nagroda za interpretację tych piosenek. Potwierdzeniem Jej kunsztu estradowego było wykonanie na festiwalach w Opolu (I nagroda) i w Sopocie (III nagroda) w 1966 roku piosenki Powrócisz tu.
   
  Kolejne lata to nieprzerwane pasmo sukcesów, wiele występów, nagrań radiowych, płytowych i telewizyjnych. Irena Santor próbowała swoich sił w kabarecie (U Kierdziołka, Wagabunda), w teatrze (Ateneum, Syrena), w teatrze TV (Loterya do muzyki S. Moniuszki), w filmie (Przygoda z piosenką). Zrealizowała wiele recitali telewizyjnych i programów radiowych. Jest współautorką cyklu „Irena Santor w Muzycznej Jedynce”, w którym zaprezentowała 46 interesujących felietonów dotyczących wydarzeń muzycznych i przedstawiających sylwetki twórców kultury (1994-1998).

  Oprócz nagrań piosenek estradowych, Irena Santor może się poszczycić nagraniem wielu innych utworów i płyt, które potwierdzały Jej umiejętności i wszechstronność (Przeboje pana Stanisława – pieśni Moniuszki, Baśnie Andersena w piosence – piosenki dla dzieci, Malowanki polskie – cykl utworów L. Kaszyckiego i J. Zalewskiego, cykl piosenek dla dzieci W. Rudzińskiego i S. Karaszewskiego).

  Artystka postanowiła zakończyć swoją karierę zawodową związaną z występami na estradzie w 1991 roku. Zdecydowała zająć się pracą charytatywną i społeczną. Oddała się pracy społecznej na rzecz Stowarzyszenia Polskich Artystów i Wykonawców Muzyki Rozrywkowej, którego od 1994 roku, przez prawie 10 lat, była przewodniczącą. Artystka zaangażowała się także w prace Polskiej Unii Onkologii. Ważną częścią działalności społecznej i charytatywnej stała się współpraca z fundacjami Jolanty Kwaśniewskiej „Porozumienie bez barier” i Anny Dymnej „Mimo wszystko”. Od 2005 roku Irena Santor jest opiekunem artystycznym Festiwalu Piosenki Zaczarowanej im. Marka Grechuty.

  W 2009 roku, ku radości publiczności, która nigdy nie pogodziła się z odejściem Artystki z estrady, Irena Santor wznowiła swoje koncerty, występując od czasu do czasu w różnych miastach Polski. Rok 2009 zakończyła wielkim urodzinowo-jubileuszowym koncertem, wieńczącym 50 lat Jej pracy artystycznej, który odbył się w Sali Kongresowej.

  Ważnym wydarzeniem roku 2010 było nagranie i wydanie płyty z nowymi piosenkami, zatytułowanej Kręci mnie ten świat. Na płycie znalazły się teksty m.in. Wojciecha Młynarskiego, Jana Wołka, Jacka Cygana, Agnieszki Osieckiej, do muzyki m.in. Seweryna Krajewskiego, Stanisława Soyki, Czesława Majewskiego, Zbigniewa Wodeckiego, Piotra Rubika.

  W 2013 roku ukazał się, nakładem Reader`s Digest, Pamiętnik składający się z książki i 3 płyt CD z piosenkami z różnych lat. Polskie Radio wydało również interesujący album z nagraniami kilkudziesięciu piosenek z lat 60. i 70. pochodzących z popularnego programu radiowego Podwieczorek przy mikrofonie. 3-płytowy album CD nosi tytuł Delicje z Podwieczorków przy mikrofonie. Interesującym doświadczeniem dla Ireny Santor był udział w nagraniu płyty Wasowski Odnaleziony. Ktoś zbudził mnie, na której dzięki współczesnej technice mogła zaśpiewać w duecie z Jerzym Wasowskim. W 2014 roku Artystka wydała dwie płyty: Zamyślenia oraz Punkt widzenia – tę ostatnią wydało Polskie Radio z okazji 80. urodzin Artystki.

