14 listopada 2015, sobota, godz. 18.00Sala koncertowa Akademii Muzycznej, ul. Żubardzka 2a
bilety: 30 zł i 20 zł
wykonawcy:
Agata Szymczewska – skrzypce
Witold Holtz – fortepian
Wojciech Kubica – fortepian
Orkiestra Symfoniczna Akademii Muzycznej w Łodzi
dyrygent – Rafał Jacek Delekta
w programie:
Max Bruch – I Koncert skrzypcowy g-moll op. 26Max Bruch – Koncert podwójny na dwa fortepiany i orkiestrę as-moll op. 88a
Igor Strawiński – Suita „Ognisty ptak” (1919)
Wydarzenie towarzyszące
Otwarcie wystawy tkaniny ze zbiorów Centralnego Muzeum Włókiennictwa – Ściana Marii Zielińskiej
AGATA SZYMCZEWSKAUrodziła się w 1985 roku w Gdańsku. Jest absolwentką Akademii Muzycznej im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu w klasie prof. Bartosza Bryły i Hochschule für Musik und Theater w Hannoverze w klasie prof. Krzysztofa Węgrzyna. Od 2010 roku pracuje w Akademii Muzycznej w Poznaniu. Od sezonu 2014/2015 jest członkiem Szymanowski Quartet – jednego z najbardziej renomowanych kwartetów smyczkowych na świecie.
W 2006 roku otrzymała I nagrodę i Złoty Medal oraz Nagrodę Publiczności TVP Kultura w XIII Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu. Jest też laureatką nagrody „London Music Masters 2009”. W październiku 2009 roku zadebiutowała w Wigmore Hall, co za-owocowało zaproszeniem do wzięcia udziału w koncercie w Royal Festival Hall z London Philharmonic Orchestra, którą poprowadził Osmo Vanska jesienią 2010 roku.
Koncertowała w słynnych salach Europy, m.in.: w Théâtre des Champs-Élysées w Paryżu, Victoria Hall w Genewie, Concertgebouw w Amsterdamie, Kon-zerthaus w Berlinie, Berwaldhallen w Sztokholmie, Teatrze Bolszoj w Moskwie, a także w Chinach, Japonii, Korei, Kanadzie oraz Izraelu. Wystąpiła m.in. z Sinfonią Varsovia, Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej, NOSPR-em, Lahti Symphony Orchestra, Istambul State Symphony Orchestra, China National Symphony Orchestra, Konzerthausorchester Berlin, Sinfonieorchester St. Gallen oraz w wielu filharmoniach w Polsce. W 2005 roku na zaproszenie Maestro Seiji Ozawy objęła stanowisko koncertmistrza orkiestry pod jego kierownictwem podczas tournée po Japonii i Chinach. W lutym 2009 roku wystą-piła razem z Krystianem Zimermanem, Kają Danczowską, Ryszardem Groblewskim i Rafałem Kwiatkowskim, wykonując kwintety fortepianowe Grażyny Bacewicz w setną rocznicę urodzin kompozytorki. Tournée zwieńczyło nagranie płyty CD dla wytwórni Deutsche Grammophon. W 2010 roku wystąpiła na koncertach kameralnych, m.in. z Gidonem Kremerem oraz Franzem Helmersonem na festiwalu „Chamber Music connects the World” w Kronbergu. Podczas specjalnego koncertu nocnego VII Festiwalu Muzycznego „Chopin i jego Europa” w Warszawie wykonała z Marthą Argerich Kwintet fortepianowy Zaręb-skiego, zarejestrowany i wydany na płycie DVD. Wystąpiła też w Warszawie razem z Yuri Baszmetem i orkiestrą Moscow Soloists, wykonując Sinfonię Concertante Mozarta podczas światowego tournée orkiestry z okazji jej dwudziestolecia. Miała przyjemność grania razem z Anne-Sophie Mutter i Mutter Virtuosi podczas uroczystego koncertu inaugurującego działalność Europejskiego Centrum Muzyki Krzysztofa Pendereckiego oraz tournée w Azji. Można było ją również usłyszeć w koncertach skrzypcowych polskich kompozytorów w Turcji, Chile i Szwajcarii, podczas inauguracji nowego budynku Filharmo-nii Koszalińskiej, Festiwalu Krzysztofa Pendereckiego w Warszawie, na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Soczi.
Otrzymała stypendia od Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci, Prezesa Rady Ministrów, fundacji Yehudi Menuhin Live Music Now, Gundlach Musikpreis w Hannoverze oraz Ministerstwa Kultury w ramach programu „Młoda Polska”. Została uhonorowana nagrodami: Paszport Polityki, Transatlantyk Chopin Award 2011, Nagrodą TVP Kultura w kategorii Muzyka Poważna oraz czterema Fryderykami.
Gra na skrzypcach Stradivariusa (Cremona, ca 1680) z Niemieckiej Kolekcji Instrumentów użyczonych przez Deutsche Stiftung Musikleben.
WITOLD HOLTZ
Ukończył z wyróżnieniem Akademię Muzyczną w Łodzi w klasie fortepianu prof. Tadeusza Chmielewskiego. Wspólnie ze skrzypkiem Łukaszem Błaszczy-kiem oraz wiolonczelistką Izabelą Klim jest laureatem III nagrody Konkursu Kameralnego w Łodzi w 1992 roku oraz nagrody specjalnej za najlepsze wyko-nanie tria Wolfganga Amadeusza Mozarta. Od wielu lat prowadzi ożywioną działalność koncertową. Jako solista i kameralista koncertował w kraju oraz we Francji, Niemczech i Belgii. Występował na wielu festiwalach, m.in.: Muzyki Polskiej w Bourg-Saint-Mourice we Francji, Młodych Talentów w Tarnowie, Chopinowskim w Łodzi, Nauki, Techniki i Sztuki w Łodzi, Muzyki Kameralnej „Chopin 2010” w Sokolnikach, Łódzcy pianiści w hołdzie Arturowi Rubin-steinowi oraz Muzyki Kameralnej Roberta Schumanna zorganizowanym przez Filharmonię im. Artura Rubinsteina w Łodzi. Występował z towarzyszeniem orkiestr symfonicznych i kameralnych: Filharmonii im. Artura Rubinsteina w Łodzi, Filharmonii Sudeckiej w Wałbrzychu, Łódzkiej Orkiestry Kameralnej, Orkiestry Smyczkowej PRIMUZ. Od wielu lat współpracuje z klarnecistą Robertem Stefańskim (wspólnie tworzą Bacewicz Duo) oraz z pianistą Mikołajem Pacholczykiem, z którymi dokonał nagrań dzieł Brahmsa, Tansmana, Mykietyna i Chyrzyńskiego.
