Archiwum aktualności 2020

Legenda jazzu, mistrz improwizacji, wybitny pianista. Urodził się w roku 1940 na Śląsku Cieszyńskim, po czechosłowackiej stronie granicy. Gdy miał sześć lat, rodzice powrócili do Polski. W wieku dziesięciu lat rozpoczął naukę gry na fortepianie – jego pierwszą nauczycielką była matka – pianistka i śpiewaczka. Naukę kontynuował w szkołach muzycznych w Rybniku, Katowicach i Krakowie. Choć rodzice marzyli, by ich syn zrobił karierę jako klasyczny pianista, to piętnastolatka porwał jazz – odkrył ten gatunek w połowie lat pięćdziesiątych dzięki programom Willisa Conovera Music USA Jazz Hour. Muzyka ta zafa-scynowała artystę rytmem i wolnością improwizacji, zwłaszcza w wykonaniu mistrzów fortepianu, takich jak Art Tatum czy Erroll Garner.

Pasja, determinacja i umiłowanie muzyki, w połączeniu z ogromną pracą, zaowocowały świetną techniką i własnym stylem gry, a nagrania płyt i występy publiczne przyniosły artyście uznanie w Polsce i Europie, a potem w Stanach Zjednoczonych. W 1977 roku John Hammond, odkrywca talentów i producent płyt, zaprosił Makowicza po raz pierwszy do Nowego Jorku na kontrakt w znanym klubie jazzowym „The Cookery” oraz nagranie płyty „ADAM” dla CBS Columbia. W 1978 roku Adam Makowicz przyjechał tam ponownie.

W 1981 roku, po wprowadzeniu w Polsce stanu wojennego, Ada m Makowicz wraz z innymi polskimi artystami mieszkającymi w USA wziął udział w emitowanym na cały świat programie telewizyjnym zorganizowanym z inicjatywy prezydenta Ronalda Reagana Żeby Polska była Polską, co definitywnie zamknęło mu na osiem długich lat możliwość przyjazdu do kraju. W tym czasie Makowicz dużo nagrywał, występował głównie solowo, ale także z zespołami i orkiestrami w USA, Kanadzie i w Europie, grał na festiwalach jazzowych, w salach koncertowych i w klubach jazzowych. W roku 1989, wraz ze zmianą ustroju w Polsce, artysta otrzymał polski paszport i po długiej nieobecności mógł wreszcie odwiedzić kraj – od tamtego czasu czyni to każdego roku, popularyzując muzykę kompozytorów amerykańskich, utwory własne i jazzowe interpretacje utworów Fryderyka Chopina.

Występując w USA, dzielił scenę z największymi muzykami jazzowymi, m.in.: z Bennym Goodmanem, Herbiem Hancockiem, Earlem Hinesem, Freddiem Hubbardem, Sarah Vaughan, Teddym Wilsonem, George’em Shearingiem, George’em Mrazem, Alem Fosterem, Jackiem DeJohnette, Charliem Hadenem. Wielokrotnie był solistą światowych orkiestr i zespołów kameralnych, jak National Symphony of Washington, London Royal Philharmonic Orchestra, Mo-scow Symphony Orchestra, Chester String Quartet, Amici String Quartet, a także niemal wszystkich znaczących zespołów polskich, w tym Filharmonii Narodowej w Warszawie, NOSPR-u w Katowicach, Sinfonii Varsovii i Orkiestry Kameralnej Polskiego Radia „Amadeus”. Nagrał kilkadziesiąt płyt. Jest autorem licznych kompozycji na zespoły kameralne, ponad stu krótkich kompozycji jazzowych, a także muzyki do filmów krótkometrażowych.

Artystę uhonorowano wieloma odznaczeniami, m.in. Komandorskim Krzyżem Zasługi i Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. W 2008 roku, z okazji jubileuszu 400. lat istnienia amerykańskiej Polonii, Adama Makowicza włączono w poczet najbardziej zasłużonych Polaków w historii Stanów Zjednoczonych.

Jesienią 2011 roku wydawnictwo PWM wydało, cieszącą się dużym zainteresowaniem czytelników, książkę Marka Strasza Grać pierwszy fortepian. Rozmo-wy z Adamem Makowiczem, w której muzyk niezwykle barwnie i szczerze opowiada o początkach swojej drogi artystycznej, miłości do jazzu i karierze za Oceanem. W 2015 roku ukazało się jej drugie wydanie.