  Irena Santor jest laureatką wielu nagród, wyróżnień i odznaczeń. Do najważniejszych należą: Nagroda Miasta Stołecznego Warszawy (1970, 1999), Złota Honorowa Odznaka Legionu Kanadyjskiego (1973), Srebrny Krzyż Zasługi (1974), Złoty Krzyż Zasługi (1976), Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1985), tytuł „Zasłużony dla Kultury Narodowej” (1989), Viktor 1992, Prometeusz 1994, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1998), Bursztynowy Słowik za całokształt twórczości (2002), Złoty Fryderyk (2007), Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2007), Order Uśmiechu (2008), Artysta Bez Granic (2009), Gwiazda w Alei Gwiazd Polskiej Piosenki w Opolu (2010), Diamentowy Mikrofon Polskiego Radia (2013), Medal św. Brata Alberta za wspieranie i promowanie twórczości muzycznej osób niepełnosprawnych (za 2013 rok).

  Ponadto ma w swoim dorobku wiele nagród festiwalowych, zwycięstwa w plebiscytach radiowych, telewizyjnych, prasowych, szereg Złotych Płyt. Jest honorową obywatelką Polanicy-Zdroju (2002), Solca Kujawskiego (2005), Warszawy (2013), Gminy Papowo Biskupie (2014) i Piechowic (2015). W uznaniu wybitnych dokonań dla promocji polskiej kultury otrzymała m.in. Dyplom Ministra Spraw Zagranicznych za wybitne zasługi w propagowaniu polskiej kultury za granicą, nagrodę w plebiscycie Polonijnych Biur Podróży, kilkakrotnie tytuł „Piosenkarki Roku” przyznany przez amerykańską Polonię i – w ostatnim czasie – nagrodę TVP Polonia za zasługi dla Polski i Polaków poza granicami kraju.