Znaczące miejsce w działalności artystycznej pianisty zajmuje muzyka współczesna, którą wykonuje regularnie na koncertach, festiwalach i sesjach nauko-wo-artystycznych. Wiele z tych prezentacji zostało utrwalonych na płytach wydanych przez Akademię Muzyczną w Łodzi i znajduje się w nagraniach archi-walnych uczelni oraz jest dziełem artystycznym kilku przewodów doktorskich. Znalazły się na nich kompozycje Zdzisława Szostaka, Andrzeja Krauze, Aleksandra Tansmana, Adama Vilagi. Od wielu lat w życiu artystycznym pianisty trwa czas fascynacji liryką wokalną, którego podsumowaniem było nagra-nie, wspólnie z Przemysławem Reznerem, płyty CD z Winterreise op. 89 Franza Schuberta. Wielokrotnie występował z uznanymi artystami: Urszulą Kryger, Beatą Zawadzką-Kłos, Agnieszką Makówką, Stanisławem Kiernerem, Arnoldem Rutkowskim, Szymonem Komasą, Przemysławem Reznerem, Andrzejem Niemierowiczem. Przez wiele lat brał udział, w charakterze akompaniatora, w ogólnopolskich i międzynarodowych konkursach wokalnych i instrumentalnych w Polsce i za granicą. Na Konkursie Polskiej Pieśni Artystycznej w Warszawie w 2003 roku otrzymał nagrodę dla najlepszego pianisty. Nagrał muzykę do filmów Edi oraz Mistrz. Wystąpił w roli pianisty w produkcji Mój rower Piotra Trzaskalskiego.
Działalność artystyczną łączy z pracą na stanowisku adiunkta ze stopniem doktora habilitowanego w łódzkiej Akademii Muzycznej, w Katedrze Fortepianu oraz w Katedrze Kameralistyki, gdzie od października 2014 roku pełni funkcję Kierownika Katedry. Wielokrotnie prowadził kursy pianistyczne oraz był zapraszany do jury ogólnopolskich konkursów pianistycznych.
WOJCIECH KUBICA
Urodził się w 1980 roku w Krakowie. Naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku 8 lat. W 1999 roku ukończył Państwowe Liceum Muzyczne w Szczecinie w klasie dra Mikołaja Szczęsnego, w roku 2004 Akademię Muzyczną w Katowicach im. Karola Szymanowskiego w klasie prof. Joanny Domańskiej, a rok później, z wynikiem celującym, Mistrzowskie Studia Podyplomowe w klasie prof. Grzegorza Kurzyńskiego w Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu. W latach 2005-2007 współpracował z Akademią Muzyczną im. Karola Szymanowskiego w Katowicach, od 2005 roku jest pracownikiem Akademii Muzycznej we Wrocławiu, a od 2008 asystentem w klasie fortepianu prof. Cezarego Saneckiego w Akademii Muzycznej w Łodzi. W uczelni tej uzyskał w 2015 roku stopień doktora.
W wieku 12 lat po raz pierwszy wystąpił z orkiestrą. Jako solista i kameralista koncertował w kraju oraz za granicą: na Białorusi i Ukrainie, w Belgii, Hiszpanii, Jordanii, Niemczech, Rosji, we Włoszech i Tajlandii. Jest laureatem wielu nagród na konkursach krajowych i zagranicznych, m.in. I nagrody na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Kijowie (2003); IV nagrody oraz nagrody specjalnej na Międzynarodowym Konkursie Muzyki Kameral-nej „Val Tidone” we Włoszech (2004) oraz II nagrody na Międzynarodowym Konkursie Muzyki Kameralnej im. Kiejstuta Bacewicza w Łodzi (2013). We wrześniu 2004 roku wystąpił na Estradzie Młodych Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku. W roku 2005 brał udział w eliminacjach do XV Międzynaro-dowego Konkursu im. Fryderyka Chopina w Warszawie. W roku 2007 na Ogólnopolskim Konkursie Wiolonczelowym im. Dezyderiusza Danczowskiego otrzymał dyplom dla pianisty „za szczególny wkład w artystyczną wartość wykonań konkursowych”. Podobne wyróżnienia otrzymywał również na kon-kursach w Pabianicach, Warszawie i Katowicach.
Wojciech Kubica od 2008 roku współpracuje również jako pianista-kameralista z Letnią Akademią Muzyczną w Żaganiu, a od 2012 roku z Mistrzowskimi Kursami Muzycznymi w Szamotułach. Swoje umiejętności doskonalił pod kierunkiem takich pedagogów, jak: Karl-Heinz Kämmerling, Kevin Kenner, Vladimir Krainev czy Vladimir Viardo. Bogaty repertuar Wojciecha Kubicy obejmuje utwory od baroku po muzykę współczesną. W 2003 roku, podczas recitalu w Atmie na Festiwalu im. Karola Szymanowskiego w Zakopanem, dokonał prawykonania Kyrie Jana Wincentego Hawela.