   
  Biogram według: www.irenasantor.pl

• • 1961 I nagroda dla piosenki Embarras i III nagroda dla piosenki Walczyk na cztery ręce, oraz I nagroda za interpretację piosenek na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie
  • 1962 Piosenkarka Roku 1961 w plebiscycie czytelników „Dookoła Świata” (ponownie w 1963)
  • 1962 Najlepsza polska piosenkarka w plebiscycie czytelników „Expressu Wieczornego” (ponownie w 1963)
  • 1966 Pieśniarka Roku 1965 – nagroda Polonii Amerykańskiej (ponownie w 1968 za rok 1967)
  • 1966 I nagroda w koncercie „Premiery” oraz Nagroda Przewodniczącego WRN w Opolu w koncercie „Przeboje sezonu” dla piosenki Powrócisz tu na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu
  • 1966 III nagroda na MFP w Sopocie za interpretacje piosenki Powrócisz tu
  • 1969 Złota Płyta za album Piosenki stare jak świat
  • 1970 Nagroda Miasta Stołecznego Warszawy za osiągnięcia w dziedzinie upowszechniania kultury
  • 1970 Złota Płyta za album Zapamiętaj, że to ja
  • 1971 III nagroda na festiwalu w Tokio dla piosenki Może już jutro
  • 1971 Złota Płyta za album Wśród nocnej ciszy
  • 1973 Złote Klucze Miast Buffalo i Cleveland (nagrody Polonii Amerykańskiej)
  • 1973 Złoty Mikrofon Radia Chicago (nagroda Polonii Amerykańskiej)
  • 1973 Złota Honorowa Odznaka Legionu Kanadyjskiego
  • 1973 Złota Płyta za album Z tobą na zawsze
  • 1974 Srebrny Krzyż Zasługi
  • 1976 Dyplom Ministra Spraw Zagranicznych za wybitne zasługi w propagowaniu polskiej kultury za granicą
  • 1976 Złoty Krzyż Zasługi
  • 1979 Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji (za wybitną współpracę artystyczną z Polskim Radiem i Telewizją)
  • 1979 Grand Prix za wykonanie piosenki Embarras na KFPP w Opolu
  • 1985 Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski
  • 1987 Złota Odznaka Honorowa Towarzystwa Polonia
  • 1989 Zasłużony Dla Kultury Narodowej
  • 1991 Honorowe Grand Prix za wybitne osiągnięcia w sztuce interpretacji piosenki na KFPP w Opolu
  • 1993 Wiktor 1992
  • 1993 Honorowy Srebrny As (nagroda Polish Promotion Corporation)
  • 1993 Srebrno-Bursztynowy Słowik z okazji XXX MFP w Sopocie
  • 1994 Prometeusz (Nagroda Artystyczna Polskiej Estrady)
  • 1996 Nagroda Ministra Kultury i Sztuki (za znakomitą i stałą obecność w kulturze polskiej)
  • 1997 I miejsce w IV edycji plebiscytu „Złota Piątka Tele Rzeczpospolitej” (organizowanego przez gazetę „Rzeczpospolita” za rok 1996)
  • 1997 Złota Płyta za album Miło wspomnieć
  • 1998 Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (za wybitne zasługi dla kultury polskiej, za osiągnięcia w pracy artystycznej)
  • 1999 Nagroda Miasta Stołecznego Warszawy
  • 2000 II miejsce w plebiscycie „Najpopularniejsi polscy piosenkarze 1999” („Super Express”)
  • 2000 Złota Płyta za album Duety
  • 2002 Bursztynowy Słowik na XXXIX MFP „Sopot Festival 2002” (za całokształt twórczości)
  • 2003 I miejsce w plebiscycie „Najpopularniejsi polscy piosenkarze 2002” („Super Express”)
  • 2004 II miejsce w plebiscycie „Najpopularniejsi polscy piosenkarze 2003” („Super Express”)
  • 2005 Honorowe Obywatelstwo Miasta Solec Kujawski
  • 2005 Nagroda Przyjaciela Zaczarowanego Ptaszka od Fundacji Anny Dymnej „Mimo wszystko” (za pomoc przy organizacji I Festiwalu Piosenki Zaczarowanej)
  • 2007 Złoty Fryderyk (za całokształt twórczości artystycznej)
  • 2007 Złoty Liść Retro (nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za działalność artystyczną związaną z twórczością 20-lecia międzywojennego, na Ogólnopolskim Festiwalu Piosenki Retro im. Mieczysława Fogga w Krakowie)
  • 2007 Biały Kruk (nagroda Fundacji Promocja Zdrowia)
  • 2007 Złoty Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis
  • 2008 Order Uśmiechu
  • 2009 Artysta bez Granic (nagroda TV Polonia)
  • 2009 „Bydgoskie Autografy” Autograf w Alei Autografów w Bydgoszczy przy ul. Długiej
  • 2010 Nominacja do tytułu „Mistrza Mowy Polskiej”
  • 2010 Gwiazda w Alei Gwiazd Polskiej Piosenki w Opolu
  • 2013 Diamentowy Mikrofon Polskiego Radia
  • 2013 Tytuł Honorowy Obywatel Warszawy
  • 2013 Medal św. Brata Alberta za 2013 rok za wspieranie i promowanie twórczości muzycznej osób niepełnosprawnych
  • 2014 Tytuł Honorowy Obywatel Gminy Papowo Biskupie
  • 2017 Nagroda TVP Polonia za zasługi dla Polski i Polaków poza granicami kraju

• Z okazji nadania Irenie Santor tytułu doktora honoris causa Akademia wydała książkę pt. Irena Santor – Doktor honoris causa Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi. W publikacji znajdują się m.in. recenzje doktoratu napisane przez Jacka Cygana i prof. Renatę Danel, tekst laudacji prof. Włodzimierza Nahornego i artykuł Marii Szabłowskiej o Irenie Santor, a także krótkie wypowiedzi samej Artystki. W publikacji znajdują się ponadto: wykaz nagród i odznaczeń zdobytych przez Irenę Santor oraz spis najważniejszych pozycji z jej obszernej dyskografii. Książka jest barwnie ilustrowana zdjęciami z różnych okresów kariery Ireny Santor.