RAFAŁ JACEK DELEKTA
Dyrygent, pedagog, reżyser i aranżer. Urodził się w 1957 w Krakowie. Ukończył Państwowe Liceum Muzyczne w Krakowie w klasie altówki oraz Akademię Muzyczną w Krakowie w klasie dyrygentury prof. Jerzego Katlewicza (dyplom z wyróżnieniem). W krakowskiej Akademii uzyskał kwalifikacje I i II stopnia (1992, 1996). Ukończył również podyplomowe studia marketingu w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. Brał udział w kursach interpretacji muzyki Jana Sebastiana Bacha prowadzonych przez Helmutha Rillinga oraz Béli Bartóka László Somogyi. Jako dyrygent współpracował z Operą i Operetką w Krakowie, Sinfonią Varsovią, Teatrem „Roma” w Warszawie, Teatrem Muzycznym w Gliwicach, Teatrem Muzycznym w Gdyni i orkiestrami zagranicz-nymi. Pełnił funkcję dyrektora artystycznego i naczelnego Opery w Bydgoszczy (1989-1991), kierował Orkiestrą Symfoniczną krakowskiej Akademii Mu-zycznej (1991-1996). Założył i przez długi czas prowadził Krakowską Młodą Filharmonię (Orkiestra Symfoniczna Zespołu Państwowych Szkół Muzycznych im. Mieczysława Karłowicza w Krakowie), z którą koncertował w kraju i za granicą. Współpracował m.in. z solistami: Tatianą Shebanową, Sharon Mar-kovitsh, Elżbietą Towarnicką, Konstantym Andrzejem Kulką, Krzysztofem Jakowiczem, Januszem Olejniczakiem, Grigorijem Zhyslinem, Allanem Mark-sem, Kemalem Gekićem, Stanisławem Drzewieckim, Danielem Stabrawą. Regularnie angażowany do nagrań radiowych i telewizyjnych nagrywa muzykę klasyczną, filmową, teatralną, pop, rock i jazz. Dyrygował ponad 3000 przedstawień operowych, operetkowych i musicalowych. Poprowadził ponad 400 koncertów muzyki symfonicznej i kameralnej. Jest wybitnym specjalistą w dziedzinie interpretacji muzyki operowej i oratoryjnej. Profesor Akademii Mu-zycznych w Krakowie i Gdańsku, Dziekan Wydziału Twórczości, Interpretacji i Edukacji Muzycznej Akademii Muzycznej w Krakowie.
ORKIESTRA SYMFONICZNA AKADEMII MUZYCZNEJ W ŁODZI
Tradycja istnienia orkiestry symfonicznej w strukturach łódzkiej Akademii Muzycznej sięga roku 1945. Pierwsze jej koncerty – pod batutą Kazimierza Wiłko-mirskiego i Jana Krenza – odbyły się tuż po drugiej wojnie światowej, jednak systematyczną pracę rozpoczęła na przełomie lat 1959/1960 pod kierunkiem dyrygenta i kompozytora Tomasza Kiesewettera, z którym wykonała wiele symfonicznych dzieł XIX i XX wieku. Dalszy rozwój artystyczny orkiestry nastąpił w latach 1972-1995 pod batutą jednego z dyrektorów Filharmonii Łódzkiej – Zdzisława Szostaka. W tym czasie zespół występował nie tylko w ważnych ośrodkach Polski (Łódź, Warszawa, Kraków, Oświęcim, Kalisz), ale i za granicą (Włochy, Dania i Niemcy). W następnych latach z młodymi symfonikami pracowali dyrektorzy artystyczni łódzkich teatrów – dyrygenci: Tadeusz Kozłowski (Teatr Wielki), Andrzej Knapp (Teatr Muzyczny) oraz Jan Miłosz Zarzycki. Od początku roku akademickiego 2012/2013 orkiestra pracuje pod kierunkiem Marcina Wolniewskiego.
Akademicka Orkiestra Symfoniczna koncertuje kilkanaście razy w ciągu roku, zarówno w macierzystej sali koncertowej, jak i na terenie województwa łódz-kiego, w różnorodnym repertuarze, zyskując zawsze aplauz publiczności. Występuje w Filharmonii Łódzkiej im. Artura Rubinsteina i w łódzkich kościołach, bierze udział w wielu wydarzeniach kulturalnych miasta i regionu. Z wielkim powodzeniem koncertowała w Filharmonii Narodowej w Warszawie w 2003 i 2007 roku.
W programach orkiestry znajdują się dzieła z wielkiego repertuaru symfonicznego, m.in.: Ludwiga van Beethovena, Franza Schuberta, Johannesa Brahmsa, Piotra Czajkowskiego, Antonína Dvořáka, Michaiła Glinki, Césara Francka czy Mikołaja Rimskiego-Korsakowa oraz dzieła oratoryjne Jana Sebastiana Bacha, Antona Brucknera, Wolfganga Amadeusza Mozarta i Feliksa Nowowiejskiego. Orkiestra sięga również po twórczość polskich kompozytorów współczesnych, m.in.: Wojciecha Kilara, Stanisława Moryty i Sławomira Kaczorowskiego. Wielokrotnie towarzyszyła solistom, wykonując koncerty Beethovena, Mozarta, Brahmsa, Haydna, Sibeliusa, Rachmaninowa, Szymanowskiego czy Karłowicza. Zespół ma w repertuarze także muzykę Leonarda Bernsteina i George’a Gershwina. Orkiestra Symfoniczna brała udział w najnowszej produkcji operowej macierzystej uczelni, którą było łódzkie prawykonanie dzieła Siergieja Rachmaninowa Aleko pod dyrekcją Marcina Wolniewskiego. Wydarzenie to zostało zarejestrowane i wydane na płycie CD.
17 października 2013 roku orkiestra inaugurowała, pod batutą Jerzego Swobody, działalność nowej sali koncertowej Akademii Muzycznej w Łodzi przy ulicy Żubardzkiej 2a. Dwa dni później wystąpiła podczas uroczystego koncertu z okazji 85. rocznicy urodzin Maestro Jerzego Semkowa. W marcu 2015 roku, trzy miesiące po śmierci Maestro, zagrała Koncert Pamięci Jerzego Semkowa w Radomsku – w jego rodzinnym mieście; koncerty poprowadził Marcin Wolniewski.
Dotychczas orkiestrą dyrygowali: José Maria Florêncio, Vladimir Kiradjiev, Didier Talpain, Pierre Vigneron, Matthias Hermann, Rolf Hempel, Thomas Ungar, Zygmunt Gzella, Zbigniew Frieman, Bogdan Olędzki, Jarosław Lipke, Marek Jaszczak, Kazimierz Wiencek, Marcin Wolniewski, Tadeusz Wojciechowski, Andrzej Straszyński, Marek Pijarowski i Jerzy Swoboda. Z zespołem występowali wielcy pianiści, m.in. Krzysztof Jabłoński, Eugen Indjic, Karol Nicze oraz János Bálint (flet), Natalia Gutman i Andrzej Bauer (wiolonczela), Leszek Skrla (baryton), Paweł Skałuba (tenor), Roma Owsińska (sopran), Agnieszka Ma-kówka (mezzosopran), Dariusz Stachura (tenor), a także pedagodzy i studenci łódzkiej Akademii Muzycznej.
Do roku 2014 w Akademii Muzycznej w Łodzi działała również Orkiestra Kameralna, którą przez 9 lat kierował Marcin Wolniewski. Była ona właściwym rodzajem przygotowania do pracy w orkiestrze symfonicznej; grali w niej głównie studenci lat młodszych. Zespół prezentował się w kompozycjach orkiestro-wych i oratoryjnych oraz spektaklach operowych. W 2008 roku wziął udział w wykonaniu Requiem Gabriela Faurégo podczas uroczystego koncertu w trzecią rocznicę śmierci św. Jana Pawła II (płyta DVD). W latach 2006-2007 orkiestra przygotowała dwa programy z pogranicza muzyki klasycznej i rozrywkowej: oratorium Woła nas Pan Włodzimierza Korcza i Magnificat Christopha Schönherra. Inne, grane przez nią dzieła oratoryjne, to Vesperae solennes de confessore Wolfganga Amadeusza Mozarta (2006) i Missa Sancti Nicolai Josepha Haydna (2011). Ponadto orkiestra towarzyszyła finalistom II Międzynarodowego Aka-demickiego Konkursu Oboistów i Fagocistów (2005) i wystąpiła w ramach Muzyczno-Muzykologicznego Maratonu Mozartowskiego, grając z Jánosem Bálin-tem Koncert fletowy D-dur KV 314 (2006). W kwietniu 2012 roku dokonała nagrań koncertów fagotowych Carla Stamitza, Johanna Nepomuka Hummla i Wolfganga Amadeusza Mozarta, z solistą Krzysztofem Kamińskim, wydanych na płycie CD przez Akademię Muzyczną w Łodzi (nagranie koncertu J. N. Hummla jest pierwszym dokonanym w Polsce).
WYSTAWA ILUZJA PRZESTRZENI
Monumentalna Ściana Marii Zielińskiej powstała na przekór realizacjom twórców polskiej szkoły tkaniny, „zdobywających” przestrzeń trójwymiarowym wolumenem tekstylnych konstrukcji. Zamiast realności dotykalnej, mięsistej materii, w postaci popularnego sizalu lub grubej wełny, Artystka wybrała umowne, graficzno-malarskie środki przekazu. Z ich udziałem opracowała własne iluzje rzeczywistości przywołanej… drukiem.
Zaczęła od eksperymentowania z możliwościami niekonwencjonalnego wykorzystywania szablonów drukarskich, w których dostrzegła szerokie perspekty-wy kompozycyjne. Zainteresowana połączeniem tkaniny z architekturą, zespoliła fizyczną płaskość ściany, fizyczną płaskość tkaniny i iluzjonistyczny druk, który o przestrzeni przypominał, który ją sugerował. Artystka planowała zrealizować „pokój” – w gruncie rzeczy rodzaj instalacji, w której efekty iluzjoni-styczne dotyczyłyby całego wnętrza. Miało to być pomieszczenie wypełnione tkaninami o różnej „funkcji”, wyglądzie, skali (ściana-tapeta, ściana z kominkiem, ściana z oknem, obrus na stole, itd.), o układach elementów wynikających z przetworzonych motywów, wykonanych technikami drukarskimi. Pomysł nigdy nie został zrealizowany. Powstała jedynie Ściana – monumentalna tkanina, wykonana z początkiem lat 70.
Ściana jest odzwierciedleniem jeszcze paryskich, plastycznych fascynacji Marii Zielińskiej. Mimo podziwu dla Hartunga, Rauschenberga, dobrej abstrakcji i nowej figuracji skupiła się na… starych rycinach, a zwłaszcza sztychach. Zabawa linią, jej różnymi grubościami, wnoszoną wibracją wyznaczyły punkt odejścia od płaskiej plamy, a przez fakturę zagęszczeń dawały nowym pracom pewną przestrzenność. I właśnie ta przestrzenność, jako wartość iluzyjna, rodziła najwięk-sze napięcie i emocje. Okazała się najbardziej pociągająca. W cyklach prac z lat 60. kreska o różnym natężeniu i zgęszczeniach, kształtowała konkretne elementy, służyła stworzeniu „przedmiotu architektonicznego”.
Z Paryża Artystka wyniosła także oczarowanie martwą naturą flamandzką i kwiatami. Po powrocie do Łodzi zaprojektowała pierwszą tkaninę przemysłową o dużym raporcie, opartym na formie kwiatów-bukietów. Duża skala, duży raport, czternaście kolorów – zostały użyte po to, by zimitować przestrzenność, już nie kreską, lecz światłocieniem. Nowy model plastyczny stał się podstawą do stworzenia cyklu niepowtarzalnych tkanin – autorskich eksperymentów z przestrzenią, z jej wyobrażeniem rozpisanym w dwuwymiarze płaskiej tkaniny. Wykonywane z rozmachem i werwą prace, mentorka Marii Zielińskiej – prof. Teresa Tyszkie-wicz, ceniąca rolę gestu w praktyce malarskiej – określiła jako „bajkowe”. Maria Zielińska była najpierw jej studentką, później asystentką, a następnie stanęła na czele pracowni i katedr projektowania tkanin oraz druku w łódzkiej Akademii Sztuk Pięknych. Pracę w uczelni (od 1978 jako profesor) łączyła z działalnością w przemyśle (projektant oraz rzeczoznawca) i z regularnie uprawianą (często nagradzaną) twórczością artystyczną.