  Cytaty z książki:

  „«Nasze Dobro Narodowe», słyszałem ten zwrot w odniesieniu do niej niejednokrotnie i właśnie ona, jak mało kto w naszym środowisku, na to określenie bardzo sobie zasłużyła. Jest jeszcze drugi: «Pierwsza Dama Polskiej Piosenki» – tego już nie kwestionuje nikt. Otoczona jest szacunkiem i przez tych, którzy profesjonalnie zajmują się piosenką, tych którzy uprawiają zupełnie inne gatunki muzyki (…), jak i ludzi na co dzień w ogóle nie interesujących się sztuką.” | prof. dr Włodzimierz Nahorny

  „Mam jednocześnie świadomość, a z niej płynącą satysfakcję i radość, iż uczestniczę w wydarzeniu historycznym. Oto po raz pierwszy muzyczne środowisko naukowe pragnie docenić i uhonorować Pierwszą Damę polskiej piosenki. To znak czasu – wydarzenie bez precedensu! Co cieszy, jest ono jednocześnie dowodem zmieniającego się w XXI wieku podejścia do dyscypliny artystycznej, jaką jest szeroko rozumiana sztuka wokalna.” | prof. dr hab. Renata Danel

  „Dla mnie metoda odtwórcza Ireny Santor, owa «skromność śpiewania» jest najwyższą wartością, dostępną tylko absolutnie nielicznym. Artystka w sposób mistrzowski kreśli swoim głosem opowieści, jak japońscy mistrzowie kreślili cienkim piórkiem niepowtarzalne obrazy. Nie epatuje, nie nadużywa emocji, pozwala zmysłom słuchacza na swobodny byt. Ale w jej głosie, w jej interpretacji jest wszystko. Nic tam już nie można dodać - ani czasu, ani atłasu.” | Jacek Cygan

  Śpiewała od dziecka, a już jako kilkuletnia dziewczynka w ten sposób „zarabiała”. Wskakiwała na ladę sklepową i śpiewała lekko nieprzyzwoite piosenki miłosne, a panie ekspedientki dawały jej słodycze. W „repertuarze” miała nie tylko frywolne kuplety, ale także Prząśniczkę i Po nocnej rosie. Dopiero po latach dowiedziała się, że napisał je Stanisław Moniuszko. Dlaczego z takim talentem wokalnym wylądowała w Szkole Zdobienia Szkła w Polanicy? Historia o tym milczy. Wiemy natomiast, ze malować ani rysować nie umiała zupełnie. Na szczęście jedna z nauczycielek w Polanicy zauważyła, że jej miejsce jest raczej w szkole muzycznej, przedstawiła profesorowi Górzyńskiemu, a ten, po przesłuchaniu dał list polecający do „Mazowsza”. | Maria Szabłowska

• Do publikacji upamiętniającej nadanie doktoratu honoris causa Irenie Santor dołączona została płyta CD. Znalazło się na niej sześć pieśni Stanisława Moniuszki. Są to archiwalne nagrania z 1981 roku, w których udział wzięli Irena Santor z towarzyszeniem zespołu instrumentalnego ANAWA.

  Stanisław Moniuszko (1819-1872) – pieśni

       1. Prząśniczka (sł. Jan Czeczot)
       2. Pieśń wieczorna (sł. Władysław Syrokomla)
       3. Wiosna (sł. Stefan Witwicki)
       4. Słoneczko (sł. Jan Czeczot)
       5. Grajek (sł. Antoni Kolankowski)
       6. Groźna dziewczyna (autor słów nieznany)
  

  Irena Santor – śpiew
  Zespół instrumentalny ANAWA

   
  

• Archiwalne zdjęcia, okładki płyt i inne materiały wykorzystane w publikacji Irena Santor – doctor honoris causa Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi będą zaprezentowane na wystawie w foyer Sali Koncertowej Akademii Muzycznej przy ul. Żubardzkiej 2a. Materiały pochodzą ze zbiorów dra hab. Jacka Ścibora. Na wystawę zapraszamy od 31 maja.