Prezentowana Ściana jest unikatowym filmdrukiem, wykonanym z zestawianych autorskich szablonów-siatek, z zastosowaniem rezerważy dla poszczegól-nych kolorów. Pokazywaliśmy ją w przekrojowych ekspozycjach współczesnej tkaniny polskiej w Moskwie (Maneż 1984), w Łodzi (CMW 1984, 1985) oraz ostatnio, ponownie w naszym gmachu, na wystawie: Młodość sztuki naszego czasu, poświęconej polskiej artystycznej tkaninie malowanej i drukowanej (CMW 2012-2013).
Małgorzata Wróblewska Markiewicz
Dział Tkaniny Artystycznej Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi
W 2006 roku otrzymała I nagrodę i Złoty Medal oraz Nagrodę Publiczności TVP Kultura w XIII Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu. Jest też laureatką nagrody „London Music Masters 2009”. W październiku 2009 roku zadebiutowała w Wigmore Hall, co za-owocowało zaproszeniem do wzięcia udziału w koncercie w Royal Festival Hall z London Philharmonic Orchestra, którą poprowadził Osmo Vanska jesienią 2010 roku.
Koncertowała w słynnych salach Europy, m.in.: w Théâtre des Champs-Élysées w Paryżu, Victoria Hall w Genewie, Concertgebouw w Amsterdamie, Kon-zerthaus w Berlinie, Berwaldhallen w Sztokholmie, Teatrze Bolszoj w Moskwie, a także w Chinach, Japonii, Korei, Kanadzie oraz Izraelu. Wystąpiła m.in. z Sinfonią Varsovia, Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej, NOSPR-em, Lahti Symphony Orchestra, Istambul State Symphony Orchestra, China National Symphony Orchestra, Konzerthausorchester Berlin, Sinfonieorchester St. Gallen oraz w wielu filharmoniach w Polsce. W 2005 roku na zaproszenie Maestro Seiji Ozawy objęła stanowisko koncertmistrza orkiestry pod jego kierownictwem podczas tournée po Japonii i Chinach. W lutym 2009 roku wystą-piła razem z Krystianem Zimermanem, Kają Danczowską, Ryszardem Groblewskim i Rafałem Kwiatkowskim, wykonując kwintety fortepianowe Grażyny Bacewicz w setną rocznicę urodzin kompozytorki. Tournée zwieńczyło nagranie płyty CD dla wytwórni Deutsche Grammophon. W 2010 roku wystąpiła na koncertach kameralnych, m.in. z Gidonem Kremerem oraz Franzem Helmersonem na festiwalu „Chamber Music connects the World” w Kronbergu. Podczas specjalnego koncertu nocnego VII Festiwalu Muzycznego „Chopin i jego Europa” w Warszawie wykonała z Marthą Argerich Kwintet fortepianowy Zaręb-skiego, zarejestrowany i wydany na płycie DVD. Wystąpiła też w Warszawie razem z Yuri Baszmetem i orkiestrą Moscow Soloists, wykonując Sinfonię Concertante Mozarta podczas światowego tournée orkiestry z okazji jej dwudziestolecia. Miała przyjemność grania razem z Anne-Sophie Mutter i Mutter Virtuosi podczas uroczystego koncertu inaugurującego działalność Europejskiego Centrum Muzyki Krzysztofa Pendereckiego oraz tournée w Azji. Można było ją również usłyszeć w koncertach skrzypcowych polskich kompozytorów w Turcji, Chile i Szwajcarii, podczas inauguracji nowego budynku Filharmo-nii Koszalińskiej, Festiwalu Krzysztofa Pendereckiego w Warszawie, na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Soczi.
Otrzymała stypendia od Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci, Prezesa Rady Ministrów, fundacji Yehudi Menuhin Live Music Now, Gundlach Musikpreis w Hannoverze oraz Ministerstwa Kultury w ramach programu „Młoda Polska”. Została uhonorowana nagrodami: Paszport Polityki, Transatlantyk Chopin Award 2011, Nagrodą TVP Kultura w kategorii Muzyka Poważna oraz czterema Fryderykami.
Gra na skrzypcach Stradivariusa (Cremona, ca 1680) z Niemieckiej Kolekcji Instrumentów użyczonych przez Deutsche Stiftung Musikleben.
WITOLD HOLTZ
Ukończył z wyróżnieniem Akademię Muzyczną w Łodzi w klasie fortepianu prof. Tadeusza Chmielewskiego. Wspólnie ze skrzypkiem Łukaszem Błaszczy-kiem oraz wiolonczelistką Izabelą Klim jest laureatem III nagrody Konkursu Kameralnego w Łodzi w 1992 roku oraz nagrody specjalnej za najlepsze wyko-nanie tria Wolfganga Amadeusza Mozarta. Od wielu lat prowadzi ożywioną działalność koncertową. Jako solista i kameralista koncertował w kraju oraz we Francji, Niemczech i Belgii. Występował na wielu festiwalach, m.in.: Muzyki Polskiej w Bourg-Saint-Mourice we Francji, Młodych Talentów w Tarnowie, Chopinowskim w Łodzi, Nauki, Techniki i Sztuki w Łodzi, Muzyki Kameralnej „Chopin 2010” w Sokolnikach, Łódzcy pianiści w hołdzie Arturowi Rubin-steinowi oraz Muzyki Kameralnej Roberta Schumanna zorganizowanym przez Filharmonię im. Artura Rubinsteina w Łodzi. Występował z towarzyszeniem orkiestr symfonicznych i kameralnych: Filharmonii im. Artura Rubinsteina w Łodzi, Filharmonii Sudeckiej w Wałbrzychu, Łódzkiej Orkiestry Kameralnej, Orkiestry Smyczkowej PRIMUZ. Od wielu lat współpracuje z klarnecistą Robertem Stefańskim (wspólnie tworzą Bacewicz Duo) oraz z pianistą Mikołajem Pacholczykiem, z którymi dokonał nagrań dzieł Brahmsa, Tansmana, Mykietyna i Chyrzyńskiego.
Znaczące miejsce w działalności artystycznej pianisty zajmuje muzyka współczesna, którą wykonuje regularnie na koncertach, festiwalach i sesjach nauko-wo-artystycznych. Wiele z tych prezentacji zostało utrwalonych na płytach wydanych przez Akademię Muzyczną w Łodzi i znajduje się w nagraniach archi-walnych uczelni oraz jest dziełem artystycznym kilku przewodów doktorskich. Znalazły się na nich kompozycje Zdzisława Szostaka, Andrzeja Krauze, Aleksandra Tansmana, Adama Vilagi. Od wielu lat w życiu artystycznym pianisty trwa czas fascynacji liryką wokalną, którego podsumowaniem było nagra-nie, wspólnie z Przemysławem Reznerem, płyty CD z Winterreise op. 89 Franza Schuberta. Wielokrotnie występował z uznanymi artystami: Urszulą Kryger, Beatą Zawadzką-Kłos, Agnieszką Makówką, Stanisławem Kiernerem, Arnoldem Rutkowskim, Szymonem Komasą, Przemysławem Reznerem, Andrzejem Niemierowiczem. Przez wiele lat brał udział, w charakterze akompaniatora, w ogólnopolskich i międzynarodowych konkursach wokalnych i instrumentalnych w Polsce i za granicą. Na Konkursie Polskiej Pieśni Artystycznej w Warszawie w 2003 roku otrzymał nagrodę dla najlepszego pianisty. Nagrał muzykę do filmów Edi oraz Mistrz. Wystąpił w roli pianisty w produkcji Mój rower Piotra Trzaskalskiego.
Działalność artystyczną łączy z pracą na stanowisku adiunkta ze stopniem doktora habilitowanego w łódzkiej Akademii Muzycznej, w Katedrze Fortepianu oraz w Katedrze Kameralistyki, gdzie od października 2014 roku pełni funkcję Kierownika Katedry. Wielokrotnie prowadził kursy pianistyczne oraz był zapraszany do jury ogólnopolskich konkursów pianistycznych.
WOJCIECH KUBICA
Urodził się w 1980 roku w Krakowie. Naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku 8 lat. W 1999 roku ukończył Państwowe Liceum Muzyczne w Szczecinie w klasie dra Mikołaja Szczęsnego, w roku 2004 Akademię Muzyczną w Katowicach im. Karola Szymanowskiego w klasie prof. Joanny Domańskiej, a rok później, z wynikiem celującym, Mistrzowskie Studia Podyplomowe w klasie prof. Grzegorza Kurzyńskiego w Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu. W latach 2005-2007 współpracował z Akademią Muzyczną im. Karola Szymanowskiego w Katowicach, od 2005 roku jest pracownikiem Akademii Muzycznej we Wrocławiu, a od 2008 asystentem w klasie fortepianu prof. Cezarego Saneckiego w Akademii Muzycznej w Łodzi. W uczelni tej uzyskał w 2015 roku stopień doktora.
W wieku 12 lat po raz pierwszy wystąpił z orkiestrą. Jako solista i kameralista koncertował w kraju oraz za granicą: na Białorusi i Ukrainie, w Belgii, Hiszpanii, Jordanii, Niemczech, Rosji, we Włoszech i Tajlandii. Jest laureatem wielu nagród na konkursach krajowych i zagranicznych, m.in. I nagrody na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Kijowie (2003); IV nagrody oraz nagrody specjalnej na Międzynarodowym Konkursie Muzyki Kameral-nej „Val Tidone” we Włoszech (2004) oraz II nagrody na Międzynarodowym Konkursie Muzyki Kameralnej im. Kiejstuta Bacewicza w Łodzi (2013). We wrześniu 2004 roku wystąpił na Estradzie Młodych Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku. W roku 2005 brał udział w eliminacjach do XV Międzynaro-dowego Konkursu im. Fryderyka Chopina w Warszawie. W roku 2007 na Ogólnopolskim Konkursie Wiolonczelowym im. Dezyderiusza Danczowskiego otrzymał dyplom dla pianisty „za szczególny wkład w artystyczną wartość wykonań konkursowych”. Podobne wyróżnienia otrzymywał również na kon-kursach w Pabianicach, Warszawie i Katowicach.
Wojciech Kubica od 2008 roku współpracuje również jako pianista-kameralista z Letnią Akademią Muzyczną w Żaganiu, a od 2012 roku z Mistrzowskimi Kursami Muzycznymi w Szamotułach. Swoje umiejętności doskonalił pod kierunkiem takich pedagogów, jak: Karl-Heinz Kämmerling, Kevin Kenner, Vladimir Krainev czy Vladimir Viardo. Bogaty repertuar Wojciecha Kubicy obejmuje utwory od baroku po muzykę współczesną. W 2003 roku, podczas recitalu w Atmie na Festiwalu im. Karola Szymanowskiego w Zakopanem, dokonał prawykonania Kyrie Jana Wincentego Hawela.
RAFAŁ JACEK DELEKTA
Dyrygent, pedagog, reżyser i aranżer. Urodził się w 1957 w Krakowie. Ukończył Państwowe Liceum Muzyczne w Krakowie w klasie altówki oraz Akademię Muzyczną w Krakowie w klasie dyrygentury prof. Jerzego Katlewicza (dyplom z wyróżnieniem). W krakowskiej Akademii uzyskał kwalifikacje I i II stopnia (1992, 1996). Ukończył również podyplomowe studia marketingu w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. Brał udział w kursach interpretacji muzyki Jana Sebastiana Bacha prowadzonych przez Helmutha Rillinga oraz Béli Bartóka László Somogyi. Jako dyrygent współpracował z Operą i Operetką w Krakowie, Sinfonią Varsovią, Teatrem „Roma” w Warszawie, Teatrem Muzycznym w Gliwicach, Teatrem Muzycznym w Gdyni i orkiestrami zagranicz-nymi. Pełnił funkcję dyrektora artystycznego i naczelnego Opery w Bydgoszczy (1989-1991), kierował Orkiestrą Symfoniczną krakowskiej Akademii Mu-zycznej (1991-1996). Założył i przez długi czas prowadził Krakowską Młodą Filharmonię (Orkiestra Symfoniczna Zespołu Państwowych Szkół Muzycznych im. Mieczysława Karłowicza w Krakowie), z którą koncertował w kraju i za granicą. Współpracował m.in. z solistami: Tatianą Shebanową, Sharon Mar-kovitsh, Elżbietą Towarnicką, Konstantym Andrzejem Kulką, Krzysztofem Jakowiczem, Januszem Olejniczakiem, Grigorijem Zhyslinem, Allanem Mark-sem, Kemalem Gekićem, Stanisławem Drzewieckim, Danielem Stabrawą. Regularnie angażowany do nagrań radiowych i telewizyjnych nagrywa muzykę klasyczną, filmową, teatralną, pop, rock i jazz. Dyrygował ponad 3000 przedstawień operowych, operetkowych i musicalowych. Poprowadził ponad 400 koncertów muzyki symfonicznej i kameralnej. Jest wybitnym specjalistą w dziedzinie interpretacji muzyki operowej i oratoryjnej. Profesor Akademii Mu-zycznych w Krakowie i Gdańsku, Dziekan Wydziału Twórczości, Interpretacji i Edukacji Muzycznej Akademii Muzycznej w Krakowie.
ORKIESTRA SYMFONICZNA AKADEMII MUZYCZNEJ W ŁODZI
Tradycja istnienia orkiestry symfonicznej w strukturach łódzkiej Akademii Muzycznej sięga roku 1945. Pierwsze jej koncerty – pod batutą Kazimierza Wiłko-mirskiego i Jana Krenza – odbyły się tuż po drugiej wojnie światowej, jednak systematyczną pracę rozpoczęła na przełomie lat 1959/1960 pod kierunkiem dyrygenta i kompozytora Tomasza Kiesewettera, z którym wykonała wiele symfonicznych dzieł XIX i XX wieku. Dalszy rozwój artystyczny orkiestry nastąpił w latach 1972-1995 pod batutą jednego z dyrektorów Filharmonii Łódzkiej – Zdzisława Szostaka. W tym czasie zespół występował nie tylko w ważnych ośrodkach Polski (Łódź, Warszawa, Kraków, Oświęcim, Kalisz), ale i za granicą (Włochy, Dania i Niemcy). W następnych latach z młodymi symfonikami pracowali dyrektorzy artystyczni łódzkich teatrów – dyrygenci: Tadeusz Kozłowski (Teatr Wielki), Andrzej Knapp (Teatr Muzyczny) oraz Jan Miłosz Zarzycki. Od początku roku akademickiego 2012/2013 orkiestra pracuje pod kierunkiem Marcina Wolniewskiego.
Akademicka Orkiestra Symfoniczna koncertuje kilkanaście razy w ciągu roku, zarówno w macierzystej sali koncertowej, jak i na terenie województwa łódz-kiego, w różnorodnym repertuarze, zyskując zawsze aplauz publiczności. Występuje w Filharmonii Łódzkiej im. Artura Rubinsteina i w łódzkich kościołach, bierze udział w wielu wydarzeniach kulturalnych miasta i regionu. Z wielkim powodzeniem koncertowała w Filharmonii Narodowej w Warszawie w 2003 i 2007 roku.
W programach orkiestry znajdują się dzieła z wielkiego repertuaru symfonicznego, m.in.: Ludwiga van Beethovena, Franza Schuberta, Johannesa Brahmsa, Piotra Czajkowskiego, Antonína Dvořáka, Michaiła Glinki, Césara Francka czy Mikołaja Rimskiego-Korsakowa oraz dzieła oratoryjne Jana Sebastiana Bacha, Antona Brucknera, Wolfganga Amadeusza Mozarta i Feliksa Nowowiejskiego. Orkiestra sięga również po twórczość polskich kompozytorów współczesnych, m.in.: Wojciecha Kilara, Stanisława Moryty i Sławomira Kaczorowskiego. Wielokrotnie towarzyszyła solistom, wykonując koncerty Beethovena, Mozarta, Brahmsa, Haydna, Sibeliusa, Rachmaninowa, Szymanowskiego czy Karłowicza. Zespół ma w repertuarze także muzykę Leonarda Bernsteina i George’a Gershwina. Orkiestra Symfoniczna brała udział w najnowszej produkcji operowej macierzystej uczelni, którą było łódzkie prawykonanie dzieła Siergieja Rachmaninowa Aleko pod dyrekcją Marcina Wolniewskiego. Wydarzenie to zostało zarejestrowane i wydane na płycie CD.
17 października 2013 roku orkiestra inaugurowała, pod batutą Jerzego Swobody, działalność nowej sali koncertowej Akademii Muzycznej w Łodzi przy ulicy Żubardzkiej 2a. Dwa dni później wystąpiła podczas uroczystego koncertu z okazji 85. rocznicy urodzin Maestro Jerzego Semkowa. W marcu 2015 roku, trzy miesiące po śmierci Maestro, zagrała Koncert Pamięci Jerzego Semkowa w Radomsku – w jego rodzinnym mieście; koncerty poprowadził Marcin Wolniewski.
Dotychczas orkiestrą dyrygowali: José Maria Florêncio, Vladimir Kiradjiev, Didier Talpain, Pierre Vigneron, Matthias Hermann, Rolf Hempel, Thomas Ungar, Zygmunt Gzella, Zbigniew Frieman, Bogdan Olędzki, Jarosław Lipke, Marek Jaszczak, Kazimierz Wiencek, Marcin Wolniewski, Tadeusz Wojciechowski, Andrzej Straszyński, Marek Pijarowski i Jerzy Swoboda. Z zespołem występowali wielcy pianiści, m.in. Krzysztof Jabłoński, Eugen Indjic, Karol Nicze oraz János Bálint (flet), Natalia Gutman i Andrzej Bauer (wiolonczela), Leszek Skrla (baryton), Paweł Skałuba (tenor), Roma Owsińska (sopran), Agnieszka Ma-kówka (mezzosopran), Dariusz Stachura (tenor), a także pedagodzy i studenci łódzkiej Akademii Muzycznej.
Do roku 2014 w Akademii Muzycznej w Łodzi działała również Orkiestra Kameralna, którą przez 9 lat kierował Marcin Wolniewski. Była ona właściwym rodzajem przygotowania do pracy w orkiestrze symfonicznej; grali w niej głównie studenci lat młodszych. Zespół prezentował się w kompozycjach orkiestro-wych i oratoryjnych oraz spektaklach operowych. W 2008 roku wziął udział w wykonaniu Requiem Gabriela Faurégo podczas uroczystego koncertu w trzecią rocznicę śmierci św. Jana Pawła II (płyta DVD). W latach 2006-2007 orkiestra przygotowała dwa programy z pogranicza muzyki klasycznej i rozrywkowej: oratorium Woła nas Pan Włodzimierza Korcza i Magnificat Christopha Schönherra. Inne, grane przez nią dzieła oratoryjne, to Vesperae solennes de confessore Wolfganga Amadeusza Mozarta (2006) i Missa Sancti Nicolai Josepha Haydna (2011). Ponadto orkiestra towarzyszyła finalistom II Międzynarodowego Aka-demickiego Konkursu Oboistów i Fagocistów (2005) i wystąpiła w ramach Muzyczno-Muzykologicznego Maratonu Mozartowskiego, grając z Jánosem Bálin-tem Koncert fletowy D-dur KV 314 (2006). W kwietniu 2012 roku dokonała nagrań koncertów fagotowych Carla Stamitza, Johanna Nepomuka Hummla i Wolfganga Amadeusza Mozarta, z solistą Krzysztofem Kamińskim, wydanych na płycie CD przez Akademię Muzyczną w Łodzi (nagranie koncertu J. N. Hummla jest pierwszym dokonanym w Polsce).
WYSTAWA ILUZJA PRZESTRZENI
Monumentalna Ściana Marii Zielińskiej powstała na przekór realizacjom twórców polskiej szkoły tkaniny, „zdobywających” przestrzeń trójwymiarowym wolumenem tekstylnych konstrukcji. Zamiast realności dotykalnej, mięsistej materii, w postaci popularnego sizalu lub grubej wełny, Artystka wybrała umowne, graficzno-malarskie środki przekazu. Z ich udziałem opracowała własne iluzje rzeczywistości przywołanej… drukiem.
Zaczęła od eksperymentowania z możliwościami niekonwencjonalnego wykorzystywania szablonów drukarskich, w których dostrzegła szerokie perspekty-wy kompozycyjne. Zainteresowana połączeniem tkaniny z architekturą, zespoliła fizyczną płaskość ściany, fizyczną płaskość tkaniny i iluzjonistyczny druk, który o przestrzeni przypominał, który ją sugerował. Artystka planowała zrealizować „pokój” – w gruncie rzeczy rodzaj instalacji, w której efekty iluzjoni-styczne dotyczyłyby całego wnętrza. Miało to być pomieszczenie wypełnione tkaninami o różnej „funkcji”, wyglądzie, skali (ściana-tapeta, ściana z kominkiem, ściana z oknem, obrus na stole, itd.), o układach elementów wynikających z przetworzonych motywów, wykonanych technikami drukarskimi. Pomysł nigdy nie został zrealizowany. Powstała jedynie Ściana – monumentalna tkanina, wykonana z początkiem lat 70.
Ściana jest odzwierciedleniem jeszcze paryskich, plastycznych fascynacji Marii Zielińskiej. Mimo podziwu dla Hartunga, Rauschenberga, dobrej abstrakcji i nowej figuracji skupiła się na… starych rycinach, a zwłaszcza sztychach. Zabawa linią, jej różnymi grubościami, wnoszoną wibracją wyznaczyły punkt odejścia od płaskiej plamy, a przez fakturę zagęszczeń dawały nowym pracom pewną przestrzenność. I właśnie ta przestrzenność, jako wartość iluzyjna, rodziła najwięk-sze napięcie i emocje. Okazała się najbardziej pociągająca. W cyklach prac z lat 60. kreska o różnym natężeniu i zgęszczeniach, kształtowała konkretne elementy, służyła stworzeniu „przedmiotu architektonicznego”.
Z Paryża Artystka wyniosła także oczarowanie martwą naturą flamandzką i kwiatami. Po powrocie do Łodzi zaprojektowała pierwszą tkaninę przemysłową o dużym raporcie, opartym na formie kwiatów-bukietów. Duża skala, duży raport, czternaście kolorów – zostały użyte po to, by zimitować przestrzenność, już nie kreską, lecz światłocieniem. Nowy model plastyczny stał się podstawą do stworzenia cyklu niepowtarzalnych tkanin – autorskich eksperymentów z przestrzenią, z jej wyobrażeniem rozpisanym w dwuwymiarze płaskiej tkaniny. Wykonywane z rozmachem i werwą prace, mentorka Marii Zielińskiej – prof. Teresa Tyszkie-wicz, ceniąca rolę gestu w praktyce malarskiej – określiła jako „bajkowe”. Maria Zielińska była najpierw jej studentką, później asystentką, a następnie stanęła na czele pracowni i katedr projektowania tkanin oraz druku w łódzkiej Akademii Sztuk Pięknych. Pracę w uczelni (od 1978 jako profesor) łączyła z działalnością w przemyśle (projektant oraz rzeczoznawca) i z regularnie uprawianą (często nagradzaną) twórczością artystyczną.
Prezentowana Ściana jest unikatowym filmdrukiem, wykonanym z zestawianych autorskich szablonów-siatek, z zastosowaniem rezerważy dla poszczegól-nych kolorów. Pokazywaliśmy ją w przekrojowych ekspozycjach współczesnej tkaniny polskiej w Moskwie (Maneż 1984), w Łodzi (CMW 1984, 1985) oraz ostatnio, ponownie w naszym gmachu, na wystawie: Młodość sztuki naszego czasu, poświęconej polskiej artystycznej tkaninie malowanej i drukowanej (CMW 2012-2013).
Małgorzata Wróblewska Markiewicz
Dział Tkaniny Artystycznej Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi